گرانی کالاهای اساسی و مصرفی مردم در روزهای پایانی سال، به یک روال در سال‌های اخیر تبدیل شده است. در این میان، فعالان و مقامات مسئول، هر کدام دلیل خاصی را برای گرانی‌های افسارگسیخته معرفی می‌کنند. از جولان دلالان تا گرانی مواد اولیه و نهاده های تولید، هر کدام بخشی از زنجیره گرانی را تشکیل می‌دهند.
حال در روزهای پایانی سال جاری، با وجود فشارها و تنگناهای اقتصادی متعددی که مردم با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند، ستاد تنظیم بازار همان طور که از نام آن بر می‌آید، به دنبال تمهیدات و برنامه‌هایی است تا بتواند روند گرانی و آشفتگی در بازارهایی همچون میوه، گوشت، مرغ و روغن را سروسامانی ببخشد.
اما نکته مهم در این میان، اتخاذ سیاست و راهبرد اساسی و اثربخش در این مدت کوتاه است. در روزهایی که مردم به دنبال خریدهای شب عید و ضروری خود هستند و هر روز یا با کمبود کالایی همچون روغن مواجه می‌شوند یا با گرانی کالایی همچون گوشت و مرغ؛ چه برنامه و تدبیری باید اندیشیده شود تا باری از روی دوش مردم برداشته شود؟
آیا وزارت خانه های جهاد کشاورزی و صمت، از وظایف خود در قبال تنظیم بازار کالاهای اساسی و مصرفی مردم خبر دارند؟ و اگر خبر دارند، از نظر شما، کدام یک در این امر کم کاری دارد؟
آیا می‌توان در مواجه با گران فروشی و برای از بین بردن این پدیده منفی، از راهکار مقام مسئول در ستاد تنظیم بازار استفاده کرد؟ راهکاری که این مقام مسئول از آن با عنوان نخریدن کالای گران یاد می‌کند و معتقد است مردم نباید کالای گران خریداری کنند!
شما به عنوان یک شهروند چه پیشنهادی و راهکاری به مسئولان برای مقابله با گرانی و تنظیم بازار دارید؟
نقش دلالان در گرانی بازارهای مختلف همچون گوشت، مرغ و روغن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
آیا دولت برای مقابله با دلالان و حذف واسطه گری، موفق عمل کرده است؟
آیا دستگاه های مرتبط در حوزه تامین کالا و تنظیم بازار، از وظایف خود آگاهی دارند یا نیازمند بازنگری در تبیین وظایف آن ها هستیم؟
