به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ویتلیگو که به عنوان پیسی نیز شناخته می‌شود یک اختلال پوستی است که با از دست رفتن رنگدانه‌های پوست و ایجاد لکه‌های سفید مشخص می‌شود. این عارضه می‌تواند بر روی هر ناحیه‌ای از بدن تأثیر بگذارد و تأثیرات روانی و اجتماعی قابل توجهی بر بیماران داشته باشد.
ویتلیگو ناشی از تخریب سلول‌های ملانوسیت (سلول‌های تولیدکننده رنگدانه) در پوست است. علل دقیق این تخریب هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما چندین نظریه در این خصوص وجود دارد. برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که سیستم ایمنی بدن ممکن است به اشتباه سلول‌های ملانوسیت را مورد حمله قرار دهد. وجود سابقه خانوادگی ویتیلیگو می‌تواند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد. برخی از عوامل محیطی مانند استرس، آسیب‌های پوستی، یا قرارگیری در معرض مواد شیمیایی ممکن است نقش داشته باشند.
ویتلیگو علاوه بر تأثیرات ظاهری، می‌تواند عوارض روانی و اجتماعی دشواری به همراه داشته باشد. برای نمونه بسیاری از بیماران به دلیل تغییرات ظاهری خود دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند. از سوی دیگر افراد مبتلا ممکن است در تعاملات اجتماعی با چالش‌هایی مواجه شوند. همچنین پوست بدون رنگدانه این افراد بیشتر در معرض آسیب‌های ناشی از نور خورشید قرار دارد و به به همین خاطر احتمال ابتلا به حساسیت ها و بیماری های پوستی در آنها بیشتر است.
در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای ویتیلیگو وجود ندارد، اما روش‌هایی برای مدیریت آن وجود دارد که از جمله آنها می توان به درمان های موضعی همراه با کرم ها و پماد های کورتیکواستروئیدی برای بهبود رنگدانه ها، موردرمانی برای تحریک تولید ملانین، پیوند پوست و تغییر سبک زندگی با استفاده از کرم های ضدآفتاب اشاره کرد.
ویتلیگو یک عارضه پوستی پیچیده است که نیازمند توجه و درمان مناسب است. آگاهی از علل، عوارض و روش‌های درمانی می‌تواند به بیماران کمک کند تا با این وضعیت بهتر کنار بیایند و کیفیت زندگی خود را افزایش دهند. پژوهش‌های بیشتر در زمینه این بیماری ضروری است تا روش‌های مؤثرتر درمانی پیدا شود.
