به گزارش پارس نیوز ، مسعود پزشکیان در سومین اجلاسیه دوره ششم مجلس خبرگان رهبری، با تاکید بر پای‌بندی خود به باورها و اعتقادات اعلامی به ویژه وفاق ملی اظهار داشت: از زمان انتخابات تاکنون و در ادامه مسیر، به وحدت و انسجام به‌عنوان مهمترین اصل باور داریم. رهبر انقلاب نیز دیروز بر این اصل تاکید فرمودند و آن را نخستین گام معرفی کردند.

دکتر پزشکیان با انتقاد از وضعیت ناگوار کشورهای اسلامی با وجود تفرقه بیان کرد: رژیم صهیونیستی با جمعیتی حدود دو تا سه میلیون نفر، کشورهای اسلامی را درگیر خود کرده و مسلمانان را به جان یکدیگر انداخته است. مسلمان با مسلمان اختلاف دارد و در حالی که دشمنان به جنایات و زیاده‌خواهی‌های خود ادامه می‌دهند، ما درگیر تفرقه هستیم.

رئیس‌جمهور با اشاره به خطبه‌ای از حضرت علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه گفت: خدا، پیامبر و کتاب مسلمانان یکی است؛ آیا خداوند به ما فرمان اختلاف داده یا ما نافرمانی کرده‌ایم؟ اگر مسلمانان وحدت و انسجام خود را چه در داخل و چه در سطح کشورهای اسلامی حفظ کنند و اندکی هم شرح صدر داشته باشند، بسیاری از مشکلات قابل حل خواهد بود.

نباید برخوردها به تقابل منجر شوند

دکتر پزشکیان در ادامه با تاکید بر ضرورت تعامل صحیح با مردم اظهار داشت: مسیر باید به گونه‌ای هدایت شود که امکان اصلاح فراهم باشد، نه این‌که نوع برخورد باعث تقابل گردد؛ این شیوه نقض غرض است. چگونگی حفظ وحدت و انسجام داخلی مهم‌ترین و اولویت‌دارترین مسئله‌ای است که بنده به عنوان فردی که اعتقادات خود را بر این مبنا آموخته‌ام، به آن باور دارم.

در ادامه گزیده‌ای از سخنان رئیس‌جمهور درباره عدالت، مقابله با دودستگی و حفظ انسجام و وحدت را به نقل از مهر می‌خوانید:

• {با تاکید بر ضرورت پرهیز از هر اقدامی که انسجام را تهدید می‌کند} هر حرکتی، هر مداخله‌ای، هر اقدامی که وحدت و انسجام را از بین ببرد، باید کنار گذاشته شود. باید راهی یافت که بدون ایجاد درگیری و جناح‌بندی، مشکلات را به شکل مسالمت‌آمیز حل کرد؛ این معنای باور دینی است.
• {با اشاره به نامه حضرت علی علیه‌السلام به مالک اشتر} حضرت ابتدا او را به کتاب خدا، تقوا و سنت پیامبر فرمان می‌دهد، سپس هشدار می‌دهد که مراقب شهوت قدرت و نفسانیت باشد؛ چرا که همین عامل حاکمان را به انحراف می‌کشاند. انصاف و عدالت نسبت به مردم، صرف‌نظر از قومیت، جنسیت، باور یا اعتقاد، باید مبنای حکمرانی در نظام جمهوری اسلامی باشد.
• عدالت چپ و راست نمی‌شناسد، مذهبی و غیرمذهبی نمی‌شناسد. برخورد با همه انسان‌ها باید منصفانه باشد. اگر با فردی که با ماست، یک‌گونه رفتار شود و با دیگری که مخالف است رفتاری متفاوت، این رفتار دینی نیست. دین به ما آموخته که باید با عدالت رفتار کرد.
• اجرای عدالت در تئوری آسان، اما در عمل بسیار سخت است. وقتی به اجرا می‌رسیم می‌بینیم که عدالت آن‌گونه که گفته می‌شود، جاری نیست. در حال حاضر، کسانی که دارای تمکن مالی‌اند، فرزندانشان نسبت به خانواده‌هایی که از نظر اقتصادی در مضیقه هستند، آموزش متفاوتی می‌بینند.
• برخورد با مردم باید بر اساس حق باشد؛ مردم از روی حرف و سخن باور نمی‌کنند، بلکه به عمل می‌نگرند و این عملکرد است که نشان می‌دهد ما راست می‌گوئیم یا نه.؛ این همان مسیری است که ما در حال تلاش برای تحقق آن هستیم.
• نظر مقام معظم رهبری در همه موضوعات حاکمیتی فصل‌الخطاب است. در طول این مدت تلاش شده حتی در صورت تفاوت نظرات و سلایق، هیچ‌گاه خارج از چارچوب دیدگاه ایشان تصمیم‌گیری نکرده و اقدامی نکنیم.

