احمد جانجان:
یکی از خوبی‌های مناظره این است که باید هوش و سواد لحظه‌ای داشت وگرنه با انشاخوانی یا سواد سرچ محور و گوگلی، مخاطب متوجه سطح دانش افراد می‌شود!
یحیی نوریان:
ولی مناظره امشب اندکی مناظره تره! فقط اندکی!
حبیب ازغدی:
برنامه امشب بار دیگر نشان داد که مناظره یعنی گفتگو‌های متقاطع دو نفره، نه گفتار‌های موازی شش نفره.
لیلا حسین‌نیا:
هرجا احساس کردی که دیگه برنده‌ای و رقیبت رو دست کم گرفتی، داستان غزوه احد رو بخون. این جمله رو دوباره بخون، چون من دقیقاً درباره شکست، پیروزی، واقع‌بینی و دست‌کم نگرفتن حریف حرف میزنم!
بهمن هدایتی (در واکنش به گریم کاندیداها):
واقعاً این نما‌ها از نامزد‌های ریاست‌جمهوری چه ضرورت و پیامی دارد؟ حتماً باید در محل میز اصلی مناظره انجام شود؟!
میثم مهدیار:
یکی از بهترین مناظره‌ها در طول انتخابات‌های ریاست جمهوری ایران را شاهد هستیم و مسائل اصلی داره با تمایز واضح طرح میشه. فارغ از نتیجه، اینکه هر رویکرد در پیشگاه مردم در مقابل سوال‌های اساسی قرار می‌گیرند بسیار مغتنمه. #مناظره_چهارم
پرویز امینی:
مناظره چهارم به مناظره واقعی نزدیک شد و در هر دو هدف مناظره متفاوت از سه مناظره قبل بود. یعنی اولاً ظرفیت تولید هیجان اجتماعی داشت و ثانیاً نقطه نزاع انتخابات را مشخص‌تر کرد. نزاع انتخابات بر سر استمرار دولت رئیسی و احیای دولت روحانی برجسته‌تر شد و نامزد‌ها به دو طرف نزاع تقسیم شدند. علی‌رغم گرم‌تر شدن مناظره‌ها، هنوز «آن» انتخابات شکل نگرفته است.
محمدعلی ابطحی:
امشب مناظره داغ داغ شده. خدا کنه پزشکیان تا آخر در دام تله عصبانی شدن نیفتد. پورمحمدی در عصبانی کردن و حرف‌های عصبی زدن کاندیدا‌های چهارگانه استاده. #مناظره
علی شمسی‌پور:
زاکانی از ابتدای تبلیغات ریاست جمهوری روی نقطه‌ای تمرکز کرد که پاشنه آشیل پزشکیان بود و آن را تبدیل به محور اصلی مناظرات کرد. #دولت_سوم_روحانی دقیقاً محل جوانه‌زنی ترک و رشد آن تا شکست نهایی پزشکیان است. حتماً متوجه شده‌اند که معنای «من نمی‌گذارم رئیس‌جمهور بشی» چیست.
میثم ایرانی:
همه دارند سر گذشته دعوا می‌کنند؛ دکتر قالیباف از گذشته گفت، وضعیت امروز رو یادآوری کرد و برای آینده طرح اساسی داد. نمی‌گذاریم ایران عزیز رو دور بزنند؛ پایتخت دوم ایران در جنوب‌شرقی ایجاد می‌شود و با درآمد‌های ارزی، دستاورد‌های امنیتی اقتصادی برای ایران جذب خواهیم کرد.
رحمان قهرمان‌پور:
مناظره چهارم داغ شد. جلیلی به سمت دو قطبی شدن حرکت کرد. پورمحمدی تقریباً نقش ولایتی در ۹۲ را ایفا کرد و دعوا حول برجام شکل گرفت. دو عامل باعث شد دو قطبی کامل نشود: کرسنت و پیام معتبر نداشتن پزشکیان در برجام. اصول گرایان در دام اصلاح‌طلبان افتادند.
کبری آسوپار:
قالیباف در نقد ظریف، او را فقط مشاور پزشکیان نامید، نه وزیر خارجه سابق، نه جواد ظریف؛ بیش از این هم نیست دیگر. ظریف به پایان رسیده و برجامش هم؛ و هوچی‌گری‌های این روز‌ها هم تلاش آخر برای احیاست. او حتی اگر باز وزیر شود، یک ظریف تهی، وزیر شده است، همه حرف او برجام بود که تمام شد.
میلاد دخانچی:
«برنامه من اصول و چارچوب مقام معظم رهبری است، مشکل اینه که کار دست کارشناسا ندادیم، مشکلاتی که داریم هم تقصیر خودمونه»: جانمایه حرف پزشکیان از روز اول کمپین تا امروز در همه موضوعات بدون اینکه چیزی بهش اضافه بشه!
