عصر ایران؛ مهرداد خدیر- انتخابات 11 اسفند 1402 از جنبه‌های گوناگون متفاوت و بی‌سابقه است. در تهران جدای این که شاهد کمترین آرا به نسبت 11 دورۀ قبل و افزایش چشم‌گیر آرای سفید و باطله بودیم رأی سید محمود نبویان نفر اول تهران از تمام همتاهای او در 11 دورۀ قبلی از 1358 تا 1398 کمتر و مطابق آخرین اعلام 597 هزار و 770 رأی است.
کاهش فاحش را هنگامی بیشتر درمی یابیم که با آرای نفراول 11 دورۀ قبل و مشخصا همین دورۀ پیش در تهران مقایسه کنیم که تازه نرخ مشارکت در تهران 25 درصد بود.
این نکته را هم لحاظ کنیم که در این 44 سال جمعیت تهران مدام زیادتر شده و با این حال رأی نفر او در چند دوره بالای یک میلیون و در موارد دیگر بین 800 هزار تا یک میلیون نفر است.
مجلس اول؛ فخرالدین حجازی: 1568759 رأی
مجلس دوم؛ اکبر هاشمی رفسنجانی: 1891264رأی
مجلس سوم؛ اکبر هاشمی رفسنجانی: 1294419 رأی
مجلس چهارم؛ سید علی اکبر حسینی: 937302 رأی
مجلس پنجم؛ علی اکبرناطق نوری: 879893 رأی
مجلس ششم؛ محمد رضا خاتمی: 1226418 رأی (بعد از ابطال 700 هزار رأی آرای تهران)
مجلس هفتم؛ غلام‌علی حداد عادل: 882276 رأی
مجلس هشتم؛ غلام‌علی حداد عادل:864230 رأی
مجلس نهم؛ غلام‌علی حداد عادل: 1338889 رأی
مجلس دهم؛ محمد رضا عارف: 1608926 رأی
مجلس یازدهم؛ محمد باقر قالیباف: 1265287
و سرانجام سید محمود نبویان در مجلس دوازدهم با 597770رأی
با این پیشینه آیا نخستین و طبیعی ترین پرسش نباید این باشد که واقعاً چه اتفاقی افتاده است که نماینده اول تهران کنونی با 12 میلیون جمعیت با این میزان رأی روانۀ خانۀ ملت می شود؟
