از عجایب روزگار و البته از هنر مدیریت حضرات مدیر همین بس که پایتخت کشورمان با این عظمت فاقد دو ورزشگاه مناسب است و روی چمن آزادی هم که خیلی نمی‌توان فشار آورد. در همین راستا علی خطیر مشغول بررسی شرایط بازی در کیش است تا شاید استقلال آنجا بازی کند. البته بازی جمعه با هوادار قطعاً در آزادی است اما برای بازیهای بعدی هنوز چیزی مشخص نیست. پرسپولیس هم که این هفته به قزوین می‌رود و باید دید برای بازیهای بعدی چه می‌شود. بازی پرسپولیس و استقلال تاجیکستان ۲ آبان در آزادی برگزار می‌شود اما از آنجایی که بازیهای خانگی نساجی در آسیا هم در همین ورزشگاه است، مشکلات بیشتر شده و به طور طبیعی چمن آزادی که کیفیت سابق را ندارد، با فشار زیادی مواجه می‌شود.
حُسن قضیه اینجاست که وقتی پایتخت مملکت ورزشگاه مناسب ندارد، معلوم نیست باید یقه چه کسی را بگیریم و البته هیچ‌کس هم پاسخگو نیست. اگر با مسئولان ورزشگاه آزادی صحبت کنید، به درستی می‌گویند وقتی ما آمدیم، خیلی چیزها روبه‌راه نبود. در مورد سایر ورزشگاه‌ها هم همین مسئله وجود دارد و کاملاً مشخص است که بی‌برنامگی و ضعف مدیریت سیستمی است و نمی‌توان فقط یک نفر را مقصر دانست. ما فقط نمی‌دانیم با وجود زحمات شبانه‌روزی(!) مسئولان چرا چنین مشکلاتی فقط در ایران وجود دارد و مثلاً قطر، امارات، عربستان، ژاپن، کره جنوبی و حتی کشورهایی مثل اردن و بحرین و عمان با مشکلی به نام کمبود ورزشگاه مواجه نیستند و چمن‌های ورزشگاه‌های آنها ناگهان کچل نمی‌شود؟! احتمالاً مسئولان آنها به جای زحمات شبانه‌روزی در همان ساعت کاری معمول زحمت می‌کشند و البته کارهایشان را درست انجام می‌دهند. ضمن اینکه احتمال دارد در این کشورها همه مسئولان سر جای واقعی خودشان باشند!
در تهران سه ورزشگاه به طور همزمان در دست تعمیر است! این حجم از مدیریت و هماهنگی واقعاً جای تقدیر دارد و با این حساب کار برگزارکنندگان مسابقات واقعاً سخت است. شما هم اگر خودتان را جای آنها بگذارید، می‌بینید که بندگان خدا مقصر نیستند. به هر حال ورزشگاه مناسب باید وجود داشته باشد تا آنها بازی‌ها را برگزار کنند. حتی اگر همین ورزشگاه آزادی مثل سال‌های قبل چمن مناسبی داشت و یا ورزشگاه شیرودی مثل سال‌های دور قابل استفاده بود، بسیاری از مشکلات حل می‌شد اما در شرایط فعلی باید در کیش و قشم و قزوین دنبال ورزشگاه مناسب بگردیم.
