خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - فاطمه سعادتیان نیک: همزمان با روز ولادت امام رضا (ع)، حرم مطهر در مشهد، چون نگینی درخشان در دل شهر می‌درخشد. ازدحام جمعیت در صحن‌ها و رواق‌های حرم، صدای زمزمه دعا و صلوات و اشک شوق زائران، همه و همه نوید روزی متفاوت را می‌دهد. اینجا، جغرافیا و مرزها معنا ندارد؛ همه آمده‌اند، از شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ ایران تا میهمانانی از کشورهای همسایه. حضور جمعیت، رنگارنگ و پر از تنوع است؛ اما وحدت عجیبی در دل همه موج می‌زند.

اعزام از راه دور، برای یک دیدار نزدیک

در گوشه‌ای از صحن جامع رضوی، با مرد میانسالی هم‌کلام می‌شوم که چهره‌اش از خستگی راه و شادی زیارت در هم آمیخته است. نامش حاج‌علی است، اهل دزفول اظهار می‌کند: ما شب قبل از ولادت حرکت کردیم. ۱۷ ساعت در راه بودیم. با خانواده و دو نوه‌ام آمدم. هر سال برای ولادت آقا می‌آیم، اما امسال حال و هوای خاصی دارد. انگار همه دل‌ها برای یک چیز می‌تپد.

کنار او، همسرش با اشک در چشم، ذکر می‌گوید. از او می‌پرسم چه دعایی کرده است؟ می‌خندد و می‌گوید: برای سلامتی همه بچه‌هایم دعا کردم؛ و برای اینکه امام رضا شفیع ما باشد.

از هرات تا مشهد؛ عشق مشترک

چند قدم آن طرف‌تر، جوانی با لهجه شیرین فارسی دری به چشم می‌خورد. خودش را عبدالخالق معرفی می‌کند، اهل هرات افغانستان است. می‌گوید: اولین بار نیست به مشهد می‌آیم. اما ولادت امام رضا حس و حال دیگری دارد. از هفته قبل راه افتادیم. پدر و مادر و خواهرانم هم همراهم بودند. اینجا که می‌آیم، حس می‌کنم خانه خودم است.

از او درباره سفرش می‌پرسم. با لبخند پاسخ می‌دهد: راه دور است، اما شوق زیارت همه سختی‌ها را آسان می‌کند. ما در افغانستان هم امام رضا را خیلی دوست داریم. خیلی‌ها آرزو دارند یک بار بیایند مشهد.

شب‌زنده‌داری در صحن‌ها؛ معنویت بی‌پایان

در صحن انقلاب، گروهی جوان نشسته‌اند و مداحی گوش می‌دهند. یکی از آن‌ها، محمد از اردبیل، می‌گوید: از دیشب اینجاییم. اصلاً خوابمان نبرد. هیجان و شوق زیاد بود. با دوستانم قرار گذاشتیم امسال روز ولادت را اینجا باشیم. دعا کردیم و مداحی شنیدیم. انگار زمان اینجا نمی‌گذرد.

دوستش، علی، ادامه می‌دهد: هر بار که به حرم می‌آیم، آرامش می‌گیرم. اما ولادت امام رضا فرق دارد. همه انگار باهم برادر شده‌ایم. هیچ‌کس غریبه نیست.

اقوام مختلف، یک دل و یک‌صدا

در مسیر به سمت رواق امام خمینی (ره)، خانواده‌ای کردزبان را می‌بینم. پدر خانواده می‌گوید: ما از سنندج آمدیم. هر سال یکی از مناسبت‌های مهم را برای زیارت انتخاب می‌کنیم. دخترانم شوق زیادی داشتند که روز تولد امام رضا اینجا باشند.

دختر کوچک‌تر که اسمش نازنین است، با ذوق می‌گوید: از وقتی رسیدیم، دعا کردم بابام همیشه سالم باشه و امام رضا کمکمون کنه.

زنی ترک‌زبان از تبریز نیز، در حالی که پرچم کوچکی از حرم در دست دارد، می‌گوید: اینجا همه یک دل هستند. زبان مهم نیست. ما همه مهمان امام رضا هستیم.

