به گزارش ورزش سه، به همین سرعت دوازده سال از دربی فوق جذاب دهه نود گذشت. بازی ای از هفته بیست و چهارم لیگ دوازدهم که هر کدام از تیم ها با رتبه و هدف متفاوتی پای به آن گذاشته بودند. یکی برای ماندن در کورس قهرمانی و تداوم برد های پیاپی در شهراورد و تیم دیگر برای فرار از کابوس سقوط و پایان دادن به برد های سریالی تیم مقابل در دربی ها
استقلال در آن بازی ستارگانی نظیر آندو تیموریان، مجتبی جباری، ساموئل و خسرو حیدری را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت و در سمت،مقابل پرسپولیس تقریبا با تمام نفرات در زمین حاضر شد.
📝 شرح بازی:
در سرمای طاقت فرسا و هوای ابری ورزشگاه آزادی این بازی با سوت علیرضا فغانی آغاز شد و دو تیم از همان ابتدا نشان دادند که هرگز‌برای مساوی و صفر صفر شدن پا به این دیدار نگذاشتند. در سی و پنجمین دقیقه درحالی که بازی تقریبا متعادل پیگیری میشد و از تب و تاب ابتدایی بازی فاصله گرفته بود، میلاد میداوودی موفق شد با یک ضربه فنی توپ را از بالای سر محمدحسین هوشیار وارد دروازه سرخ پوشان کند تا استقلال برای دوازدهمین دربی پیاپی دروازه حریف را باز کند.
دو تیم با همین نتیجه یک بر صفر به سود استقلال زمین را به مقصد رختکن ترک کردند. با شروع نیمه دوم این بازهم استقلال بود که توپ و میدان را در اختیار گرفت و خیلی زود توسط فریدون زندی در پنجاه مین دقیقه به گل دوم رسید. یک دفع ناقص از مدافع پرسپولیس باعث شد زندی چپ پا با یک بغل پای نرم دروازه هوشیار را برای دومین مرتبه باز کند تا استقلالی ها سراز پا نشناسند. از این دقیقه به بعد همه چیز عجیب و غریب پیش رفت.
شاگردان مظلومی یکی پس از دیگری موقعیت های طلایی گلزنی را ازدست می‌دادند و از آنطرف پرسپولیسی ها هم دو سه باری با شوت های از راه دور شانس خود را برای باز کردن دروازه آبی ها امتحان میکردند اما با هربار فوق ستاره ای در درون دروازه استقلال یعنی سیدمهدی رحمتی با مهار های خوبش اجازه باز شدن دروازه را نمی‌داد.
در هفتادمین دقیقه بازی بود که مرحوم مهرداد اولادی با یک خطای بی مورد در مرکز میدان باعث خراب شدن حمله استقلال شد و با دریافت کارت زرد دوم هم از زمین اخراج شد. از همین لحظه بود که پرویز مظلومی با خیالی آسوده بازی را رها کرد و با حرکات جالب توجه مشغول کری خوانی برای تیم رقیب به همراه سکوهای استقلالی ورزشگاه بود. اما او هم همانند میلیون ها بیننده این بازی خبر از آینده این مسابقه نداشت.
لحظاتي پس از اخراج اولادی بود که مصطفی دنیزلی دست به دو تعویض همزمان زد و مهدی مهدوی کیا و ایمون زائد را وارد میدان کرد. با ورود مهاجمی که در‌تمرینات پیش از بازی هواداران پرسپولیس گمان میکردند او یکی‌از نفرات کادرفنی تیم است و در نیم فصل به تیم اضافه شده، خیال شان از بابت شکست پرسپولیس آسوده شد و ترجیح دادند سکوهای آزادی را ترک کنند تا مجبور نباشند همانند چهاردربی قبلی در پایان شاهد کری خوانی هواداران استقلال باشند. تا اینجا دنیا به کام ابی،ها بود تا اینکه یک پاس تو در از محمد نوری، ورق را برگرداند. مهاجم لیبریایی پرسپولیس در اولین لمس توپش در این مسابقه با یک بغل پا دروازه رحمتی را باز کرد تا حساب کار دو بر یک شود.
