به گزارش خبرنگار مهر، رسول اشرفی پور ظهر یک شنبه در نشست تخصصی حکمرانی جنگل‌های زاگرس، فقدان انسجام نهادی، عبور از قانون به نام دلسوزی و نادیده گرفتن فقر روستایی را سه عامل مهم در بحران جنگل‌های زاگرس دانست.
اشرفی‌پور تأکید کرد: وابستگی‌های معیشتی مردم به جنگل ناشی از فقر مادی است و بدون حل این بحران، هیچ طرح حفاظتی یا سیاست محدودکننده‌ای موفق نخواهد بود.
وی افزود: اگر ساختارهای زیست‌محیطی به اندازه کافی موجود هستند، مشکل اصلی نبود هماهنگی و دانش مشترک میان تصمیم‌گیران است.
این مقام مسئول با انتقاد از عدم انسجام میان نهادهای محیط‌زیستی اظهار داشت: از وزارت نیرو، منابع طبیعی، محیط زیست تا جهاد کشاورزی و نهادهای فرهنگی، مجموعه‌ای از ساختارهای مدیریتی وجود دارند، اما هماهنگی رفتاری و سازمانی میان این بخش‌ها مشاهده نمی‌شود.
اشرفی‌پور سه عنصر کلیدی را برای حکمرانی مطلوب جنگل‌ها برشمرد: دانش و آگاهی، قانون‌گرایی، و مشارکت مردمی.
وی افزود: مشارکت جوامع محلی باید بر پایه دانش تخصصی و رعایت ضوابط قانونی باشد، نه اقدامات شتاب‌زده که نتیجه‌ای جز آسیب به منابع طبیعی ندارند.
اشرفی پور با انتقاد از برخی تصمیمات غیرعلمی در مناطق جنگلی گفت: عبور جاده از دل جنگل، توجیه‌کردن کارگاه‌های غیرمجاز زغال‌سازی تحت عنوان اشتغال، و مجوزهای غیرکارشناسی، در تضاد کامل با توسعه پایدار هستند.
معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی تأکید کرد: بدون افزایش سواد مدیریتی و تصمیم‌گیری علمی، ساختارهای زیست‌محیطی به توسعه روی کاغذ محدود خواهند شد.
وی خواستار تمرکز بر انسجام ساختاری، فهم مشترک از ارزش اکوسیستم‌ها، و برنامه‌ریزی واقع‌گرایانه برای حفاظت پایدار جنگل‌های زاگرس شد.
