محققان مؤسسه علوم شناختی و مغز ماکس پلانک، اکنون با مطالعات مختلف می‌خواهند دریابند که کدام مناطق از مغز در پردازش زبان اشاره دخیل هستند و چه میزان همپوشانی با مناطق مغزی افراد دارای قدرت شنوایی جهت پردازش زبان شنیده‌شده، وجود دارد.

 

محققان اخیرا طی مطالعه‌ای، داده‌هایی از آزمایش‌های زبان اشاره را در سراسر جهان جمع‌آوری کردند. این محققان تقریباً در هر مطالعه ارزیابی‌شده دریافتند که به‌ویژه ناحیه به اصطلاح "بروکا" در جلوی مغز در نیمکره چپ، یکی از مناطقی است که در پردازش زبان اشاره نقش دارد و این منطقه از مدت‌ها قبل به عنوان منطقه‌ای شناخته شده است که در زبان گفتاری نیز مانند دستور زبان و معنی، نقش محوری دارد.

 

دانشمندان جهت طبقه‌بندی بهتر یافته‌های خود از مطالعه فعلی، یافته‌های خود را با یک پایگاه داده‌ها حاوی چند هزار مطالعه اسکن مغز مقایسه کردند. نتایج تأکید می‌کنند که ناحیه بروکا در نیمکره چپ مغز، یک گره مرکزی در شبکه زبانی در مغز انسان است و بسته به این‌که مردم از زبان به صورت نشانه، صدا یا نوشتار استفاده می‌کنند، با شبکه‌های دیگر کار می‌کند.

 

در نتیجه، بروکا چنان‌چه تا امروز نیز معروف بوده است، نه‌تنها زبان گفتاری یا نوشتاری را پردازش می‌کند، بلکه به‌طور کلی اطلاعات زبانی انتزاعی را به هر شکل از زبان نیز پردازش می‌کند.

 

پاتریک سی تریتنبرین، نخستین نویسنده این مطالعه و دانشجوی دکترای مؤسسه ماکس پلانک، گفت: بر این اساس، مغز به خودی خود به زبان اختصاص دارد، نه به حرف زدن.