ایجاد دودستگی در جامعه خواست دشمنان است

• همواره باید مراقب بود تا تصمیم یا اقدامی موجب خدشه‌دار شدن وحدت ملی نشود، ایجاد دو دستگی یا چند دستگی در جامعه، مسیری است که دشمنان دنبال می‌کنند. تمام نقشه‌های رژیم صهیونیستی، ایالات متحده و سرویس‌های خارجی بر مبنای تشدید اختلافات داخلی ایران طراحی شده و هدف، فروپاشی از درون به دست خود مردم است.
• نباید کاری کرد که مردم از حاکمیت ناراضی شوند. اگر خواهان بقای حکومت اسلامی هستیم، باید رضایت مردم را جلب کنیم. هر کس که در مسئولیت است، باید بداند اگر مردم ناراضی باشند، امکان ادامه مسیر وجود نخواهد داشت. رضایت مردم، تضمین‌کننده بقای دین، ولایت و نظام است.
• هر منطقه باید توسط یک مجموعه مشخص پوشش داده شود، مسئول هر منطقه باید به‌گونه‌ای عمل کند که در آن محدوده، هیچ مشکلی از نظر معیشت، سلامت یا سایر مسائل باقی نماند. باور دارم که این کار شدنی است. همان‌گونه که در محله خودمان زمانی که فعالیت داشتیم، مشکلات مردم آن محدوده را پیگیری و حل می‌کردیم، حالا هم می‌توانیم این مدل را توسعه دهیم. یک فرد نمی‌تواند به تنهایی مشکل یک شهر را حل کند، اما می‌تواند مشکل محله‌ای را حل کند. اگر این سازماندهی شکل بگیرد، نه تنها می‌توان معیشت مردم را بهبود داد، بلکه اخلاق، رفتار اجتماعی و حتی موضوعاتی مانند حجاب نیز از طریق همین ساختار قابل پیگیری خواهد بود.
• کنترل‌های انتظامی باید آخرین راه باشد؛ زندان و مجازات وقتی مطرح می‌شود که هیچ‌کدام از راهکارهای اصلاحی قبلی مؤثر واقع نشده‌اند. در واقع، اگر رفتار نادرست یا ساختارشکنانه‌ای باقی بماند، آن‌گاه برخورد لازم خواهد بود.
• نباید طوری رفتار کنیم که افراد به جای اصلاح، تبدیل به مخالف شوند. در موضوع ناهنجاری‌های اجتماعی، از جمله پوشش و معضلات مشابه، جلسه‌ای با حضور آقای اژه‌ای، آقای قالیباف و سایر مسئولان داشتیم. هدف ما این بود که بررسی کنیم چگونه می‌توان با این پدیده‌ها برخورد کرد، بدون اینکه تنش اجتماعی ایجاد شود.

اگر تصمیم ما باعث تحریک جامعه شود، نقض غرض است

• برخوردها باید حساب‌شده باشد، اگر تصمیم یا رفتاری از سوی ما باعث تحریک جامعه شود و زمینه سوءاستفاده دشمن را فراهم کند، دچار نقض غرض شده‌ایم.
• اگر فردی بی‌حجاب است، اما کاری به دین ندارد، نباید با رفتاری نادرست کاری کنیم که ضد دین شود. اگر هم نمی‌توانیم او را باحجاب کنیم، لااقل ضد دینش نکنیم.
• راه مؤثر برخورد، مواجهه تنش‌زا و ضدیت‌آفرین نیست. اگر با یک اقدام ما، آمریکا یا اسرائیل بتوانند موج‌سازی و از آن سوءاستفاده کنند، نباید آن اقدام را انجام دهیم.
• اصلاح رفتار مردم با دستور و قانون انجام نمی‌شود. آن‌چه را در دل مردم است نمی‌توان با اجبار تغییر داد. باید به‌جای نفرت، باور ایجاد کنیم. اگر من به دین و کشور اعتقاد پیدا کنم، نیاز به زور نیست. اگر فقط زور باشد، در دل من نفرت شکل می‌گیرد.
• من از اقداماتی که دشمنان بتوانند از آن سو استفاده کنند پرهیز می‌کنم. نباید کاری بکنم که انقلاب زیر سوال برود. نمی‌خواهم موجی ایجاد شود که دیگر نتوانم آن را جمع کنم. این کار را بلد نیستم، اما به اعتقاداتم پای‌بندم. من هرگز حاضر نیستم کاری انجام دهم که کشور به‌هم بریزد. اگر احساس کنم با اقدامی وحدت ملی خدشه‌دار می‌شود، آن کار را نمی‌کنم، چون وحدت برای من اولویت دارد.
• همسر من، که خدا رحمتش کند، متخصص و فوق تخصص زنان بود. چادری و مؤمن بود. زمانی که در دانشگاه فقط دو دختر چادری وجود داشت، یکی از آن‌ها همسر بنده بود. با همین معیار، با او ازدواج کردم. اما این‌که چگونه باید در جامعه عمل کرد که به نظام و انقلاب آسیبی نرسد، مسئله مهمی است.
• اصلاح جامعه با دستور و اجبار ممکن نیست. نمی‌توان با گرفتن، زدن یا تهدید، باور ساخت. اگر رفتار ما باعث بدتر شدن شرایط شود، نباید آن را ادامه دهیم، اما در برابر برهنگی و ساختارشکنی نیز بی‌تفاوت نخواهیم بود و حتما اقدام مناسب صورت خواهد گرفت، ولی با تدبیر و درایت، نه با اقدامی که دشمنان بر آن موج‌سواری کنند.