گروه سیاست نامه نیوز - نگاهی به اخبار پر سروصدا و حواشی مطرح خاصه در ماه‌ها و سال‌های اخیر نشان می‌دهد که ما - اعم از رسانه‌ها و مسئولان - استعداد عجیبی در خلق بحران داریم. همین است که از هر موضوع کوچک و احتمالا پیش پا افتاده یک جنجال می‌سازیم و بعد ماه‌ها سرگرم بررسی چگونه رفع تبعات می‌شویم. تاسف بار این است که اغلب در مرحله بررسی مانده و موفق به رفع آسیب‌های منفی رویه خود نمی‌شویم.
شاهد این مدعا همین ماجرای دستگیری صادق بوقی است. پیرمردی در رشت که میخواند و می‌رقصید . اگر میزان موفقیتش در ترویج شادی که آن را به عنوان هدف برای خود تعریف کرده بود؛ را در نظر نگرفته و سخت‌گیرانه‌تر به مساله نگاه کنیم، باید گفت که تنها ایراد کار وی رقصیدن بود و احتمالا عادی سازی این رفتار که به قول امام جمعه رشت، یک منکر است.
برخورد با این منکر که احتمالا در شرایط فعلی و با توجه به مطرح بودن موضوعات حساس و مهم تری - از گرانی افسارگسیخته گرفته تا فسادهای کلان و دبش - در ابتدای فهرست اولویت‌ها نیست اما چنان جنجالی به پا کرد که اکنون شاهدیم نه تنها صادق بوقی در پی بسته شدن صفحه اینستاگرامش فراموش نشد، بلکه در حال تکثیر است! و این یعنی تکثیر همان منکر که قصد مقابله با آن را داشتیم.
این ماجرا در روزهای اخیر با واکنش‌ها مختلف و بسیاری همراه بوده است. تا جایی که صدای ضرغامی، وزیر گردشگری دولت رئیسی هم در آمد و گفت که «اگر او در ایام ۲۲ بهمن شادی کرده بود و شعر خوانده بود، می‌گفتیم آفرین! در راستای انقلاب اسلامی شادی می‌کند و تشویق می‌کنیم. اما اگر در آن مقطع نبود، همان شادی از نظر ما متهم است. ببینید ملاک‌های ما چندگانه است.»
چندگانگی ملاک ها اما بخش کم اهمیت تر ماجراست و مساله اصلی همان جنجال آفرینی از هیچ است. موضوعی که امروز مورد نقد روزنامه فرهیختگان هم قرار گرفت. این روزنامه اصولگرا نوشت: «از آوازخوانی به نام صادق بوقی ، چریک درست کردیم!». این رسانه تاکید کرد:«️بعد از ماجرای صادق بوقی ویدئوهایی در حمایت از او در بوشهر و ساری ساخته شد، این یعنی کاری کرده‌ایم که رقص و آواز خواندن ماهی‌فروشان هم یک کنش مقاومتی به حساب بیایید؛ انصافا هنر این است که ما داریم.»
