به گزارش "ورزش سه"، اینتر در آستانه دیدار برگشت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل بارسلونا قرار دارد و هواداران این تیم با امید و انگیزه‌ای بی‌سابقه به استقبال این بازی در سن‌سیرو می‌روند.
نبرد رفت در مونتخوئیک، که با تساوی ۳-۳ به پایان رسید، نشان داد اینتر نه‌تنها زنده است، بلکه پر از انرژی و امید برای رسیدن به فینال است. این بازی برای نراتزوری تنها یک مسابقه نیست، بلکه فرصتی برای تکمیل یک شاهکار است؛ فینالی که دیگر رویا نیست، بلکه هدفی دست‌یافتنی به نظر می‌رسد. در این متن، به پنج دلیل اصلی خوش‌بینی اینتر برای پیروزی در بازی برگشت و صعود به فینال مونیخ پرداخته می‌شود.
نقاط ضعف فلیک و بارسلونا
خط حمله بارسلونا، با درخشش لامین یامال، پدیده‌ای بی‌نظیر، به معنای واقعی کلمه ترسناک است. اما دفاع این تیم، تحت هدایت هانسی فلیک، پر از نقص‌های آشکار است که در بازی رفت به وضوح نمایان شد. برخلاف بارسلونای پپ گواردیولا، که با تسلط بر توپ و دفاع مستحکم، شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسید، تیم کنونی بارسا مانند یک گروه موسیقی راک است: پرشور، اما بدون کنترل.
خط دفاعی این تیم با استراتژی خط آفساید بسیار بالا، در برابر حملات سریع، توپ‌های برگشتی و تغییر جهت‌های حریف به شدت آسیب‌پذیر است. اینتر، با سیستم ۲-۵-۳ منعطف خود، توانایی اجرای هر سه نوع حمله را دارد: دفاع در خطوط فشرده، پرس شدید و حملات سریع. در بازی رفت، اینتر بارها از این ضعف‌ها بهره برد و انتظار می‌رود در سن‌سیرو، با شش روز تمرین اضافه، این بهره‌برداری دقیق‌تر شود. برخلاف بارسا که تنها یک سبک بازی را دنبال می‌کند، اینتر مانند یک آفتاب‌پرست، قادر به تغییر تاکتیک و اجرای چندین نوع بازی در یک مسابقه است.
جادوی سن‌سیرو
ورزشگاه مونتجوئیک، خانه موقت بارسلونا، با وجود زیبایی و چشم‌انداز سرسبز، برای شب‌های بزرگ لیگ قهرمانان طراحی نشده است. اما سن‌سیرو، معبد فوتبالی اینتر، داستانی متفاوت دارد. این ورزشگاه، که به کوره‌ای از شور و هیجان تبدیل می‌شود، آماده است تا بار دیگر نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کند. حتی پیش از بازی رفت، در حالی که اینتر پس از سه شکست پیاپی در اوج ناامیدی بود، ۶۰ هزار هوادار برای خرید بلیت‌های این بازی صف کشیدند، آن هم با قیمت‌های بالا. این حمایت بی‌قیدوشرط، نوید یک رکوردشکنی در درآمد بلیت‌فروشی تاریخ فوتبال ایتالیا را می‌دهد.
سیمونه اینزاگی، سرمربی اینتر، از کاتالونیا هواداران را به حضور پرشور دعوت کرد و بر اهمیت حمایت ۷۵ هزار نفری در سن‌سیرو تأکید نمود. این ورزشگاه خاطرات درخشانی از شب‌های تاریخی دارد: از فریادهای پس از گل سوم دیه‌گو میلیتو در نیمه‌نهایی ۲۰۱۰ مقابل بارسا، تا کامبک افسانه‌ای سال ۱۹۶۵ مقابل لیورپول، جایی که اینتر با گل‌های کورسو، پیروی و فاکتی، شکست ۲-۰ را جبران کرد. در سال ۱۹۹۴ نیز، سن‌سیرو شاهد قهرمانی اینتر در جام یوفا با گل نیکولا برتی بود. هواداران امیدوارند کوروا نورد، که اخیراً به دلیل اختلافات در اعتصاب بوده، در این شب تاریخی حمایت خود را از سر بگیرد. عدم حمایت کامل در ۹۰ دقیقه، بزرگ‌ترین خودزنی ممکن خواهد بود.
