به گزارش پارسینه به نقل از wasserstiftung، کم آبی و بی آبی در نقاط مختلف جهان امروزه یکی از مشکلات اساسی است و اگرچه راه حل های گوناگونی بسته به نوع جغرافیا و شرایط دیگر هر سرزمین پیشنهاد می شود اما همچنان این مسأله یکی از دشوارترین مشکلات بشر طی قرن ها است.
یکی از راه حل های جالبی که در بسیاری از نقاط جهان برای کم آبی استفاده می شود؛ استخراج آب از مه با فناوری جدید است.
در واقع cloud fisher یک سیستم تصویه آب از طریق گیرانداختن بخارآب موجود در ابرها (مه) می باشد که در عمل هوا را به آب آشامیدنی پاک و سالم تبدیل می کند و برای صحراها و روستاهای کوهستانی که آب آشامیدنی ندارند، با هزینه اندکی، آب تامین می کند. استخراج آب از مه در واقع ابزاری برای تبدیل رطوبت هوا به آب آشامیدنی تمیز در مناطق با تراکم مه بالا است. جمع کننده مه جدید می توانند سرعت بادهای بالا تا ۱۲۰ کیلومتر در ساعت را نیز تحمل کنند. نصب سریع و آسان، بدون نیاز به انرژی و تعمیر و نگهداری بسیار کم از جمله خصوصیات عالی این فناوری است. CloudFisher به لطف عملکرد خود، آب آشامیدنی با کیفیت بالا را برای افراد بی‌شماری تضمین می‌کند. آب استخراج شده همچنین می تواند در کشاورزی و برای پرورش دام، پروژه های احیای جنگل ها و اهداف تجاری استفاده شود.
مناطق خشک و کوهستانی و ساحلی با وقوع مه و باد زیاد برای این فناوری مناسب است؛ مانند اتیوپی، استرالیا، شیلی، ایران، کلمبیا، مراکش، نامیبیا، نپال، آمریکای شمالی، عمان، پرو، اسپانیا، آفریقای جنوبی، تانزانیا یا یمن.
باد مه را از طریق شبکه عمودی هل می دهد. کوچکترین قطرات به پارچه مخصوص چسبیده و با هم متحد می شوند و قطرات بزرگی را تشکیل می دهند. اینها به دلیل گرانش وارد کانال جمع آوری می شوند. از آنجا، آب مه از طریق لوله ها به یک مخزن می ریزد.
با توجه به منطقه و فصل، میزان آب روزانه بین ۶ تا ۲۲ لیتر در هر متر مربع است.
از آب به دست آمده بسته به خلوص آن می توان به عنوان آب آشامیدنی یا کشاورزی و آبیاری دام استفاده کرد.
هر پروژه مه با جمع آوری داده های هواشناسی در مورد سرعت و جهت باد، رطوبت نسبی و دما، بارندگی و مقدار آب جمع آوری شده آغاز می شود. این یافته ها برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا مکان برای استخراج آب از مه ارزشمند است یا خیر، به کار گرفته می شود.
تاکنون کشورهای زیادی از جمع کننده های مه استفاده کرده اند : نظیر مراکش، المان، تانزانیا، اریتره، بولیوی
هزینه های یک پروژه بسیار متفاوت است و به فناوری انتخاب شده و اندازه و بازده مورد نیاز بستگی دارد. یک مه جمع کن ساده ۴۰ متر مربعی حدود ۱۵۰۰ دلار هزینه دارد که به طور متوسط حدود ۲۰۰ لیتر آب در روز تولید می کند.
آب تمیز است.
آب قابل دسترسی است.
اثرات زیست محیطی حداقل است.
ساخت جمع کننده های مه فقط به مهارت های فنی اولیه نیاز دارد.
نیازی به انرژی زیاد نیست.
جمع آوری مه به جوامع کوهستانی و روستاهای دور افتاده می رسد.
تجزیه و تحلیل هزینه و فایده نشان می دهد که قیمت آب در مقایسه با روش های معمول مورد استفاده (مانند فروش آب از کامیون های تانکر) ارزان است.
تأثیر اجتماعی زیادی دارد.
تعمیر و نگهداری می تواند توسط خود جامعه انجام شود.
شرایط مناسب محدود به مناطق منتخب در جهان است.
خروجی آب محدود است و برای شهرهای بزرگتر امکان پذیر نیست.
فرآیند شناسایی مکان‌های خوب می‌تواند طولانی شود (مرحله ارزیابی طولانی).
اگر مه نباشد، آب هم نیست.
در جاهایی که مه منبع فصلی است، آب باید در مقادیر زیاد برای استفاده در فصل خشک ذخیره شود (مخازن).
اگر به درستی نگهداری نشود، کیفیت آب در دوره های کم جریان به یک مسئله تبدیل می شود.
جمع آوری مه مستلزم شرایط محیطی و توپوگرافی خاصی است که کاربرد آن را در مناطق خاص محدود می کند.
تهیه و حمل و نقل مواد ممکن است در نقاط دور افتاده و به عنوان مثال در زمین های شیب دار در مناطق کوهستانی دشوار باشد.
پیش‌بینی بازده آب آسان نیست و نیاز به مطالعات امکان‌سنجی قبل از اجرا در مقیاس بزرگ دارد.
