به گزارش اقتصادنیوز سید عطاءالله مهاجرانی در روزنامه اعتماد نوشت: معمولا در هر دوره‌ای از مجلس یک بار چنین اتفاق مهمی می‌افتد. در واقع مجلس تمام هنر و توانایی و تدبیر خود را در بحث موافقت و مخالفت و رای اعتماد به وزیران نشان می‌دهد.
مسعود پزشکیان در مبارزات انتخاباتی به چهار نکته مهم اشاره کرد:
۱- به برنامه هفتم و سیاست‌های کلی نظام پایبند و متعهد است.
۲- با یک جناح نمی‌توان کشور را اداره کرد، می‌بایست از افراد توانا و دانا و متخصص و کارشناس در گرایش‌های مختلف استفاده کرد.
۳- او درصدد است که دولت وفاق ملی تشکیل دهد.
۴- بایست به دعواها پایان داد و درصدد حل مشکلات مردم برآمد و به توسعه و آبادانی ایران توجه داشت.
ایشان با ترکیب هیات وزیرانی که به مجلس معرفی کرد، نشان داد، بر سر عهد و پیمان خود صادقانه و صبورانه ایستاده است. حتی برخی از چهره‌های شناخته شده اصلاح‌طلب به انتقاد از ایشان پرداختند که گویی نامزدها در حد لازم متناسب با انتظارات آنها نبوده است. فضای مجازی رنگ و بوی تند انتقاد از پزشکیان را گرفت. برخی به اشاره گفتند: « پروژه عبور از خاتمی در دولت دوم خاتمی کلید خورد، عبور از روحانی از همان سال اول دولت اول او و پزشکیان قبل از تشکیل دولت اول!» اگر پزشکیان می‌خواست با همین رویکرد اصلاح‌طلبان مدعی رفتار کند، در واقع دعوا از همین روز نخست معرفی کابینه شروع شده و طرح دولت وفاق ملی منتفی شده بود. چنانکه می‌دانیم، معرفی دولت و رای اعتماد سه ضلع روشن و تعیین‌کننده دارد، رییس‌جمهور، رهبری و مجلس. این‌گونه نیست که رییس‌جمهور بتواند فهرست 19 نفر نامزدهای مطلوب خود را معرفی و در فضای عمومی اعلام کند و دولت تشکیل شود! این ابتکار که از سوی برخی دوستان پیشنهاد شده بود، برای خلق هیجان در فضای حقیقی ـ مجازی و دامن زدن به زنده باد و مرده باد، البته خوشایند بود. اما با کار مدبرانه و سنجیده تشکیل دولت فاصله دارد. حضور چهره‌هایی از جناح اصولگرا و یا از دولت مرحوم رییسی در فهرست وزیران، نقطه قوت دولت و وجود چند صدایی در دولت و نشانه فاصله گرفتن از کشاکش‌های سیاسی و دعواهای بیهوده و آسیب زننده به وحدت ملی و نظام است. حجت‌الاسلام اسماعیل خطیب وزیر موفق و کاردان اطلاعات، در مصاحبه کوتاهی با خبرنگار صدا و سیما به این نکته اشاره کرد که « به دلیل باور رییس‌جمهور به دولت وفاق ملی او معرفی شده است و انتظار دارد مجلس به همه هیات وزیران پیشنهادی رای اعتماد یکپارچه بدهد.» حال به اصطلاح توپ در زمین مجلس است! در این باره چند نکته مهم وجود دارد:
۱- رییس مجلس شایسته است که نقش فعال در جلسات رای اعتماد و مدیریت پشت صحنه مجلس ایفا کند. در موافقت با دولت صحبت کند. در کنترل نمایندگان ماجراجو و افراطی پایداری با قدرت و تدبیر عمل کند. مثل نقشی که مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در رای اعتماد به همه دولت‌ها ایفا می‌کرد. در واقع نقش‌آفرین اصلی رای اعتماد‌ها شخص رییس مجلس بود.
۲- نمایندگان جبهه پایداری که البته صدایشان بسیار بلند است و طبل می‌زنند و در شیپور می‌دمند، اما در مجلس اکثریت ندارند، باید به این نکته توجه کنند که آنان در انتخابات در عرصه ملی شکست خورده‌اند. شکست را بایست به نحو منطقی بپذیرند و ادب شکست را مراعات کنند. نمی‌توانند انتقام شکست در ساحت ملی انتخابات را در مجلس از پزشکیان و دولت او بگیرند. آنان باید با دولت کار کنند تا بتوانند زمینه رای برای دوره دیگر را داشته باشند!
۳- نمایندگان اصلاح‌طلب و مستقل و عاقل! در این دوره مسوولیت بیشتر و حساستری دارند. بایست از شأن و اعتبار مجلس دفاع کنند. در دفاع از وزیرانی که نسبت به آنها حساسیت بیشتری دامن زده شده است، به ویژه ظفرقندی و میدری، فعال و نقش‌آفرین باشند. در مجموع بکوشند که با همکاری و یاری رییس مجلس و هیات رییسه مجلس، نتیجه رای به نفع کشور و ملت باشد.
۴- در یک کلام همه مجلس، همه جناح‌ها به این نکته توجه داشته باشند که رهبری به عنوان یک توصیه راهبردی اشاره کردندکه: «موفقیت پزشکیان و دولت او موفقیت همه ماست.»
۵- با توجه به شرایط منطقه و حساسیت اقدام ایران در برابر اسراییل و هم‌پیمانان ضرورت دارد که دولت یکپارچه و قوی و با رای بالا از همین آغاز کار خود را شروع کند و هیچ وزارتخانه‌ای بدون وزیر باقی نماند.
