به گزارش همشهری‌آنلاین، نیمکت مربیگری استقلال در فصل جاری قشنگ شبیه چرخ‌وفلک بوده؛ می‌آید، می‌ایستد و نفرات جدید را سوار می‌کند! جواد نکونام که هیچ، الان حتی پیتسو موسیمانه هم به کلی فراموش شده است. این لابه‌لا در چند نوبت هم سهراب بختیاری‌زاده با برچسب «موقت» هدایت تیم را بر عهده گرفته و حالا هم نوبت مجتبی جباری است. از شاهکار بوژوویچ به‌راحتی نمی‌توان گذشت؛ مربی‌ای که ۹بازی سرمربی آبی‌ها بود و حتی یک برد هم کسب نکرد. اگرچه فقط ۴ تا ۵ بازی به پایان فصل استقلال باقی مانده، اما باور کنید تعجب نخواهیم کرد اگر حتی مجتبی جباری هم آخرین سرمربی آبی‌ها نباشد و دوستان یک نفر دیگر را سوار این چرخ‌وفلک کنند! هر چه هست، فعلا جباری اداره امور فنی تیم را بر عهده گرفته و نخستین بردش را هم با این تیم جشن گرفته است. وضعیت این روزهای استقلال بهانه‌ای شد تا در حضور بهتاش فریبا و سعید مراغه‌چیان، پیشکسوتان خوشنام آبی‌ها، نگاهی دقیق‌تر به اتفاقاتی داشته باشیم که امسال برای این تیم افتاده است.
قصه از کجا شروع شد
بهتاش فریبا: در یک مجموعه وقتی اتفاقات بدی می‌افتد، همه مقصرند با درصدهای متفاوت. این مشکلات از فصل یا شاید هم پیش‌فصل شروع شد؛ از زمانی که نکونام سرمربی ماند و برایش مربی بدنساز نگرفتند. مسئولان باشگاه اگر می‌خواستند در همان چند هفته اول لیگ نکونام را برکنار کنند، چرا از اول او را سرمربی گذاشتند و اجازه دادند او تیم را ببندد. به هر حال هر مربی با تفکرات خودش تیم می‌بندد. نکونام با همان تفکراتی که همه می‌گفتند دفاعی است، فصل قبل تیمش را از نظر ما قهرمان کرده بود، چون فقط با یک آفساید تیمش دوم شد، برای این فصل هم تیم بست و با سیستمی که داشت قطعا می‌توانست نتیجه بگیرد. البته هوادار از نوع بازی جواد خوشش نمی‌آمد اما با این حال امروز آمار در فوتبال حرف می‌زند. وقتی آمار می‌گوید تیم شما قهرمان یا دوم شده، پس کارت بد نبوده.
اخراجی که اشتباه بود
بهتاش فریبا: اول فصل اختلاف باشگاه و نکونام از سر بدنساز شروع شد. مبلغی که برای مربی بدنساز درنظر گرفته شده بود، ۲۵۰ هزاردلار بود و آقای سمیعی مخالف این رقم بود و می‌گفت بدنساز باید ۷۰ هزار دلار بگیرد. بدنسازی که توافق کرده بودند، از مربیان بنام اسپانیایی بود و وقتی سمیعی در دفترش مبلغ پیشنهادی‌اش را گفت، به او برخورد و گفت حالا که اینطور است باید ۴۰۰ هزار دلار بدهید تا بمانم. بعد از این هم که سمیعی این داستان را رسانه‌ای کرد، پیج‌های به‌اصطلاح استقلالی جواد نکونام را کوبیدند و چند هفته بعد هم او را برکنار کردند. مصاحبه‌هایم هست؛ همان موقع خیلی پرپر زدم که نکونام را برندارید. من هیچ صنمی هم با جواد نداشتم و حتی ۲ تا چایی هم با هم نخورده بودیم. تجربه به ما نشان داده بود، وقتی برای تیم سرمربی خارجی می‌آوری، ۴-۵ بازی اول را از دست می‌دهی. ما هم با جواد از ۴ بازی فقط یک برد داشتیم. استراماچونی که هواداران خیلی او را دوست داشتند، از ۴ بازی اول ۳ امتیاز گرفته بود، ساپینتو از ۵ بازی ۷ امتیاز داشت و موسیمانه هم ۴ امتیاز. این مربیان از یک کشور دیگر، از یک قاره دیگر با یک تفکر دیگر آمدند و به‌طور طبیعی به زمان نیاز داشتند تا به فوتبال ما اشراف پیدا کنند، فوتبال ما و بازیکنان ما را بشناسند. ما گفتیم نکونام را برندارید، برداشتند و نتیجه‌اش را هم دیدند.
