به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، کتاب «بهشتی در این‌حوالی؛ چند روایت کوتاه از سبک زندگی و سیره علمی و عملی شهید دکتر سیدمحمد حسینی بهشتی» نوشته محمدعلی عباسی‌اقدام دی‌ماه ۱۴۰۲ توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر و راهی بازار نشر شد. این‌کتاب چهارمین‌عنوان از مجموعه «قله‌ها به آسمان نزدیک‌ترند» است که این‌ناشر چاپ می‌کند. مجموعه «قله‌ها به آسمان نزدیک‌ترند» به‌قلم محمدعلی عباسی، نگاهی گذرا به زندگی علما دارد و برش‌های کوتاهی از اهالی معرفت را شامل می‌شود و تا به‌حال سه‌کتاب «اقیانوس آرام» ، «آن مرد بی‌نهایت» و «کرشمه ماه» درباره علامه طباطبایی و امام خمینی و آیت‌الله بهجت در قالب آن منتشر شده‌اند.
«بهشتی در این‌حوالی» به گفته نویسنده‌اش، درباره زندگی مردی است که در طول عمر نسبتاً کوتاه خود، بیش از ۳۵ تشکل فرهنگی، آموزشی، تحقیقاتی و سیاسی را طراحی، راه‌اندازی، هدایت و مدیریت کرد. ماجرای هجرت و مهاجرت به غربت نیز یکی از موضوعات مهم زندگی شهیدبهشتی است که در این‌کتاب به آن پرداخته شده است. شهیدبهشتی ۵ سال در هامبورگ آلمان حضور داشت و به‌عنوان رسول مهربانی فعالیت کرد. در واقع او در آن‌دوران سفیر اسلام بود که با خلق و خوی محمدی خود، بسیاری از خودی‌ها و غیرخودی را به سمت دین جذب کرد.
***
یکی از صفحات کتاب «بهشتی در این‌حوالی» درباره نظر شهیدبهشتی به مساله مدیریت و اختلافات عقیده و نگاه انسان‌هاست. نکته مهمی که شهیدبهشتی در این‌فراز و گفتارهایش به آن پاسخ داده، مساله داشتن تخصص برای پذیرش شغل یا مسئولیت است.
در ادامه این‌فراز از کتاب مورد اشاره را می‌خوانیم؛
«آدمی که متدین و متعهد است و آدمی که خداترس است اگر یک کاری را بلد نباشد، اصلا مسئولیتش را قبول نمی‌کند! اینکه می‌گویید تخصص و مکتب، اصلا حرف بیخودی است! مکتبی بودن ایجاب می‌کند کسانی که کاری را قبول می‌کنند، متخصص باشند.»
«بنده خودم در دایره مدیریتی‌ام اگر کسی بینش اسلامی‌اش صحیح باشد، تقوا و اخلاقش صحبح باشد، نسبت به خود من حالا به هرعلتی بی‌لطف و مهر باشد، حتی اگر بشنوم پشت سر من بدگویی هم می‌کند، همان را به کار دعوت می‌کنم و این‌کار را کرده‌ام. چون بنده که قرار نیست میزان حق و باطل باشم. این کار را اصلا عمل کردم. بعضی‌ها را تحقیق کردم؛ دیدم آدم‌های خوبی هستند، مسلمان و معتقد با اعتقاد و بینش اسلامی، با تقوا و مقید، حالا به یک‌دلیلی از من خوشش نمی‌آید، نیاید! کارهای خوب هم به او سپردم. بعد هم کم‌کم از اشتباه درآمد... بعد هم با من دوست شد و مهربان هم شد.»
