علی راد، دانشیار دانشکده الهیات دانشکدگان فارابی در چهارمین نشست «همایش وفاق ملی» تحت عنوان «الهیات وفاق» که امروز ۱۷ دی‌ماه در دانشکدگان فارابی برگزار شد، اظهار کرد: الهیات وفاق مبحث تازه‌ای است که می‌توان از دو منظر مورد واکاوی قرار داد؛ و جایگاه این بحث را در مطالعات دین پژوهی یا مطالعات میان رشته‌ای و مناسبات دین با سیاست و جامعه شناسی بررسی کرد.
وی ادامه داد: زمانی ما الهیات وفاق را به مثابه یک وفاق کلاسیک در نظر می‌گیریم یا الهیاتی که به عنوان الهیات موصوف یاد می‌کنیم در تقابل با الهیات مضاف؛ لذا می‌توان یک زمان الهیات وفاق را یک الهیات مضاف به مفهوم مدرن دید و گاهی وجه موصوفی الهیات وفاق برای ما برجسته است
دانشیار دانشکده الهیات دانشکدگان فارابی بیان کرد: در برداشت سنتی و کلاسیک از الهیات وفاق می‌بینیم که دین در مورد وفاق دارای چه نظریه‌ای است؛ در این نگاه عملا کار تفسیری انجام می‌دهیم و گزاره‌های مرتبط و متناسب را با متون قدسی دین استخراج و صورت بندی می کنیم.
وی اضافه کرد: گفتمان الهیات وفاق تاکنون در بدنه حوزویان و حتی برخی دانشگاه‌ها با این خوانش است، یعنی خوانش کاملا سنتی و ایستا؛ ویژگی این خوانش از الهیات وفاق این است که نتیجه آن ایستا و تاریخ‌مند است چون نگاه در زمانی به الهیات دارد، تک بعدی و ناظر به مسئله و چالش‌های جامعه و دولت نیست و اساسا نمی‌تواند خیلی کارآمد باشد و از منظر پژوهشی هم توسعه پذیر نیست جزء با رویکرد تطبیقی که در نهایت از این خوانش از الهیات وفاق می‌توانیم نظریه الهیاتی وفاق را مسیحیت و یا یهود مقایسه کنیم.
راد افزود: دومین خوانش از الهیات وفاق به مثابه‌ی الهیات مضاف و مدرن است در این تلقی از الهیات وفاق آنچه مهم است سویه وفاقی این ترکیب است و به عبارت دیگر بحث متمرکز در مضاف الیه است که آیا الهیات می‌تواند در حوزه چالش وفاق برای انسان مدرن راهکاری را ارائه کند یا خیر.
وی در ادامه اظهار کرد: در این خوانش از الهیات وفاق به معنای مدرنی آن اساسا پیش فرض این است که جامعه انسانی مدرن دچار نوعی گسست و شکاف در بدنه است و فاصله‌ها وجود دارد بین بدنه دولت و مردم، یعنی انسان مدرن دچار یک گسست است و گسل‌های متعددی جامعه و زیست او را تهدید می‌کند؛ سوال اینجاست آیا اساسا الهیات می‌تواند نسبت به این نوع شکاف‌های انسان مدرن پاسخگو باشد.
راد گفت: الهیات در حوزه وفاق به معنای مضاف آن کارآمدی برای انسان مدرن را دارد؛ دین برای انسان نه انسان برای دین؛ در این خوانش می‌توانیم ادعا کنیم که دین یا الهیات می‌تواند چالش شکاف را در جوامع انسانی مدرن را ترمیم و انسجام و وحدت در سطح ملی ایجاد کند.
این خبر تکمیل می‌شود.