زائران کشورهای دیگر؛ سفیران عشق رضوی

در بخشی از حرم، گروهی از زائران با لباس‌های سنتی پاکستانی دیده می‌شوند. یکی از آن‌ها به نام فاطمه، درباره سفرشان توضیح می‌دهد: ما هر سال تلاش می‌کنیم برای ولادت امام رضا به مشهد بیاییم. پدرم می‌گوید امام رضا پناه همه مسلمانان است. اینجا احساس امنیت و عشق داریم.

از مهاجرین عراقی نیز چند نفر را می‌بینم؛ احمد، دانشجوی اهل نجف، می‌گوید: برای ما ایرانی و عراقی فرقی ندارد. عشق به اهل بیت همه ما را به هم نزدیک کرده است. امیدوارم این دوستی و برادری همیشه بماند.

خدمات‌رسانی جهادی در روز ولادت

در کنار این شور معنوی، خادمان آستان قدس و نیروهای مردمی با لباس‌های سبز و سفید در حال خدمت‌رسانی‌اند. یکی از خادمان، آقای شریفی، می‌گوید: امسال بیش از یک میلیون زائر داریم. همه سعی می‌کنیم بهترین خدمات را ارائه دهیم. از توزیع غذای متبرک تا راهنمایی زائران. حضور زائران از کشورهای همسایه، حال و هوای بین‌المللی به حرم داده است.

در گوشه‌ای، گروهی از نوجوانان داوطلب در حال جمع‌آوری زباله و خدمت‌رسانی به سالمندان هستند. یکی از آن‌ها به نام امیر، می‌گوید: خدمت به زائران امام رضا افتخار بزرگی است. هر سال داوطلب می‌شوم. اینجا درس محبت، همدلی و انسانیت می‌گیریم.

سفره‌های مهربانی و نذری‌های ولادت

در خیابان‌های منتهی به حرم، سفره‌های نذری پرشده از غذا و شربت به چشم می‌خورد. صدای شادی کودکان و بوی غذا در فضا پیچیده. آقای کریمی، توزیع‌کننده نذری، اظهار می‌کند: این کمترین کاری است که می‌توانیم انجام بدهیم. هر سال برای سلامتی خانواده و رفع مشکلات مردم نذر می‌کنیم.

مادری که همراه سه فرزندش ایستاده، اضافه می‌کند: کودکانم از دیشب خوشحالند. می‌گویند امام رضا برایشان کادو می‌فرستد. اینجا همه چیز رنگ و بوی محبت دارد.

لحظه‌های ناب دعا و اشک شوق

در رواق امام خمینی (ره)، جمعی از زائران آرام گریه می‌کنند؛ برخی دعا می‌خوانند، برخی با چشمانی بسته به ضریح چشم دوخته‌اند. خانمی جوان به نام سمیرا می‌گوید: برای همه دعا کردم. مخصوصاً برای صلح، سلامتی و رفع گرفتاری مردم. حس می‌کنم امام رضا صدای ما را می‌شنود.

پیرمردی از اهالی گرگان هم می‌گوید: سال‌هاست عاشقانه به حرم می‌آیم. هر بار از خدا خواستم فرزندانم را سالم نگه دارد. اینجا هیچ‌کس احساس غربت نمی‌کند.

عید ولادت؛ عید همدلی اسلامی

امروز، حرم امام رضا (ع) تجلی‌گاه وحدت مسلمانان است. از اقوام مختلف، ترک، کرد، بلوچ، عرب، فارس و لر تا زائرانی از افغانستان، عراق، پاکستان و حتی کشورهای دیگر آمده‌اند. همگی با یک هدف: عرض تبریک و زیارت آستان مقدس امام مهربانی‌ها.

در پایان این روز پرشکوه، وقتی خورشید غروب می‌کند و جمعیت به آرامی صحن‌ها را ترک می‌کنند، یک چیز مشترک در دل همه هست: احساس سبکی، آرامش و امید.

همه از امام رضا (ع) خواسته‌اند که شفیع‌شان باشد، دعایشان را مستجاب کند و رحمتش را بر سرزمین‌شان جاری سازد.

امروز، مشهد و حرم امام رضا، میزبان میلیون‌ها دل عاشق بود؛ دل‌هایی که فارغ از هر مرز و زبان، با مهر گردآمده بودند تا نام امام مهربانی‌ها را بر زبان جاری کنند و عید ولادتش را جشن بگیرند.