عصرایران؛ علی خیرآبادی- شروع به دویدن کرد از فرط شادی رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا تمام زمین بارسلونا را می‌دوید. ژوزه حالا بعد از قهرمانی با پورتو با اینتر هم به فینال لیگ قهرمانان رسیده بود و نام خود را در تاریخ شهر میلان هم جاودانه کرده بود. اینتر ژوزه مورینیو در کمال تعجب بارسلونای شکست ناپذیر گواردویلا را حذف کرد و راهی فینال شد. فینال هم برای اینتر شیرین بود و با پیروزی برابر بایرن مونیخ این تیم قهرمان اروپا شد.
آن فصل که تمام شد، مورینیو به رئال مادرید رفت و از آن روز تا حالا نه اینتر دیگر قهرمان شد و نه مورینیو به قهرمانی اروپا رسید. عجیب بود انگار پایان ترکیب عاشقانه ژوزه اینتر به نفع هیچ یک از دو طرف نبود. اینتر در این 15 سال یکبار با اینزاگی به فینال هم رسید اما در فینال مغلوب منچسترسیتی پپ گواردیولا شد.
آلپاچینو در فیلم بوی خوش زن می‌گوید: «من توی زندگیم به دو راهی های زیادی رسیدم، همیشه می دونستم راه درست کدومه، بدون استثنا. من می دونستم اما هیچ وقت اونو قبول نکردم، می دونی چرا؟ چون لعنتی خیلی سخت بود.» سخت درست مثل قهرمان شدن برای بارسلونا بدون گواردیولا و برای اینتر بدون مورینیو.
هر دو تیم بعد از جدایی دو مربی روزهای سختی را گذرانده‌اند. در 14 سال گذشته اینتر قهرمان نشده و بارسلونا هم فقط یکبار قهرمان اروپا شده است. حالا اما دو تیم با دو فلسفه جذاب از دو مربی دیگر، در نیمه نهایی چمپیونز لیگ حضور دارند. باید ببینیم آیا اینزاگی هم مثل مورینیو نام خود را در تاریخ اینتر جاودانه می‌کند یا این هانسی فلیک است که دوران قهرمانی جدید بارسا را بعد از پپ گواردیولا رقم می‌زند.
از این تقابل و 14 سال فاصله‌ای که میان این دو نیمه نهایی است می‌شود تا خود ساعت 22:30 به وقت تهران که سوت شروع دیدار رفت در بارسلونا زده می‌شود صحبت کرد اما خوب می‌دانم که در این روزهای شلوغ و پر دغدغه خواندن همین کوتاه هم کار ساده‌ای نیست.
بازی امشب در بندر بارسلونا است و اینروزها وقتی واژه بندر شنیده می‌شود ناخودآگاه اشک بر صورت همه ما سرازیر می‌شود. درد بندرعباس در طول این هفته همراه ایران بوده است و داغ خانواده‌های داغدار همچون آتشی داغ همواره در قلب ایران هست. بیش از این نوشتن از فوتبال سخت است، فقط امیدوارم دوباره روزی در تمام ایران وقتی خبر از هیچ حادثه تلخی نیست کنار هم فوتبال ببینیم و لذت ببریم.
