به گزارش "ورزش سه"،در تاریخ ۱۶ مارس، مارک کاسادو در جریان دیدار برابر اتلتیکو مادرید دچار مصدومیت شد. تکلی از سوی آنتوان گریزمان باعث پارگی جزئی رباط خارجی زانوی راست او شد. در ابتدا به نظر می‌رسید فصل برایش به پایان رسیده، اما اکنون در آستانه بازگشت قرار دارد.
مارک کاسادو (متولد سن پره د ویلاماجور، ۲۱ ساله) در روزهای پایانی روند بهبودی خود و در حالی که به‌تازگی قرارداد همکاری‌اش با برند آندر آرمور را جشن گرفته، با نشریه آاس گفت‌وگو می‌کند. او امیدوار است به‌طور کامل بهبود یافته و در فهرست بارسلونا برای بازی ال‌کلاسیکوی روز یکشنبه قرار بگیرد. متن گفتگوی او را در ادامه می‌خوانید:
چرا پیش از مصاحبه خواستی فهرست سوال‌ها را بدانی؟ آیا از قبل سوال‌ها را می‌دانستی؟
(با خنده) بله، آن ها را خواندم. سوال‌های خوبی هستند.
آیا قبل از زدن ضربه پنالتی هم به دروازه‌بان می‌گویی که قصد داری کجا بزنی؟
این موضوع مربوط به آژانسی است که من با آن همکاری می‌کنم، ما همیشه به این شکل عمل می‌کنیم. حالا نگو که قصد داری رویه را عوض کنی!
برویم سر اصل مطلب. روند بهبودی چطور پیش می‌رود؟
خیلی خوب. مدتی است که در زمین تمرین می‌کنم و بدنم به خوبی واکنش نشان می‌دهد. فیزیوتراپ‌ها، پزشکان و کادر ریکاوری همگی راضی هستند. می‌توانم بگویم کاملاً بهبود یافته‌ام و فقط باید آماده شوم.
پیش از این هم سابقه مصدومیت داشتی یا این اولین تجربه بود؟
تقریباً هرگز مصدوم نشده بودم و واقعاً تجربه بدی بود. مهم‌ترین بخش فصل را از دست دادم و این حس سنگینی به آدم می‌دهد. احساس می‌کنی آینده‌ات در خطر است.
فقط روی درمان تمرکز کردی یا سعی کردی با کارهای جدید حواست را پرت کنی؟
تمام مدتم ذهنم درگیر زانویم بود. واقعاً وسواس پیدا کرده‌ام.
تماشای بازی‌ها از روی سکو چه حسی دارد؟
خیلی سخت است.
اما در کودکی هم بازی‌ها را از سکو دنبال می‌کردی...
هیچ شباهتی ندارد. آن موقع از تماشای بازی‌ها لذت می‌بردم، حالا فقط عذاب می‌کشم.
خیلی خودت را کنترل می‌کنی؟
سعی می‌کنم رفتارم خارج از چارچوب نباشد. در خانه بیشتر موقع تماشای تلویزیون اعتراض می‌کنم. وقتی پدر و مادرم برای تماشای بازی‌ام به ورزشگاه می‌آیند، از آن‌ها می‌خواهم که مودب باشند و چهره خوبی از ما نشان دهند؛ وقتی چنین درخواستی از آن‌ها دارم، خودم هم باید رعایت کنم.
چه زمانی فوتبال را شروع کردی؟
از همان کودکی، همیشه با پدرم در پارک بازی می‌کردم. یک روز پدرم گفت که با چند دوست دارد در روستا تیمی راه بیندازد و از من خواست عضو شوم و من هم قبول کردم.
آن بازی‌های ابتدایی را هم مثل بازی‌های امروز در سطح حرفه‌ای تجربه می‌کردی؟
قطعاً یکسان نیست اما همیشه جدی می‌گرفتم. وقتی در بازی هستم، توجهی به تماشاگران ندارم. در دوران کودکی، بازی آخر هفته برایم مهم‌ترین اتفاق بود؛ این موضوع هنوز هم تغییری نکرده است.
همه رقبا برایت یکسان هستند؟
نه، قطعاً نه.
رئال مادرید خاص است؟
نه فقط رئال مادرید، اما ال‌کلاسیکو دیدار بسیار خاصی است.
برای تو زیباست، اما برای خیلی‌ها شکنجه است.
نه، این همان بازی‌هایی است که از آن‌ها لذت می‌بری. من از هر دو بازی‌ای که برابرشان انجام داده‌ام واقعاً لذت بردم، همان‌طور که از دیدار مقابل بایرن مونیخ هم لذت بردم. در این بازی‌ها باید متمرکز باشی و تمام توانت را بگذاری، چون اگر تمرکز نداشته باشی، تو را شکست می‌دهند.
در کودکی پیراهن جمع می‌کردی؟
هر سال کریسمس پیراهن بارسلونا را می‌خواستم و همان برایم کافی بود.
حالا به تو پول می‌دهند که پیراهن و کفش بپوشی!
تغییری شگفت‌انگیز است. تازه با آندر آرمور قرارداد امضا کرده‌ام و رفتارشان فوق‌العاده است.
هانسی فلیک برای تو چه معنایی دارد؟
زندگی‌ام را تغییر داده است. من را از تیم دوم به تیم اصلی رساند.
اما قبلاً هم با تیم اول بودی یا فقط با آن‌ها تمرین می‌کردی؟
نه، من بازیکن تیم دوم بودم و فقط سه بازی با تیم اول انجام دادم.
برای همین تلاش کردی تا بتوانی دوباره برای تیم دوم هم بازی کنی؟
بله، بحث‌هایی هم پیش آمد چون اجازه نمی‌دادند برگردم اما چیزی که می‌خواستم فقط بازی کردن بود، به‌ویژه با این پیراهن. اگر با تیم اول بازی نمی‌کردم، می‌خواستم با تیم دوم بازی کنم.
هدف بعدی، رئال مادرید؟
اول از همه به زانویم فکر می‌کنم.