وقتی بدن بازیکنان نمی‌کشید
سعید مراغه‌چیان: نکونام سال اول خیلی خوب نتیجه گرفت و از نظر ما قهرمان هم شد. نکونام آخر فصل قبل با خطیر، مدیرعامل باشگاه درگیر شد و این مسئله به تیم هم منتقل شد و به‌خاطر همین باشگاه نمی‌خواست برای سال دوم او را نگه دارد. بعد از نکونام موسیمانه را آوردند و نظر شخصی من این است که موسیمانه مربی خوبی بود ولی مشکل این بود که بدن بازیکنان نمی‌کشید و او وقتی می‌دید برای هر بازی ۵-۶ مصدوم دارد، از جوانان استفاده می‌کرد. موسیمانه هم مثل بقیه مربیان خارجی چند باخت داد ولی اجازه ندادند که او بماند. اگر موسیمانه می‌ماند، می‌توانست نتیجه بگیرد.
زیر سؤال بردن شخصیت استقلال
بهتاش فریبا: اگر در بحث فنی بخواهیم برای مربی تراز بگذاریم، اول باید به آمار او توجه کنیم و این را درنظر بگیریم که این مربی خودش تیم را نبسته. با این حال خود من غیر از مسائل فنی، نوع پوشش و گفتار موسیمانه را دوست نداشتم. او شخصیت باشگاه استقلال را زیرسؤال برده بود. لب خط این تیم آدم‌های خوشگل و خوش‌لباسی مثل ناصر حجازی، منصور پورحیدری، فرهاد مجیدی و... ایستاده بودند؛ آدم‌هایی کنار این خط بودند که نگاهشان می‌کردی، کیف می‌کردی، حتی علی منصوریان و جواد نکونام یا حتی ساپینتو و استراماچونی هم شخصیت مربیگری خوبی داشتند. موسیمانه با آن کلاهش شخصیت تیم را به هم زده بود، ضمن اینکه در نخستین نوتیسی که داد، راحت قراردادش را فسخ کرد.
زیرمیزی برای موسیمانه
بهتاش فریبا: اول گفتند قرارداد موسیمانه ۸۰۰ هزار تاست و بعد رقم به یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار دلار رسید. ضمن اینکه ۲۵۰ هزار دلار هم زیرمیزی گرفته بود، این را امروز از یکی از برنامه‌های رادیویی شنیدم. چه شخصی در این داستان بوده، چطوری داده‌اند و چطوری گرفته‌اند، نمی‌دانیم. موسیمانه حتما همه پولش را می‌گیرد و دیرکردش را هم می‌گیرد. تا امروز سابقه نداشته که ما در دادگاه CAS پرونده‌ای را ببریم. استراماچونی یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار یوور گرفته بود ولی تا ۴۰۰ یورویی را که از بدهی‌اش مانده بود، نگرفت رضایتنامه‌اش را امضا نکرد. بهتر است مردم بدانند خارجی‌هایی که به ایران می‌آیند اول به فکر جیبشان هستند.
بازهم داستان وزیر
سعید مراغه‌چیان: زمان آقای سعادتمند من مدیر آکادمی بودم و اگر این سمت را نداشتم متوجه خیلی از چیزها نمی‌شدم. سعادتمند خیلی سعی کرد استراماچونی را برگرداند ولی آقای سلطانی‌فر، وزیر ورزش و معاونش اجازه ندادند او برگردد. بعد از استراماچونی هم که فرهاد مجیدی آمد. باشگاه هم باید بدهی استراماچونی و هم باید یک پولی به فرهاد می‌داد. واقعا استراماچونی نتایج خوبی گرفت. درست است او نفرات خوبی مثل قائدی را داشت ولی در کل تیمش فوتبال زیبایی بازی می‌کرد و من از بازی تیم لذت می‌بردم. بعد از آن دیگر فوتبال خوبی از استقلال ندیدیم. البته تیم نکونام هم دفاعی بازی می‌کرد و نتیجه گرفت.
