در شرایطی که بازار نقل‌وانتقالات فوتبال ایران حسابی داغ شده، خبر توافق باشگاه پرسپولیس با محمدامین کاظمیان، ستاره جوان و تاکتیکی تیم آلومینیوم، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. به نظر می‌رسد، مذاکرات ۲ باشگاه به مرحله نهایی رسیده و تنها اعلام رسمی مانده تا یکی از جذاب‌ترین انتقال‌های تابستان کلید بخورد و هواداران را غافلگیر کند.
مسئله اینجاست که درست در همین لحظات پایانی، رقیب سنتی و قدرتمند سرخپوشان وارد میدان شده و سایه آن سنگینی می‌کند؛ سپاهان. این رقیب قدرتمند انگار عزم خود را جزم کرده تا با پیشنهادی جدی، انتقال کاظمیان به پرسپولیس را مختل یا دست‌کم به تأخیر بیندازد. احتمالا سپاهانی‌ها که تجربه موفقی در جذب بازیکنان مدنظر رقبا داشته‌اند، این بار نیز با اهرم مالی و پیشنهاد‌هایی فراتر از عرف فعلی لیگ، به دنبال هایجک کردن این ستاره هستند.
این اتفاق شباهت عجیبی به ماجرای لیمـوچی دارد؛ همان بازیکنی که چندی پیش به عنوان یکی از گزینه‌های قطعی تقویت پرسپولیس مطرح شد و حتی تا آستانه عقد قرارداد نیز پیش رفت. اما در میانه راه، با ورود باشگاه‌های رقیب و افزایش مبلغ پیشنهادی، همه‌چیز ناگهان تغییر کرد. در نهایت، رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس، در واکنشی کنایه‌آمیز اعلام کرد: ما به باشگاه آلومینیوم گفتیم که هر مبلغی که باشگاه دیگری می‌دهد ما ۲ میلیارد بیشتر می‌دهیم. جمله‌ای که در فضای هواداری بیشتر به عنوان یک توجیه ناخواسته برای انصراف از جذب بازیکن تعبیر شد تا یک انتخاب فنی.
حالا پرسش جدی این است: آیا باشگاه پرسپولیس این بار تصمیم گرفته در مسیر جذب استعداد‌های جوان محکم‌تر و قاطع‌تر حرکت کند؟ یا اینکه سناریوی عقب‌نشینی بار دیگر تکرار خواهد شد و هواداران با توجیحات غیرمنطقی و پشت گوش انداختن مدیران رو‌به‌رو خواهند شد.
کاظمیان، با وجود سن و سال کم، یکی از کشفیات ارزشمند لیگ بیست‌وسوم بوده است. عملکرد او در ترکیب آلومینیوم، هم از نظر فنی و هم از حیث ثبات در پست خود، تحسین بسیاری از کارشناسان و مربیان را به همراه داشت. حالا حضور او در پرسپولیس، می‌تواند بخشی از فرآیند جوان‌سازی تیم اسماعیل کارتال باشد؛ برنامه‌ای که باشگاه بار‌ها بر آن تأکید کرده، اما هنوز نمود کامل و مداومی از آن در ترکیب اصلی دیده نمی‌شود.
از سوی دیگر، سپاهان هم با رویکردی جاه‌طلبانه در نقل‌وانتقالات ظاهر شده و قصد دارد با جذب مهره‌های کلیدی، برای فصل آینده تیمی مدعی‌تر و گسترده‌تر از گذشته ببندد. همین امر باعث شده که در بازار، رقابت میان مدعیان نه فقط برای تقویت ترکیب، بلکه برای پیشی گرفتن از رقیب نیز به یک هدف راهبردی تبدیل شود.
با تمام این تفاسیر، سرنوشت کاظمیان در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته و اگرچه فعلاً پرسپولیس از نظر روانی جلوتر است، اما تجربه نشان داده که در فوتبال ایران، هیچ انتقالی تا زمان عکس یادگاری با پیراهن جدید، قطعی نیست. باید دید آیا این بار مدیران پرسپولیس در کورس جذب بازیکن می‌مانند یا ماجرای لیموچی دوباره با اسمی تازه تکرار می‌شود؛ با این تفاوت که اگر در آن پرونده، اورونوف توجیه خروج بود، این بار چه نامی روی میز خواهد آمد؟
