به گزارش "ورزش سه"، این یک باخت کنایه‌آمیز دیگر برای پائولو بنتو است که شاید توجهی بیشتر از حد تصور را در میان هواداران ایرانی هم به خود جلب کرده است. شاید به خاطر حذف تیم پرادعای امارات که چند روز پیش هوادارانش می‌خواستند «گریه ایرانی‌ها» را تماشا کنند اما حالا باید با جام وداع کنند و البته شاید دلیل دیگرش تیم پیروز میدان باشد: تاجیکستان.
تاجیکستان نامی کمتر شنیده‌شده در فوتبال آسیاست که حالا با افزایش تعداد سهمیه‌ها در لیگ قهرمانان و جام ملتهای آسیا، توانسته به سطح اول فوتبال قاره برسد و عرض اندام کند. کشوری که در آغاز چهارمین دهه استقلال از شوروی، پای در مسیر توسعه ورزشی گذاشته و در زمانی کوتاه به موفقیتی شگرف رسیده است.
آنها به واسطه سه دیدار با پرسپولیس، کاملا در فضای فوتبال ایران شناخته بودند و با پیروزی مقابل الهلال و صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان 2021 به عنوان شگفتی‌ساز باشگاهی در فوتبال آسیا شمرده شدند. نتایج آنها در عرصه ملی چنگی به دل نمی‌زد تا اینکه تقویم میلادی به سال 2024 رسید.
این بار رستم یتیموف، وحدت حنانوف، منوچهر صفروف، احتم نظروف، علیشهر جلیلوف، احسان پنشنبه و... که با پیراهن استقلال دوشنبه بر تجارب بین‌المللی خود اضافه کرده بودند، در یک عرصه ملی مهم قد علم کردند و شگفتی بزرگ را رقم زدند.
همه چیز از یک تساوی امیدوارکننده مقابل چین آغاز شد. البته تاجیکها باید قدردان وی ای آر باشند که گل چین را مردود کرد تا آنها یک امتیاز بگیرند و امیدوار به هفته پایانی بنشینند. جایی که بعد از دریافت یک گل مقابل لبنان، اخراج مدافع حریف ورق را به سود تاجیکها برگرداند تا آنها با یک ضربه ایستگاهی استثنایی و یک ضربه سر تماشایی، نسخه لبنان رادولوویچ را بپیچند و پای به مرحله یک هشتم نهایی بگذارند.
آنها در مرحله یک هشتم نهایی به تماشای دیدار ایران و امارات نشستند. جایی که اماراتی‌ها بعد از باخت به ایران مسرور از قرارگیری در مسیر ساده تا فینال بودند، غافل از اینکه مبارزان تاجیکی با تمام توان، انتظار تیم مدعی فوتبال آسیا را می‌کشیدند.
اگر تماشاگر بازی تاجیکستان – امارات بوده باشید، احتمالا در مییابید که شاگردان پتر شگرت تا چه حد نمایشی سزاوارانه داشته‌اند. آنها حداقل سه بار می‌توانستند دروازه حریف را باز کنند که شاید بهترینش دروازه خالی شهرام سمیف باشد، هرچند که علیشهر جلیلوف و احسان پنشنبه نیز دو بار با شوت از راه دور موقعیتی مهم را رقم زدند.
اما انگار خدای فوتبال بدترین سرنوشت ممکن را برای الزعیم نوشته بود. گل نخست را وحدت حنانوف با یک هدِ دقیق به ثمر رساند و هق هق گریه او، از اردوی پرسپولیس در دبی تا صفحه تلویزیون هموطنانش در دوشنبه را در نوردید تا او تبدیل به پیام‌آور شادی برای تاجیکها (و احتمالا ایرانی‌ها) شود. در این صحنه وحدت سر خود را به خوبی چرخاند و توپ را در گوشه دروازه جای داد و این گل بیش از یک ساعت برنده بازی را تعیین کرده بود.
در دقیقه 90+3 اما یک ارسال از سمت چپ با ضربه سر خلیفه مبارک همراه شد تا توپ در گوشه دروازه رستم یتیموف آرام بگیرد و فریاد فارس عوض، گزارشگر تلویزیون امارات، گوش‌ها را کور کند: «جام ما رو فرا می‌خونه، سفیدها برمی‌گردن، امارات از جام خارج نمیشه.»
چه کسی فکرش را می‌کرد که تیم پرستاره و باتجربه بنتو بعد از این گل دقایق پایانی، برابر تیمی که احتمالا روحیه خود را از دست داده بود، شکست بخورد؟ اما این اتفاق رخ داد. بعد از 30 دقیقه کم هیجان، کار به ضربات پنالتی کشیده شد و این رستم بود که پنالتی کایو (ستاره برزیلی تغییر ملیت داده امارات) را مهار کرد تا تاجیکستان در مسیر بُرد و صعود قرار بگیرد.
کایو یکی از مهمترین بازیکنان تاریخ فوتبال امارات است که در سالهای گذشته با هزینه چندین میلیون دلاری در امارات مانده و قرار بود که در این جام ملتها، جای خالی ستاره‌های تهاجمی امارات را پُر کند اما او نشست و ضربات دقیق احتام، احسان، رستم، علیشهر و وحدت را تماشا کرد تا هواداران انگشت به دهان اماراتی، از استادیوم الریان مستقیم به کشور خود بروند.
این برد بی‌تردید مهمترین برد تاریخ فوتبال تاجیکستان است. بردی که آنها را به جمع هشت تیم برتر آسیا برده و حالا آنها در انتظار برنده اردن – عراق خواهند بود تا آماده شگفتی‌سازی بعدی شوند که شاید دیگر دور از انتظار هم نباشد.
بخش بزرگی از اعتبار این پیروزی متعلق به پتر شگرت خواهد بود. سرمربی جدید این تیم که فوتبال را در آلمان آموخت و با شور و عشقی باورنکردنی به خاورمیانه آمد تا از کابل به دوشنبه برود و معمار این برد بزرگ و لیدر شعار معروف تاجیکها شود، جایی که در پایان بازی شاگردانش را به گوشه استادیوم، محل استقرار هواداران تیمش، برد و با لهجه کروات نام کشور تاجیکستان را فریاد زد و بازیکنان به همراه هواداران پاسخ دادند: «به پیش!»
«تاجیکستان به پیش» شعار شگفتی‌ساز جام ملتهای آسیاست؛ در رختکن بعد از حلقه اتحاد و روی سکو در لحظه ورود بازیکنان – حالا احتمالا شهروندان تاجیکی نیز در هوای سرد دوشنبه همین عبارت را در جشن برج استقلال تاجیکستان زمزمه می‌کنند و شبی را می‌گذرانند که شاید برای آنها در حد «هشت آذر ایران» باشد - شاید جالب باشد اگر این شعار را ما کامل کنیم: «تاجیکستان به پیش، ایران پشت شماست».
📝محمد همتی
