در 30 دسامبر 2000، مأموریت کاسینی- هویگنس در نزدیکی 9.7 کیلومتری مشتری پرواز کرد تا برای آخرین مرحله سفر خود به زحل، از گرانش سیاره استفاده کند.
کاسینی چهارمین کاوشگر فضایی است که به سیاره زحل فرستاده شده اما درعین‌حال اولین کاوشگری است که توانست به مدار این سیاره برسد. این فضاپیما از سال 2004 که وارد مدار این سیاره شد، مشغول مطالعه و بررسی سیاره و قمرهایش بوده است.
ساخت این کاوشگر از دهه 80 میلادی آغاز شد و طرح آن متشکل از دو بخش مدارگرد کاسینی و فرودگر هویگنس بود که برای فرود روی قمر تیتان برنامه‌ریزی شده بود.
هفت سال طول کشید تا کاسینی به زحل برسد. این فضاپیما پس از چندین مانور میان سیاره‌ای و عبور از زمین، زهره و مشتری وارد مدار زحل شد.
حدود 26000 تصویر از مشتری، حلقه‌های کم‌نور و قمرهای آن در طی شش ماه پرواز گرفته شد. سایر مشاهدات جوی از آن شامل یک بیضی تیره چرخان از مه اتمسفر بالا، به اندازه لکه قرمز بزرگ، در نزدیکی قطب شمال مشتری بود.
تصاویر مادون قرمز جنبه‌هایی از گردش را در نزدیکی قطب‌ها نشان می‌دهد؛ نوارهایی از بادهای دور سیاره که نوارهای مجاوری در جهت مخالف دارند.
در همین اطلاعیه درباره ماهیت حلقه‌های مشتری نیز بحث شد. پراکندگی نور توسط ذرات در حلقه‌ها نشان داد که ذرات به شکل نامنظم (به جای کروی) هستند و احتمالاً از برخورد ریزشهاب‌سنگ‌ها به قمرهای مشتری، مانند متیس و آدراستیا، منشاء می‌گیرند.
