فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد
نفس به بوی خوشش مشکبار خواهم کرد

به هرزه بی می‌و معشوق عمر می‌گذرد
بطالتم بس از امروز کار خواهم کرد

هر آبروی که اندوختم ز دانش و دین
نثار خاک ره آن نگار خواهم کرد

چو شمع صبحدمم شد ز مهر او روشن
که عمر در سر این کار و بار خواهم کرد

به یاد چشم تو خود را خراب خواهم ساخت
بنای عهد قدیم استوار خواهم کرد

صبا کجاست که این جان خون گرفته چو گل
فدای نکهت گیسوی یار خواهم کرد

نفاق و زرق نبخشد صفای دل حافظ
طریق رندی و عشق اختیار خواهم کرد

شرح لغت: بطالت: معطل ماندن/ نکهت:بوی خوش/ نفاق: دورویی.

تفسیر عرفانی:‌

۱- بدون معطلی و تردید اقدام کن که نیتی جالب و مفید است و به سخن بد اندیشان توجه نکن. بلکه اراده، دقت نظر، وقت شناسی، سرعت عمل و توکل بر خدا را وجه همت خود قرار بده. حتماً موفق هستی. به قول چخوف: “ارزش انسان به تفکر و باور‌های اوست. ”

۲- چند روزی است که در ناراحتی خاصی به سر می‌بری و متظر آن می‌باشی تا راز دل را برای کسی فاش کنی. پس بهتر است با پدر و مادر یا دایی و عمه که عاشقانه شما را دوست دارند، در میان بگذاری که بسیار مفید است.

۳- از چیزی رنجیده خاطر شده ای. ناراحت نباش. او بیش از آنکه تصور می‌کنی، نادان می‌باشد. زیرا راز و رمز عشق و صحبت را نمی‌داند. پس شما با درایت و کیاست، او را متوجه زندگی حقیقی کن، زیرا او اطلاع از مسائل خارج ندارد.

تعبیر غزل:

تصمیم به انجام کاری گرفته‌ای که راهی بس دشوار دارد که در این راه باید هرآنچه که داری در طبق اخلاص بگذاری و تمام سعی و توانت را به کار گیری. اگر از گذر عمر تاکنون راضی نبوده‌ای و واقعا قصد تغییر مسیر در زندگیت را داری امروز بهتر از فرداست، زیرا این راه تو را به سعادت و نیکبختی دنیوی و اخروی خواهد رساند.