روزنامه جوان در یادداشتی با عنوان «آغاز "نمی‌گذارند"های پزشکیان» به نکوهش کاربرد واژه «نمی‌گذارند» توسط دولت چهاردهم پرداخته است.
این روزنامه در یادداشتی نوشت: این سنت را اول‌بار رئیس‌دولت نهم بلکه بیشتر همو در دولت دهم شروع کرد. هرچند دولت اصلاحات هم از این بهانه خالی نبود و فقط موضوعش فرق داشت. در دولت‌های یازدهم و دوازدهم «نمی‌گذارند» شد حرف اصلی دولت. خیلی شیک و مجلسی با این بهانه از انجام کار سخت رویگردان بودند و دنبال کار آسان می‌گشتند.
دولت سیزدهم نیز اگرچه سعی می‌کرد از این سنت نکوهیده دوری کند، اما برخی اعضای دولت در بزنگاه‌هایی مجلس همسو را هم به همین اتهام که «نمی‌گذارد» می‌نواختند. حالا پزشکیان با آن‌همه «کارشناس» که در اطراف خود جمع کرده دوباره به همین سنت نکوهیده بازگشت.
نکته مخرب و غیرسازنده این بهانه‌گیری آنجاست که ذهن مخاطب درباره این نمی‌گذارند‌ها به هر سمتی می‌رود الا آنجا که باید! مثلاً ممکن است یک مصوبه قانونی «نگذارد» چیزی گران شود، اما وقتی رئیس‌جمهور مستقیماً و شفاف نمی‌گوید که چه کسی به او اجازه نمی‌دهد برق را گران کند (با اینکه کرد) یا بنزین را گران کند (با اینکه می‌خواهد بکند و معاون اجرایی او نیز دیروز رجز مفصلی در این‌باره خواند)، ذهن مردم به سوی کانون‌های نامشروع قدرت می‌رود.
