ورزش سه: قهرمانی تاریخی تراکتور در لیگ برتر ایران، فقط پایان یک فصل نبود؛ نمایشی بود تحسین انگیز، از مردی که زمانی قربانی تصمیمات پشت‌پرده شد. دراگان اسکوچیچ، حالا با جام قهرمانی در دست، نه فقط آرزو چندین ساله هواداران تراکتور را برآورده کرده، بلکه پاسخی محکم به تمام کسانی داد که روزی او را از تیم ملی کنار زدند؛ نه با دلایل فنی، بلکه با فشار چهره‌ها و لابی‌هایی که بیرون زمین قدرت بیشتری از داخل زمین داشتند.
در روزهایی که تیم ملی ایران با اسکوچیچ یکی از سریع‌ترین صعودهای تاریخش به جام جهانی را تجربه می‌کرد، موجی از تردید، تخریب و بی‌اعتمادی از سوی برخی بازیکنان ملی‌پوش، رسانه ها و حلقه مدیریتی جدید فدراسیون، او را نشانه گرفت. اسکوچیچ با شخصیت آرام و حرفه‌ای‌اش، نه وارد حاشیه شد و نه زبان به شکایت گشود، اما درد حذف ناعادلانه‌اش را در دل نگه داشت تا روزی که با عمل، نه حرف، پاسخ دهد.
جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، فرصتی بود که شاید می‌توانست حقانیت اسکوچیچ را اثبات کند. اما پیش از آغاز مسابقات، دراگان کنار گذاشته شد تا کارلوس کی‌روشی بازگردد که نتیجه‌ای جز شکست تحقیرآمیز مقابل انگلیس و حذف از مرحله گروهی به همراه نداشت.
اسکوچیچ با بازگشت به ایران، تیمی را تحویل گرفت که همیشه تشنه قهرمانی بود ولی به آن نمیرسید. او با دانش، آرامش و انگیزه‌ای درونی که از حذف ناعادلانه‌اش نشأت می‌گرفت، تیم را ساخت، شخصیت داد و فوتبال را به تراکتور برگرداند. قهرمانی تراکتور، فقط یک جام نیست؛ بیانیه‌ای است از سوی اسکوچیچ، برای تمام آنان که روزی او را باور نکردند.
حالا وقت آن است که فوتبال ایران یک تجدیدنظر اساسی درباره او بکند. مردی که از ملوان شروع کرد تا زمانی که به تیم ملی ایران رسید، اما با بی‌احترامی کنار گذاشته شد، و حالا در قامت قهرمان لیگ ایران برگشته تا نشان دهد، انگیزه و لیاقت، می‌توانند بر لابی و سیاست چیره شوند.
عادل عابدجوی
