فوتبالی: ماحصل دو تجربه مجتبی جباری در قامت سرمربیگری استقلال که بعد از کسب نتایج بسیار ضعیف بوژوویچ، موقتا جانشین او شد، صعود به مرحله بالاتر جام حذفی و ارتقای رتبه آبی‌ها در جدول بود.
در ابتدای امر، نگرانی‌هایی در انتخاب جباری وجود داشت و حتی بسیاری از هواداران استقلال، این انتخاب را حتی با قید موقتی بودن آن، سرزنش می کردند. آن‌ها معتقد بودند که سپردن تیم به هشت شاکی که سبد تجربه‌اش خالی است، در این مقطع زمانی، به از دست رفتن سرمایه آینده این باشگاه منجر می‌شود و به قول معروف باعث سوختن جباری خواهد شد اما حالا تنها با دو برد دلچسب، ورق برگشته و به تعداد موافقان ادامه همکاری با این چهره اضافه شده است.
در فصل جاری، این دومین باری است که این اتفاق برای آبی‌ها رخ می‌دهد. موسیمانه آفریقایی هم در بدو ورود با چند تغییر در شکل بازی و کیفیت ارائه نمایش و پیشرفت در نتیجه‌گیری، دل هواداران استقلال را به دست آورد.
هواداران استقلال در آن مقطع، به جد خواهان تمدید قرارداد موسیمانه شدند و با به راه انداختن هشتگ و کمپینِ تمدید قرارداد به مدیریت وقت استقلال، فشار زیادی وارد کردند. قراردادی که البته بخت با استقلال یار بود که تمدید نشد. چند هفته بعد شرایط تغییر کرد. اثر شوک موسیمانه از بین رفت و زهر تیم پیتسو گرفته شد. دیگر نه نحوه بازی استقلال جذاب بود و نه شکل امتیازگیری آن. در نهایت موسیمانه با فسخ قرارداد، قید استقلال را زد و ایران را ترک کرد. اگر تمدید قرارداد با موسیمانه در آن مقطع انجام می شد، ضرر به مراتب سنگین تری به استقلال تحمیل می‌شد.
عبرت گرفتن از اتفاقات فوتبال و تفاوت ایجاد کردن در موقعیتهای مشابه، ضریب تکرار اشتباهات را کم می‌کند. موضوعی که انگار در فوتبال ایران، طرفداران زیادی ندارد و هربار خسارتهای مشابهی را به وجود می‌آورد.
مجتبی جباری در دوران بازی، یک مغز متفکر بود. چه بسا در آینده هم یک سرمربی کارتیزماتیک و ناجی نیمکت آبی‌ها شود اما حالا ریسک نشستن او روی نیمکت بجز این حالت موقتی بالاست و دودش بیش از همه به چشم خود او خواهد رفت. ممکن است او هم بسوزد و به لیست منصوریان و فکری و نکونام اضافه شود. حتی اگر از مجتبی جباری بخواهند فصل آینده سرمربی استقلال باشد، او خودش باید عقل به خرج بدهد و قبول نکند!
