واکنش‌ها به رای دادگاه دبش به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ دسته اول کسانی که نام دو وزیر را فرصتی برای تخریب گسترده دولت قبل فرض کردند و دسته دوم کسانی که به نام دفاع از شهید رئیسی میراث گران‌بهای او برای ایران را نادیده می‌گیرند.
به گزارش تابناک به نقل از فرهیختگان؛ تبدیل محکومیت دو وزیر دولت سیزدهم به صحنه عقده‌گشایی سیاسی نشان می‌دهد، آن‌ها ذره‌ای دل‌سوز منافع عمومی نیستند.
با اجازه تمامیت‌خواهان، رئیس‌جمهور شهید خطای خودی را به بهانه‌های مختلف توجیه نمی‌کرد.
اینکه گفته شود هر وقت دیگری در دولت دیگران را به دلیل ترک فعل محکوم کردید، بعد وزیر دولت سیزدهم را محکوم کنید، بزرگ‌ترین ظلم به شهید رئیسی است. با این استدلال هر فرد می‌گوید هر وقت فلانی را به خاطر فلان کار محکوم کردید، حق دارید من را هم محکوم کنید.
دوستان دل‌سوز دولت سیزدهم باید طوری رفتار کنند که خطای دو وزیر به نام کل دولت نوشته نشود.
از کسانی که پرونده‌های فساد را به جنگ نیابتی سیاسی-انتخاباتی شبیه می‌کنند باید بیشتر از عاملان فساد ترسید، چون آن‌ها دشمن سرمایه اجتماعی نظام سیاسی هستند.
