به گزارش ورزش سه، در فاصله یک ماه تا آغاز لیگ قهرمانان ۲۰۲۱ کنفدراسیون فوتبال آسیا میزبانان مرحله گروهی این رقابت ها را مشخص و یک روز بعد، در اطلاعیه ای رسمی میزبانان مرحله مقدماتی جام جهانی را نیز معرفی کرد تا تکلیف دو تورنمنت حساس فوتبال آسیا مشخص شود.
باتوجه به شرایط همه‌گیری کرونا، ای اف سی ترجیح داد که مثل پارسال بازی ها را متمرکز برگزار کند اما این بار نه فقط از کشور قطر بلکه از دیگر کشورهای آسیایی دعوت به عمل آورد تا می بانی را برعهده گیرند و ایران نیز در هر دو بخش ثبت نام کرد.
باوجود ثبت نام و تلاش های نه چندان سازمان‌یافته در ایران، نه باشگاه های ایرانی و نه فدراسیون فوتبال نتوانستند ای اف سی را مجاب به واگذار کردن میزبانی کنند و در نهایت ایران در میان ۱۰ کشوری که میزبانی را برعهده دارند، قرار نگرفت.
از بین کشورهای حاشیه خلیج فارس، حضور امارات، قطر و عربستان قابل پیش بینی بود اما بحرین و کویت هم میزبانی گرفتند تا شرایط خوبی را برای خود رقم بزنند.
هندوستان که برای اولین بار در لیگ قهرمانان آسیا سهمیه دارد، وظیفه میزبانی بر گروه پرسپولیس در این مسابقات را به دست آورد و همچنین سه کشور تایلند، چین، ژاپن و کره جنوبی هم میزبانی یک گروه در مقدماتی جام جهانی یا لیگ قهرمانان را کسب کردند.
این در حالی است که هنوز تکلیف دو گروه از لیگ قهرمانان در منطقه مشخص نشده و باید دید کدام کشورها برای میزبانی اقدام می‌کنند. نکته مهم این که قوانین سفت و سخت کرونایی در کشورهای استرالیا و مالزی مانع از این شده که دو کشور مجهز منطقه شرق، فرصت پذیرایی از تیم های حریف را داشته باشند.
نکته تعجب آور شاید این باشد که تیم های ایرانی به شدت امیدوار بودند که در لیگ قهرمانان یا مقدماتی جام جهانی میزبان شوند اما ای اف سی با درخواست آن ها برای برگزاری بازی های گروه خود مخالفت کرد. به نظر می‌رسد مخالفت با میزبانی ایران در لیگ قهرمانان آسیا فارغ از امکانات لجستیک برگزاری یک تورنمنت این چنینی، بر این دلایل استوار بوده است: ۱- مشکلات حق پخش، ۲- تحریم‌های بانکی ایران و انتقال پول و ۳- مشکلات و محدودیت‌های گمرکی. اما باتوجه به اینکه در مقدماتی جام جهانی کار برعهده کشور میزبان است، شاید سوال مهم این باشد که چرا بحرین دارای صلاحیت بیشتر نسبت به ایران برای میزبانی از این رقابت ها شد؟
