عصر ایران؛ مهرداد خدیر- در همین دو سه ساعت بعد از بازی ایران و ژاپن که با پیروزی دل‌چسب بازیکنان ما تمام شد و عصر 14 بهمن 1402 خورشیدی را شبیه عصر 8 آذر 1376 کرد (که استرالیا را حذف کردیم و به جام جهانی رفتیم) یک واژه در برخی خبرهای ورزشی بد جور توی ذوق می‌زند و بعید نیست لای خبرها و گزارش‌های خود ما هم خزیده و لانه کرده باشد!

   آن کلمه هم این است: "میکسدزون"! حالا به قول مهران مدیری این که گفتیم یعنی چه؟

   مراد از "میکسد زون" -mixed zone- در واقع راهروهایی است که در حد فاصل رختکن به زمین ورزشگاه‌های فوتبال قرار دارد و برای مصاحبه خبرنگاران با بازیکنان و کادر فنی تیم‌ها در نظر گرفته شده است و در بیشتر فدراسیون ها بازیکنان و کادر فنی موظف شده‌اند از آن عبور کنند تا در دست رس خبرنگاران رسانه ها باشند و بتوانند با آنها گفت و گو کنند. محلی برای مصاحبه های سرپایی.

   امروز دیدم برخی گزارشگران اصرار دارند به این واژه اشاره کنند و بگویند در میکسد زون با فلان بازیکن مصاحبه کردیم و بعید نیست به سرنوشت واژه دربی دچار شود.

    استفاده بیش از حد از اصطلاحات انگلیسی را که در فارسی معادل های رسایی دارند عادل فردوسی‌پور باب کرد و جانشین او هم علاقه ویژه‌ای دارد  به کار ببرد و مثلا به دیوار تصویری بگوید وال یا واژه های دیگر.

 
   تا دیر نشده برای این "میکسدزون" هم باید چاره ای اندیشید. به دو دلیل. اول این که از این پس مدام به کار می‌رود و دوم به این خاطر که وقتی جا افتاد سخت است از دهان گزارشگران و خبرنگاران بیندازیم.

پیشنهاد این نویسنده بر اساس نظر اهل فن «دالان» است و یا مثلا «راهرو رسانه». هر چند می‌دانم خواهند گفت این کلمه تخصصی است و این دالان با دالان‌های دیگر تفاوت دارد. اما مگر خطا (فول) در فوتبال با دیگر خطاها تفاوت ندارد؟ ایضا ارسال (سانتر) مگر مثال ارسال کالاست؟ یا وقتی می گوییم مهاجم (فوروارد) مگر با مهاجمین دیگر تفاوت ندارد؟

  روزنامه نگاری که نتواند چهار تا کلمه درست و حسابی و همه کس فهم را به کار ببرد و خیال کند با استفاده از کلمات غیر فارسی اهل مطالعه و خیلی باسواد در نظر می آید درخطاست.