دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ناسا به شواهدی دست پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد یک سیاره فراخورشیدی در فاصله دور از زمین، پس از اینکه اتمسفرش را از دست می‌دهد، به کمک فعالیت‌های آتشفشانی به اتمسفر دوم دست پیدا کرده است.

این سیاره فراخورشیدی که «GJ 1132 b» نام دارد، با زمین تفاوت‌ها و شباهت‌هایی دارد. این سیاره‌ها چگالی و فشار اتمسفریک مشابه دارند و هردوی آن‌ها نزدیک به ۴.۵ میلیارد سال پیش به وجود آمده‌اند. علاوه بر این موارد، این سیاره هم مانند زمین در ابتدا دمای بالایی داشته و از یک اتمسفر غنی از هیدروژن بهره می‌برد و در ادامه به آرامی دمای آن کاهش پیدا کرده است.

در حالی که زمین همیشه یک سیاره سنگی بوده، GJ 1132 b به عنوان یک سیاره گازی کارش را شروع می‌کند. پژوهش اخیر نشان می‌دهد که این سیاره اتمسفر غنی از هیدروژن و هلیوم اصلی را با تشعشع قوی از بین برده و حالا یک سیاره سنگی مشابه زمین است.

پژوهشگران با رصد مستقیم این سیاره فراخورشیدی و مدل‌سازی تئوری، به چنین نتایج دست یافته‌اند. تلسکوپ مورد استفاده در این پژوهش، تلسکوپ فضایی هابل بود که تشخیص اتمسفر دوم را ممکن کرد. در این اتمسفر هیدروژن مولکولی، هیدروژن سیانید، متان و یک مه آئروسل شبیه به مه‌دود زمین وجود دارد.

یکی از نویسندگان این پژوهش و پژوهشگران آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) به نام «رایسا استرلا» چنین کشفی را شگفت‌انگیز می‌داند:

«بسیار شگفت‌انگیز است چرا که باور داریم اتمسفر کنونی دوباره ایجاد شده، بنابراین می‌تواند اتمسفر ثانویه باشد. در ابتدا تصویر می‌کردیم که این سیاره‌ها به علت از دست دادن اتمسفر خود، سوژه مناسبی برای مطالعه نیستند. اما به رصدهای موجود درباره این سیاره توسط هابل نگاهی انداختیم و متوجه یک اتمسفر شدیم.»

به گفته پژوهشگران، بسیاری از هیدروژن کنونی این سیاره از قبل باقی مانده‌ و در حقیقت توسط هسته ماگما آن جذب شده‌اند. حالا فرایندهای آتشفشانی نشت این هیدروژن ذخیره شده را در پی داشته‌اند و دوباره به اتمسفر برگشته‌اند.

نویسنده ارشد این پژوهش و یکی از دانشمندان JPL به نام «مارک سوین» به این موضوع اشاره دارد که این فرایند در ابتدای زندگی سیاره کار می‌کند:

«این فرایند در ابتدای حیات سیاره، زمانی که ستاره داغ‌تر است، کارایی دارد. پس از مدتی ستاره خنک می‌شود و سیاره در همانجا باقی می‌ماند. شما این مکانیزم را دارید و می‌توانید در ۱۰۰ میلیون سال اول به اتمسفر دست پیدا کنید. اگر بتوانید این اتمسفر را دوباره احیا کنید، احتمالا می‌توانید آن را نگه دارید.»

ضخامت سطح این سیاره نباید چندان زیاد باشد و احتمالا به صدها متر می‌رسد. سطح این سیاره همچنین باید صاف باشد، البته تعدادی ترک روی آن وجود دارد که منجر به نشت هیدروژن می‌شوند. این احتمال وجود دارد که سیاره‌های فراخورشیدی بیشتری میزبان اتمسفر دوم باشند.