عضو هیئت مدیره نصر تهران اعتقاد دارد موضوعاتی مثل تشکیل اتحادیه همکاری‌های دیجیتال، موجب حضور در تعاملات بین‌المللی شده که کمترین دستاورد آن، یادگیری و رشد است. جامه‌بزرگ تأکید کرد در صورت رفع موانع موجود، ایجاد ظرفیت‌های حقوقی همکاری‌های چند‌جانبه، زمینه ساز ساخت بازارهای بین‌المللی و بازیگران توانمند و مطرح در این بازارها خواهد شد.
مدیرعامل شرکت فناپ در اواخر مهرماه در نمایشگاه جیتکس، طرح شکل‌گیری «اتحادیه همکاری‌های دیجیتال خاورمیانه» را مطرح کرد. «شهاب جوانمردی» از تلاش اتاق بازرگانی تهران، به‌عنوان پاویون نیرومند بخش خصوصی، برای شکل‌گیری این اتحاد و همکاری استراتژیک میان اتاق‌های مشترک کشورهای منطقه خبر داد.
اما چه موانعی بر سراه تشکیل چنین اتحادیه‌ای است و دستاوردهای آن برای صنعت ICT ایران چیست؟ «کیوان جامه‌بزرگ»، عضو هیئت مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای تهران در این باره به دیجیاتو گفت:
«هیچ صنعتی از جمله ICT نمی‌تواند با اتکا صرف به بازار داخلی، رشد کیفی در تراز بین‌المللی داشته باشد. فرایند رشد حاصل تلاش و بازخورد است و رقابت با آنانکه از بازارهای بین‌المللی بازخورد می‌گیرند برای بازیگران کوچک داخلی غیرممکن است. لذا کمترین دستاورد حضور در تعاملات بین‌المللی، یادگیری و رشد است.»
او با تأکید بر اینکه تحریم حتماً و قطعاً یک مانع بزرگ است، اظهار داشت: «وقتی حتی افتتاح حساب بانکی برای اشخاص حقیقی و حقوقی در بسیاری از کشورها برای ایرانیان غیرممکن است، تعاملات تجاری هم عقیم و محدود خواهند بود.»
جامه‌بزرگ معتقد است اگر بخش خصوصی تراز خود را بین‌المللی نکند، نمی‌تواند در تعاملات بین‌المللی نقش‌آفرینی کند: «رسیدن به استانداردهای بین‌المللی هم از حیث کیفیت و کمیت محصولات و هم پروتکل‌ها و ساختار و سازمان شرکتی پیش‌نیاز قطعی حضور اثربخش و کارآمد در مناسبت بین‌المللی است.»
اما در چنین شرایطی، دولت چگونه می‌تواند در پیش‌برد چنین همکاری‌های نقش‌آفرینی کرده و به بخش خصوصی کمک کند؟ عضو هیئت مدیره نصر تهران در پاسخ به این سؤال دیجیاتو گفت:
«دولت می‌بایست بزرگترین حامی و بزرگترین خریدار محصولات بخش خصوصی باشد. تجربه کشورهای غربی بعد از جنگ جهانی دوم و شرقی‌ها از دهه 90 به این سو نشان داده بدون یک دولت توسعه‌گرای باهوش و حامیِ بخش خصوصی، هیچ کار بزرگ فناورانه یا تجاری نه در داخل و نه در خارج از مرزهای سیاسی کشور به سرانجام نخواهد رسید.»
او تأکید کرد حمایت با پول‌پاشی و رانت متفاوت است: «خرید محصولاتی که هنوز بازارهای بزرگی ندارند و استفاده از آنها توأم با ریسک است (ریسکی که بازار تحمل نمی‌کند) بزرگترین حمایت دولت از بخش خصوصیِ در حال رشد است.»
جامه‌بزرگ اعتقاد دارد ابزارهایی مانند اعطای وام کم‌بهره و نه معافیت مالیاتی و امثالهم که بر ورودی صنایع تمرکز دارند و نه خروجی آنها، کم اثر و رانت‌افزاست که برای دولت هم سودی ندارد.
وی باور دارد اگر موانع پیش‌گفته برداشته شود، ایجاد ظرفیت‌های حقوقی همکاری‌های چند‌جانبه، زمینه ساز ساخت بازارهای بین‌المللی و بازیگران توانمند و مطرح در این بازارها خواهد شد.