شجاعت سهراب
بهتاش فریبا: سهراب خیلی شجاعت داشت و خیلی مردانگی کرد که در آن مقطع سرمربیگری تیم را قبول کرد؛ مثل کاری که الان مجتبی جباری کرده. سهراب در بدترین شرایط این مسئولیت را قبول کرد، شرایط تیم هم بعد جواد خیلی بدتر از الان بود و هم بعد از موسیمانه. او بد هم نتیجه نگرفت. در چند سال گذشته استقلال غیر از قهرمانی فرهاد، قهرمانی دیگری نداشت و فشار روی هوادار بود. سهراب هم خیلی از وضعیت ناراحت بود. او می‌گفت می‌برم هوادار فحش می‌دهد، می‌بازم فحش می‌دهد، مساوی می‌کنم فحش می‌دهد. اگر سهراب مانده بود، شاید شرایط بهتر می‌شد. حتی وقتی می‌خواستند بوژوویچ را کنار بگذارند، من گفتم دوباره سهراب را بیاورید ولی نشد.
کم‌کاری بازیکنان؟
سعید مراغه‌چیان: ما هم مانده بودیم که چطور بوژوویچ سرمربی استقلال شد. او داشت از ایران می‌رفت که یک‌دفعه سرمربی استقلال شد. او اصلا با استقلال خوزستان خوب نتیجه نگرفته بود و شناختی از استقلال نداشت. البته فقط مشکل از بوژوویچ نبود؛ خود بازیکنان هم باید انگیزه داشته باشند. با بازیکنانی که ما داریم، باید جزو ۳ تیم اول باشیم. درست است که یک‌سری از بازیکنان در حد استقلال نیستند ولی در کل تیم بازیکن خوب کم ندارد. بازیکنان هم مقصرند و بعضی از آنها واقعا دارند کم‌کاری می‌کنند و دلیل این کارشان را نمی‌دانم. البته که این فصل داوری‌ها هم مشکل‌دار بوده. کلا همه با استقلال دشمن هستند، دوست ندارند تیم نتیجه بگیرد.
بهتاش فریبا: اگر می‌خواهیم مسائل را بررسی کنیم، باید با منطق این کار را انجام بدهیم. اگر ما هم همین‌طوری یک حرفی بزنیم، شبیه هوادارانی می‌شویم که زیاد حرف می‌زنند. شما یک بازیکن داری مثل مسی، مسی ناآماده، او را چه کار می‌کنی؟ هیچی. بازیکنی که اول فصل بدنسازی نکرده، چه کار می‌تواند انجام بدهد؟ در طول فصل تیم کلی مصدوم داشته، همین اسلامی چند دفعه مصدوم شده یا روزبه چشمی، مرادمند، سلیمی. در کل فصل فقط ۳ بازیکن بودند که مصدوم نشدند؛ یکی رامین است که بیرون از باشگاه هم خودش تمرین می‌کند، یکی هم سیدحسین حسینی است و یکی هم حردانی. حردانی هم که من به او می‌گویم هرکول کوچولو، اول فصل سپاهان بود و بدنسازی‌اش را آنجا انجام داد و بعد به استقلال آمد. نیم فصل گرفتن بازیکن و مربی کار خیلی سختی است. من نمی‌خواهم از مدیریت حمایت کنم چون خیلی اشتباه داشته، به‌خصوص گذاشتن بوژوویچ سر بازی پرسپولیس، ولی نیم‌فصل ۴ یار گرفتند: آرمین سهرابیان، مهران احمدی، کوجو و آزادی. قبلا هم که مسعود جمعه را گرفته بودند، البته اسم او جمعه است و معلوم است تعطیل است. گرفتن ۴ بازیکن در نیم‌فصل کار خوبی بود ولی آزادی هم مرتب مصدوم شد. کوجو هم که یک گل به تیم ملی ما زد و از آن بازی برای تیم انتخاب شد. سهراب و مهران هم به تیم کمک کردند که مهران هم مصدوم شده. موضوع این است که تیم اگر یکدست نباشد، نمی‌تواند کاری کند. بازیکنان تیم آلومینیوم همه بچه هستند اما دستشان توی دست همدیگر است. آن تیم نتیجه می‌گیرد. سر تمرین استقلال با بزرگان تیم صحبت کردم و خواهش کردم هر چه بوده، کنار بگذارند و با هم یکی شوند. نمی‌گویم به‌خاطر حرف من ولی آنها در بازی با پیکان خوب بودند. آرش رضاوند، به اندازه‌ای که در بازی با پیکان دوید، امسال در هیچ بازی دیگری ندویده بود یا روزبه چشمی یا آزادی و... ندیده بودم تا این حد خوب باشند. ما اینها را می‌فهمیم.
