به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روابط عمومی سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران، رضا کرمی‌محمدی در مراسم اختتامیه جشنواره سوانح طبیعی و مسابقه ملی طراحی اسکان موقت که در محل دانشگاه علم و فرهنگ تهران برگزار شد، گفت: این اقدام مفیدی است که ما در مدیریت بحران، موضوع را با پیش‌بینی مخاطرات پیش رو شروع می‌کنیم و با توجه به توسعه شهرنشینی بدون ملاحظات کافی، در شرایطی قرار داریم که کنترل و مدیریت بحران بسیار دشوار است به خصوص در تهران که اگر بحران بزرگی مثل زلزله شدید اتفاق بیفتد دچار مشکلات جدی می‌شویم و نیازمند کمک نیروهای فعال در کشور خواهیم بود.
رییس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران افزود: برای تهران مخاطره زلزله را پیش‌بینی می‌کنیم و یکی از اقدامات خوب معاونت شهرسازی اجباری کردن وال پست (دیواربند) در ساختمان‌سازی‌ها است.
کرمی محمدی ادامه داد: ایجاد سامانه هشدار سریع زلزله و سیل از اقداماتی است که در شهرداری انجام می‌شود، در مورد آمادگی و مقابله با بحران، نحوه مقابله ما در کاهش یا افزایش خسارات ناشی از بحران بسیار موثر است و اسکان اینجاست که مطرح می‌شود.
او تصریح کرد: کشورهایی داشتیم که بعد از زلزله نتوانستند سر بلند کنند؛ مثل هاییتی که تا سال‌ها همان طور بود. این بحث تاب‌آوری است و در دنیا در مدیریت بحران هدف، افزایش تاب‌آوری است و توسعه پایدار توسعه‌ای موفق است که تاب‌آوری را افزایش دهد، تاب‌آوری یعنی به وضع قبل برگردیم.
رییس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران تاکید کرد: موضوع اسکان اضطراری و موقت که دو مقوله نزدیک به هم هستند، می‌تواند به افزایش تاب‌آوری بعد از بحران کمک کند. دلیل آن هم این است که مردم بعد از این که ضربه سختی خوردند باید نیازهایشان مثل اسکان برطرف شود و اگر این اتفاق نیفتد ضمن اینکه آثار روحی و روانی موضوع را پیچیده‌تر کند آثار مخرب‌تری خواهد داشت.
او در بخش دیگری از سخنانش گفت: پیشنهاد ویژه به دانشگاه علم و فرهنگ دارم که آن ملحق شدن این دانشگاه به جامعه آماری ما است، این طرح بعد از موفقیت طرح مدرسه آماده این هدف را دارد که آموزش در مقابله با بحران را تقویت کند. وقتی لرزه کوچکی در شهر ایجاد می‌شود مردم برای خودشان مشکل ایجاد می‌کنند.
به گفته کرمی محمدی، ما هم در سازمان پیشگیری و مدیریت بحران کارهایی در این زمینه انجام می‌دهیم؛ از ۴ هزار مدرسه، ۳۵۰۰ مدرسه آموزش داده شده و من مطمئن هستم که دانشجویان و کارکنان دانشگاه ما نمی‌دانند بعد از زلزله چه می‌توانند بکنند.