دو ستاره مرگبار
مارکوس تورام و به‌ویژه دنزل دومفریس، در بازی رفت مانند دو گردباد، دفاع بارسلونا را در هم کوبیدند. هر دو بازیکن پس از مصدومیت‌های عضلانی، با آمادگی نسبی به مونتجوئیک آمدند، اما عملکردشان فراتر از انتظار بود. دومفریس، که تنها یک بازی مقابل رم فرصت آماده‌سازی داشت، در سمت راست مانند یک بولدوزر عمل کرد و جرارد مارتین، مدافع جوان بارسا، را کاملاً از جریان بازی خارج نمود. تورام نیز، با تنها یک جلسه تمرین گروهی، با قدرت بدنی و بازی‌سازی خود، مدافعان بارسا را آزار داد. همکاری او با لائوتارو مارتینز در نیمه اول، یادآور روزهای اوج این زوج بود، اما مصدومیت لائوتارو این هماهنگی را نیمه‌کاره گذاشت. در بازی برگشت، احتمال غیبت کاپیتان اینتر بالاست و تورام باید با مهاجمی دیگر، احتمالاً مهدی طارمی، هماهنگ شود. دومفریس نیز ممکن است با بازگشت آلخاندرو بالده، مدافع اصلی بارسا، رقابتی متعادل‌تر داشته باشد، اما قدرت بدنی و شجاعت او همچنان کلید موفقیت اینتر خواهد بود. این دو بازیکن، با شش روز تمرین اضافه، آماده‌اند تا ضربه‌ای کاری‌تر به خط دفاع شکننده فلیک وارد کنند.
فاکتورهای کلیدی
اینزاگی به خوبی از ضربات ایستگاهی به‌عنوان سلاحی مرگبار استفاده می‌کند، و بازی رفت این را ثابت کرد. اینتر با برتری ۷۸ درصدی در دوئل‌های هوایی (۱۸ از ۲۳) و دو گل از روی کرنر، نشان داد که مدافعان بارسا در نبردهای تن‌به‌تن ضعف دارند. ضربات ایستگاهی، به‌ویژه کرنرها، که توسط فدریکو دیمارکو و هاکان چالهان‌اوغلو با دقت اجرا می‌شوند، می‌توانند تعیین‌کننده باشند. چالهان‌اوغلو، که در بازی رفت زیر انتظارات بود، در سن‌سیرو فرصتی برای درخشش دارد. او که به دلیل مسائل حاشیه‌ای با هواداران یک جلسه محرومیت در سری آ را پذیرفته، در این مقطع حساس می‌تواند با شوت‌های از راه دور یا پاس‌های کلیدی، نقشی تعیین‌کننده ایفا کند. گل او به بارسا در مرحله گروهی دو فصل قبل، که شروعی برای اینتر اروپایی اینزاگی بود، نمونه‌ای از توانایی‌های اوست.
روح اروپایی اینتر
مسیر اینتر به این نیمه‌نهایی، بسیار متفاوت از دو فصل پیش است. این تیم در مرحله گروهی جدید لیگ قهرمانان با اقتدار عمل کرد و به‌عنوان یکی از چهار سرگروه به مرحله حذفی رسید. در یک‌چهارم نهایی، آنها بایرن مونیخ را حذف کردند و حالا مقابل بارسلونای لامین یامال ایستاده‌اند. این دستاوردها نشان‌دهنده جایگاه مستحکم اینتر در نخبگان اروپاست، جایگاهی که مدیون درایت اینزاگی است. اینتر در این فصل با تساوی مقابل منچسترسیتی، پیروزی برابر آرسنال و نبردهای دشوار در مونیخ و کاتالونیا، روح قهرمانی خود را به نمایش گذاشت. تنها شکست آنها مقابل لورکوزن در وقت‌های اضافه، لکه‌ای کوچک در کارنامه‌ای درخشان است. حسرت فینال استانبول ۲۰۲۳ همچنان در دل بازیکنان زنده است و این انگیزه‌ای مضاعف برای فتح جام در مونیخ است. نسلی از بازیکنان اینتر، از استفانو سنسی تا هنریک مخیتاریان، در اوج پختگی هستند و مصمم‌اند این فرصت را از دست ندهند.
اینتر با تکیه بر ضعف‌های دفاعی بارسا، جادوی سن‌سیرو، قدرت تورام و دومفریس، ضربات ایستگاهی مرگبار و روحیه‌ای اروپایی، به استقبال بازی برگشت می‌رود. اینزاگی، که در جمع مربیان برتر اروپا قرار دارد، تیمی ساخته که نه‌تنها رویاپرداز نیست، بلکه با شایستگی در آستانه فینال ایستاده است. اگر کوروا نورد (هواداران ضلع شمالی) حمایت کامل خود را ارائه دهد و لائوتارو، حتی در دقایق محدود، به میدان بازگردد، اینتر می‌تواند تاریخ را در سن‌سیرو و سپس در مونیخ رقم بزند.