ریسک روی جوانان
بهتاش فریبا: بعد از بازی با پیکان که با جباری صحبت می‌کردم، گفتم بازی ۲ مسئله مهم داشت؛ یکی پیروزی تیم بود و دوم پیدا کردن ضرغام سعداوی. با اینکه سلیمی به بازی رسیده بود ولی مجتبی یک بچه ۱۹ ساله را دفاع وسط گذاشت. هیچ‌جای دنیا روی دفاع وسط ریسک نمی‌کنند، چون یک اشتباه، یک گل است. سعداوی خیلی هم خوب بازی کرد؛ هم توپ گرفت، هم پوشش داد، هم پاس داد و یک پنالتی هم گرفت. مهم این بود که مجتبی در بازی حذفی این کار را کرد. ما لیگ را از دست دادیم و در بازی‌هایی که مانده می‌توانیم ۱۰ دقیقه به این بازیکنان بازی بدهیم. یک دفاع چپ هم داریم که اسمش را نمی‌دانم و او هم خیلی خوب است. می‌توانیم ۲، ۳ بازیکن از جوانان بیاوریم و بابت هر کدام از آنها ۱۰۰-۱۵۰ میلیارد به نفع باشگاه می‌شود.
جباری می‌تواند
سعید مراغه‌چیان: انتخاب جباری خوب است و در این موقعیت هر مربی دیگری هم بیاید، حتی بهترین مربی دنیا هم باشد، نمی‌تواند تغییری ایجاد کند و بیشتر روی مسائل روحی کار می‌کند. به‌نظرم جباری می‌تواند در جام حذفی نتیجه خوبی بگیرد. با حذف سپاهان، راه برای قهرمانی استقلال باز شده. نباید صنعت‌نفت را دست‌کم بگیریم ولی می‌توانیم این تیم را ببریم. اگر خود استقلال مسیر را می‌چید، نمی‌توانست این مسیر راحت را انتخاب کند. در فینال هم که حریف ما یا گل‌گهر است یا ملوان. اگر نتوانیم یکی از این دو تیم را ببریم، چرا اصلا به قهرمانی فکر می‌کنیم. با توجه به اینکه پیکان را بردیم، بازیکنان از نظر روحی خوب هستند و می‌توانند بازی‌های بعدی را هم ببرند.
بهتاش فریبا: من ۲ سال با مجتبی کار کرده‌ام. او انسان فوق‌العاده باهوش و سالمی است. مجتبی از نظر شخصیتی هم کاریزمای لازم را برای مربیگری استقلال دارد. اگر مجتبی بتواند قهرمان جام حذفی شود و در لیگ برتر هم تیم را به جایگاهی برساند که شخصیت باشگاه حفظ شود، می‌تواند به‌عنوان سرمربی یکی از گزینه‌های ماندگار باشد. مدل بازی تیم او هم مهم است. مجتبی خودش بازیکن کاملا رو به جلو و پاسور درخشانی بود. وقتی مجتبی هافبک نفوذی بود ما دغدغه‌ای نداشتیم. دلیلی نداشت ما به او بگوییم توپ راست رفت تو کجا برو. او مدام در ۱۸ قدم بود. چون خودش این مدل فوتبال را دوست دارد و خودش این مدلی بازی کرده، الان هم تیمش همین مدلی بازی می‌کند.
پایان بندی
سعید مراغه‌چیان: اگر می‌خواهند مربی دیگری بیاورند از همین الان بیاورند و بازی‌ها را ببیند و ارزیابی کند، نفراتی که می‌خواهد انتخاب کند. هر کاری می‌کنند الان بکنند. نه اینکه دقیقه ۹۰ یکی را بیاورند. اگر نظرشان روی مربی خارجی است، یک مربی خوب بیاورند نه اینکه هر مربی‌ای بیاورند. کنار مربی خارجی هم جباری را حفظ کنند تا تجربه او بیشتر شود. سال اول مجتبی است. سخت است و شاید دلهره داشته باشد. جباری بهترین گزینه است و می‌تواند کمک خوبی باشد.
