عصر ایران - در اواخر قرن نوزدهم، فرانسه شاهد ظهور یک سلاح منحصربه فرد بود: تپانچه لو گولوآ (Le Gaulois).  این اسلحه با توجیه دفاع شخصی مورد استفاده و علاقه افراد ثروتمند بود که احتمالا موجب ریخته شدن خون های زیادی شده که ثبت و پیگیری نشده اند.

این تپانچه که توسط کارخانه اسلحه سازی مانوفرانس (Manufrance) در سنت اتین تولید می شد، از حدود سال ۱۸۹۳ به بازار عرضه شد و به سرعت به نمادی از نوآوری در طراحی سلاح های کوچک تبدیل گشت. نام اولیه این سلاح «لو میترایوز» (Le Mitrailleuse) بود، اما به زودی با الهام از نام قوم باستانی گل، به "لو گولوآ" تغییر یافت.

ویژگی های تپانچه لو گولوآ

ویژگی بارز این تپانچه، مکانیسم شلیک غیرمعمول آن بود. برای شلیک، کاربر باید قبضه تپانچه را در دست گرفته و اهرمی را در قسمت عقب آن به داخل فشار دهد. این طراحی فشاری کف دستی، اختفای آسان و شلیک احتمالی از داخل جیب را تسهیل می کرد، و آن را به گزینه ای جذاب برای کسانی تبدیل می کرد که به دنبال یک سلاح دفاع شخصی جمع وجور بودند.

لو گولوآ عمدتاً از فشنگ ۸ میلی متری خاص خود استفاده می کرد و معمولاً دارای یک خشاب داخلی با ظرفیت پنج فشنگ بود. یک اهرم ضامن سه وضعیتی نیز برای ایمنی بیشتر در این سلاح تعبیه شده بود.

تولید لو گولوآ تا حدود سال ۱۹۱۲ ادامه یافت. با این حال، با پیشرفت فناوری و ظهور تپانچه های نیمه اتوماتیک و رولورهای کوچک کارآمدتر، محبوبیت این تپانچه ها رو به افول گذاشت. بارگیری و نشانه گیری دشوارتر در مقایسه با سلاح های مدرن تر، از جمله دلایل این کاهش محبوبیت بود.

امروزه، تپانچه های لو گولوآ به عنوان قطعات کلکسیونی ارزشمند در میان علاقه مندان به سلاح های عتیقه شناخته می شوند. طراحی منحصر به فرد و تاریخچه جالب آن، این سلاح فرانسوی را به یادگاری از دوره ای خاص در تکامل سلاح های گرم تبدیل کرده است.