زیر آسمان شهر، به کبوتران بام های سفالی رشت می نگرم و زمزمه می کنم: «ایران‌ ای سرای امید/بر بامت سپیده دمید…»؛ در امتداد سایه ی ارغوان به باغ محتشم می رسم و به ترنم شعرهایی که برای رشت سروده شده اند. خنکای حضور سایه در روز ملی رشت در باغ محتشم به گوش ما فسانه دلدادگی می خواند! از او می پرسم آسمان تو چه رنگ است امروز؟ و شاعری می خواند: پرچم عشق است که بالاست هنوز؛ یاد شعر سایه می افتم که می گفت: 

ارغوان بیرق گلگون بهار

تو برافراشته باش

انتهای پیام