به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ حسینی‌مونس افزود: برای تحقق پرتاب‌های مداری، دستکم رسیدن پرتابگر به مدارات نزدیک زمین یا "مدار لئو" در ارتفاع ۲۰۰ کیلومتر تا نزدیک به ۲۰۰۰ کیلومتر و رسیدن به سرعت بسیار بالا و حدود ۷۶۰۰ متر بر ثانیه ضروری است تا بشود ماهواره را در مدار قرار داد.
سخنگوی فضایی وزارت دفاع درباره پرتابگر‌های درحال توسعه گفت: پرتابگر سیمرغ در آینده نزدیک تثبیت خواهد شد و پرتاب‌های متعدد خواهد داشت و طراحی ماهواره‌بر «سریر» به عنوان گام اول برای رسیدن به مدار ژئو تمام شده و مراحل ساخت زیرسامانه‌های آن شروع شده است.
حسینی‌مونس با یاد آوری موفقیت ماهواره بر "سفیر ۴ " در قرار دادن ماهواره بومی در ارتفاع ۲۵۰ تا ۴۵۰ کیلومتری افزود: هم اکنون "ماهواره بر سیمرغ" توانمندی قرار دادن ماهواره ۲۵۰ کیلوگرمی در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری و ماهواره بر ذوالجناح توانایی قرار دادن ۲۰۰ کیلوگرمی را در ۵۰۰ کیلومتری زمین دارد.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع در خصوص ارتفاع مداری ژئو و مئو نیز گفت: ماهواره‌بر «سریر» قدم اول برای رسیدن به مدار ژئو است، سریر بر مبنای سیمرغ توسعه داده می‌شود و می‌تواند ۱۵۰۰ کیلو محموله را در مدار ۲۰۰ کیلومتری قرار دهد. با استفاده از بلوک‌های انتقال مداری که در حال توسعه در کشور است می‌توانیم از مدار لئو به ژئو برویم و می‌توانیم ماهواره ۱۰۰ کیلویی را به مدار ژئو ببریم. طراحی سریر تمام شده و مراحل ساخت زیرسامانه‌های آن شروع شده است. 
حسینی مونس با بیان این که کلیدی‌ترین عنصر در چرخه فضایی، پرتابگر است وفقط ۹ کشور این فناوری را در اختیار دارند. تصریح کرد: در کنار پرتابگر، پایگاه‌های پرتاب هم بسیار مهم است که فقط ۷ کشور دارای این فناوری هستند، پایگاه امام خمینی را در وزارت دفاع توسعه داده‌ایم که ماهواره‌بر‌های سفیر، سیمرغ، ذوالجناح و سلمان از آن پرتاب شدند، پایگاه بعدی در چابهار است و ویژگی‌آن این است که در کنار اقیانوس هند است و می‌توانیم در این منطقه بدون نگرانی از سقوط پرتابگر و خطرات ناشی از آن پرتاب داشته باشیم.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع در بخش دیگری از سخنانش پرتاب کاوشگر سلمان را یک پرتاب زیر مدار اعلام کرد گفت: در این پرتاب چیزی در مدار قرار نگرفت و فقط در مسیر خروج از جو، طی ۲۰۰ ثانیه محموله‌ای در شرایط فضایی قرار گرفت، دوباره بازیابی شد و داده‌برداری‌های لازم انجام شد.
حسینی مونس ویژگی پرتابگر سلمان این بود که واحد بود یعنی بابت یک مأموریت خاص، یک کپسول ۵۰۰ کیلویی از ما خواسته شد که آن را با شرایط و الزامات تعریف شده در ارتفاع ۱۳۰ کیلومتری قرار بدهیم. در یک بازه خیلی کم تیم متخصصان و دانشمندان ما توانستند این طراحی را انجام بدهند و به نقطه‌ای برسند که با اولین پرواز و با مطابق طراحی این پرتابگر کار خود را انجام دهد و کپسول را در جایی که ملاک بود قرار دهد، بازیابی انجام شده و اهدافی که برای کپسول مد نظر بود تا حد زیادی حاصل شده است.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع درباره پرتاب موفق کپسول زیستی کاووس هم اظهار داشت:در واقع اتفاقاتی که در اینجا رخ می‌دهد لبه تکنولوژی و لبه فناوری دنیاست مثلاً در حوزه هدایت کنترل، کامپیوتر پرواز، نرم‌افزار و سخت‌افزار همه این موارد به صورت بومی توسعه داده شده‌اند. در کار فضایی ما اجازه هیچ‌گونه خطایی را نداریم، هزاران قطعه در مجموعه پرتابگر استفاده می‌شود، اگر یک قطعه عملکردش دچار مشکل شود این منجر به شکست کل ماموریت می‌شود پس این کار یک کار پیچیده و به خاطر همین می‌گوییم که منحصر به فرد می‌شود.
۱۴ بهمن ۱۳۸۷ به عنوان روز ملی فناوری فضایی، ماهواره‌بر سفیر و امید را که ساخته مجموعه وزارت دفاع بود در مدار قرار داد و برای اولین بار کشور ما به کشور‌هایی که زنجیره کامل فناوری فضایی دارند پیوست.