حالا همان هوادارانی که در حال ترک ورزشگاه بودند، در جای خود ایستادند و ترجیح دادند ده دقیقه پایانی را از،دست ندهند. هرچند برای آنها همین که تیم شان ده نفره مقابل رقیب گل زده و حداقل با یک اختلاف گل شکست می‌خورد هم بد نبود اما تنها یک دقیقه بود که مهدی مهدوی کیا با یک سانتر استادانه ایمون زائد را در این دربی دو گله کرد. حالا هواداران پرسپولیس سراز پا نمی‌شناختند و با فریاد هایی از ته دل مشغول بغل کردن یکدیگر‌و جشن و پایکوبی بودند.
برای استقلالی ها اما همه چیز شبیه یک خواب بود. بازی ای که تا سه دقیقه پیش با برتری دو بر صفر آن ها همراه بود به یکباره با تساوی دوبر دو عوض شد تا سکوهای آبی ورزشگاه نظاره گر شادی جنون آمیز سرخ ها باشند. اما این پایان کار نبود. بازی پس از مساوی پرسپولیس از تب و تاب دقایق قبل افتاده بود. انگار حالا هر دو تیم به تساوی راضی بودند و نمی‌خواستند همین تک امتیاز را از،دست بدهند تا اینکه یک پرتاب اوت نزدیکی های محوطه جریمه استقلال برای سرخ پوشان به دست آمد.
مجتبی زارعی توپ را به بادامکی‌رساند و او هم همراه با توپ به گوشه زمین رفت تا به نوعی با اتلاف وقت نتیجه را حفظ کند اما با یک ارسال پاس زمینی برای زائد، او را در محوطه جریمه میان پنج شش استقلالی صاحب توپ کرد. چرخش ماهرانه زائد و ضربه ناگهانی اش، دنیا را برای استقلالی ها خراب کرد.
توپ به گوشه دروازه رحمتی رفت و پرسپولیس با نتیجه سه بر دو از حریف پیش افتاد. نتیجه ای که هیچ کس باور نمی‌کرد رقم خورد. حالا باد به پرچم قرمزها می وزید. تیمی که از دقیقه هفتاد ده نفره شده بود، با یک بازگشت تاریخی طی ده دقیقه از استقلال پیش افتاد تا سرانجام بعد از چهارشکست و یک مساوی موفق به پیروزی مقابل رقیب سنتی شود. آن هم با هتریک بازیکنی که تا قبل‌از ورودش به زمین و اعلام نامش توسط گوینده ورزشگاه، هیچ پرسپولیسی ای شاید حتی اسمش را هم نشنیده بود. در طرف مقابل استقلالی ها با بهت و حیرت به جشن تمام نشدنی قرمزها نگاه میکردند و حسرت می‌خوردند. حسرت برتری ای که خیلی راحت و تنها در ده دقیقه از دست داده بودند تا پنجمین پیروزی پیاپی رقیب در دربی ها به دراماتیک ترین شکل ممکن خراب شود. این اولین شکست پرویز مظلومی در دربی ها نیز به حساب می‌آمد.
سرانجام این دربی هم با سوت علیرضا فغانی به پایان خود رسید و پرسپولیس با حساب سر بر دو مقابل استقلال به پیروزی رسید تا تعداد برد های این تیم در دربی ها به عدد ۱۸ برسد و از شر شکست های پیاپی مقابل آبی ها خلاص شود. هرچند پرسپولیس در پایان آن فصل دوازدهم شد و دستش به کسب هیچ جامی نرسید و استقلالی ها با قهرمانی جام حذفی و سومی لیگ را به پایان رساندند اما این برد خارق العاده در شهراورد شاید ارزشش از یک جام هم برای پرسپولیسی ها بیشتر بود. پیروزی ای که نقش اولش یعنی ایمون زائد آن را بهترین خاطره عمرش از فوتبال می داند.
در پایان اگر خاطره جالبی از این دربی تاریخی دارید در نظرات به اشتراک بگذارید
