به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، به فراموشی سپردن هویت‌های تاریخی و فرهنگی و بی‌اعتنایی به سرمایه‌های معنوی کشور در این زمینه، موضوعی غیر معمول نیست؛ بارها و بارها در رسانه‌ها از این موضوع سخن رفته است و دیگر دارد تبدیل به تکرار مکررات می‌شود. یکی از آخرین نمونه‌های این امر، رها شدن خانه پدری جلال و شمس آل احمد در خیابان خیام است؛ خانه‌ای که علاوه بر داشتن قدمتی تاریخی، به لحاظ برخی کارکردها در دوره قاجار و به ویژه پهلوی از اهمیت خاصی برخوردار است.
خانه مرحوم آیت‌الله حاج سید احمد طالقانی(آل احمد) در زمان حیات ایشان علاوه بر اینکه محل آمد و شد اهالی علم بود، گاه پناهگاه مبارزان سیاسی در دوره پهلوی نیز بود. مزید بر این، خانه محل رشد و پرورش دو تن از نویسندگان نام‌آشنای معاصر است؛ جلال که با آثارش دریچه‌ای نو به روی ادبیات داستانی کشور گشود و بسیاری از نویسندگان خود را وامدار «زن زیادی» او می‌دانند. با وجود همه این مسائل، خانه که به منظور مرمت و بهره‌برداری به میراث فرهنگی سپرده شده بود، 10 سال رها شد تا خوابگاه معتادان و محل رفت و آمد خلافکارانی موسوم به «امیرچلچله» شود.
انتشار وضعیت امروز این خانه در خبرگزاری تسنیم، واکنش‌های متعددی را به همراه داشت. این موضوع علاوه بر انعکاس بیشتر در رسانه‌ها، در شورای شهر نیز مطرح و تأکید شد که سرنوشت این خانه مشخص شود. حالا پس از فراز و نشیب‌های بسیار، صندوق احیا و بهره‌برداری از اماکن تاریخی، وابسته به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اعلام کرد که پس از برگزاری مزایده، یک سرمایه‌گذار و بهره‌بردار جدید برای مرمت و احیا و بهره‌برداری از خانه پدری زنده‌یاد جلال آل احمد انتخاب شده و در حال تدارک مقدمات برای شروع عملیات اجرایی است.
محمدحسین دانایی، یکی از اعضای خاندان آل احمد که در جریان جزئیات این موضوع است، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، درباره پیشینه امر گفت: این بنای تاریخی که در خیابان خیام تهران واقع شده، متعلق به دوره احمدشاهی است و از سال 1310 به بعد، محل سکونت آیت‌الله حاج سید احمد طالقانی(آل احمد) پدر مرحومان جلال و شمس آل احمد بوده و از آنجایی که ایشان یکی از علمای معروف و بانفوذ تهران بشمار می‌رفته؛ لذا خانه مزبور عملاً محل برگزاری مراسم آیینی و مکان اجتماع علما و روحانیون تهران و برگزاری جلسات سرّی علیه سیاست‌های سرکوبگرانه استبداد رضاشاهی بود و بدین لحاظ، یکی از آثار تاریخی و مواریث فرهنگی کشور به شمار می‌رود.
وی در ادامه افزود: این خانه در سال 1389 در اختیار مسئولان میراث فرهنگی قرار گرفت تا با رعایت شأن و پیشینه تاریخی آن، به یک مرکز فرهنگی عام‌المنفعه تبدیل شود، ولی طی این 10 سال جز برخی اقدامات سطحی و نمایشی، هیچ‌گونه تصمیم مناسب و شایسته‌ای در باره این خانه اتخاذ نشده و جامعه فرهنگی کشور شاهد اقدام قابل قبولی در مورد این بنای تاریخی نبوده است.
دانایی گفت: متأسفانه سهل‌انگاری‌ها و بلاتکلیفی‌های طولانی در مورد این پروژه، کار را به جایی رساند که از چند ماه پیش عده‌ای از معتادان و خلافکاران هم به آنجا رخنه کردند و در نتیجه، هم بنای مزبور در معرض تخریب و ویرانی کامل قرار گرفت و هم موجبات ناامنی منطقه و نارضایتی کسبه و ساکنان محل فراهم شد و ناگزیر کراراً نسبت به این وضعیت اعتراض کردند و خواهان سرو سامان دادن به این خانه تاریخی شدند.
دانایی در ادامه به خبر مربوط به انتخاب سرمایه‌گذار و بهره‌بردار تازه نیز اشاره و اضافه کرد: بهترین خبری که تا این تاریخ درباره این خانه که میراث مادی و معنوی تمامی فامیل و اهل محل و دوستداران فرهنگ و هنر کشور است، شنیده‌ایم، همین خبر بود و از صمیم قلب آرزو می‌کنیم که این بهره‌بردار آگاه و دردآشنا که سوابق خوبی هم در طراحی و اجرای پروژههای مشابه دارد، در انجام این پروژه فرهنگی، هنری و آیینی نهایت ذوق و سلیقه و دقت علمی لازم را بکار گیرد و در رقابت با دیگر پروژههای فرهنگی- تاریخی کشور، به رکورد تازه‌ای دست یابد.
وی در پایان افزود: تمامی بازماندگان و بستگان خاندان آل احمد نیز آمادگی دارند که در صورت رعایت موازین منطقی و علمی درباره مرمت و احیا و نگهداری از مواریث فرهنگی، نه تنها تمامی راهنمایی‌ها و اطلاعات تاریخی خود را در اختیار بهره‌بردار جدید قرار بدهند؛ بلکه برای تجهیز هر چه بهتر و کامل‌تر این بنای تاریخی نیز همکاری خواهند کرد و اجازه خواهند داد که از کتب، اسناد، مدارک، تصاویر و اشیای قدیمی مرتبط با این خانه نیز استفاده شود.
انتهای پیام/
