به گزارش ایسنا، این کتاب با نوشتارهایی از هوشنگ چالنگی، فرزاد آبادی، حبیب پیام، مسعود سرحدی، فرامرز سه‌دهی، اردشیر صالح پور، عباس عبادی و عبدالرحیم قنوات در ۲۳۶ صفحه و با تیراژ ۱۰۰۰ نسخه منتشر شده است.
در بخشی از متن کتاب آمده است: می‌توان غزل بهبهان را نه از جهت شمار بلکه از بابت سختگی و سنجیدگی مدیون «عباس سلطانی» دانست، تا جایی که می‌توان شعر وی را معیار و مقیاس برای سنجش و تعیین و تشخیص سره از ناسره شعر گویشی تلقی کرد.
همچنین در نوشته پشت جلد متن کوتاهی از هوشنگ چالنگی و به خط او منتشر شده است: «غزلی به نام عباس سلطانی
عباس سلطانی شاهوار غزل گویش بهبهان است. عباس سلطانی بازمانده زاگرس است... آریو برزن دلتنگی‌هاست. عباس سلطانی متولد تکرارناشده‌هاست. عباس سلطانی غزل است، غزل دلتنگی‌ها، دلتنگی‌های نمی‌رسیم به آرزوها، آرزوهای کلمات شریف صلح، آزادی، عدالت...
من هوشنگ چالنگی در یک‌بار دیداری که داشتم از غزل عباس سلطانی، غزال‌های شیدا؛ شیداهای نرسیدن به چشمه، تیر خورده‌ام. من همان آهوی خسته‌ام، خسته، خسته.»
انتهای پیام
