به گزارش خبرورزشی، در فاصله کمتر از سه هفته تا فینال لیگ قهرمانان اروپا، سیمونه اینزاگی تصمیماتش را با نگاهی به جام می‌گیرد؛ جامی که می‌تواند فصل نراتزوری را جاودانه کند. اما راه رسیدن به آن، از دل مسابقاتی عبور می‌کند که هنوز در سری آ باقی مانده‌اند. یکی از آن راه‌ها، امروز در تورین آغاز می‌شود؛ جایی که مهدی طارمی، مهاجم ایرانی و پرحاشیه‌ی این فصل، پس از نزدیک به سه ماه، بار دیگر در ترکیب اصلی قرار می‌گیرد. بازیکنی که با آماری ناامیدکننده وارد این روزها شده، اما شاید همین حالا، فرصتی باشد برای نجات داستانی که قرار بود باشکوه باشد و هنوز هم می‌تواند باشد.
اینزاگی فرمان می‌دهد: طارمی دوباره در میدان
بدون حسرتی، بدون پشیمانی. این را مکس پاتزالی، خواننده‌ی دل‌سپرده به اینتر، می‌خواند و حالا اینزاگی نیز آن را تکرار کرده و باز هم تکرار خواهد کرد؛ به امید آن‌که این کلمات همچون یک ترجیع‌بند، نوشته‌شده توسط مکس، در گوش، ذهن و قلب بازیکنانش نقش ببندد. چراکه، حدود بیست روز دیگر فرصت باقی است تا جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به آسمان بلند کنند، هر تصمیمی که در آپیانو گرفته می‌شود، ناگزیر باید از دریچه‌ی آن جام زیبا بررسی شود. اما اسکودتویی هم هست که بر سینه‌ی نراتزوری‌ها دوخته شده و باید تا آخرین قطره‌ی عرق برای آن جنگید.
در همین‌جا، سیمونه بر یک مفهوم تاکید می‌کند و باز هم تاکید می‌ورزد: اگر ناپولی می‌خواهد قهرمان این فصل شود، باید تا آخرین روز بجنگد، اینتر باید کاری کند که این اتفاق بیفتد. حتی یک قدم عقب‌نشینی هم جایز نیست. در این مرحله از رقابت، تنها یک خودزنی از سوی کونته می‌تواند داستان را تغییر دهد، اما هنوز باید باور داشت؛ نه فقط برای آن‌که در صورت لغزش رقیب، حسرتی باقی نماند: بردن کمک می‌کند که واقعاً پیروز شوی.
پس بازی امروز با تورینو، و سپس با لاتزیو و کومو، باید همه را در مسیر نگه دارد. حتی آن‌هایی که قرار است امروز در المپیکو جایگزین شوند و ترکیب نراتزوری را در جست‌وجوی امتیاز در لانه‌ی تورینو شکل دهند: ۹ تغییر نسبت به بازی با بارسا.
طبیعی‌ست که در خط مقدم، در قلب محوطه‌ای که یک فصل کامل تحت سلطه‌ی دوگانه‌ی «تولا» بوده، حالا مهدی طارمی آماده است تا نقش میزبان را ایفا کند. بازیکنی که در نخستین فصلش با پیراهن اینتر، همه‌چیز بوده و ــ از همه مهم‌تر ــ هیچ‌چیز نبوده: قرار بود یار ثابت در کنار لائوتارو و تورام باشد؛ خریدی آزاد که باشگاه تصور می‌کرد معامله‌ای هوشمندانه است، اما در نهایت بدل شد به یک ناکامی بزرگ، هو شده در سن‌سیرو. تا اینکه در دو بازی درخشان مرحله نیمه‌نهایی مقابل بارسلونا، نشانه‌هایی از بیداری نشان داد.
در همین سخت‌ترین دوگانه‌ی فصل بود که این ایرانی بالاخره بیدار شد: ورودی چشم‌نواز در مونتژویک، با روحیه و تحرکاتی که تا آن زمان دیده نشده بود؛ و سپس تأثیرگذاری بزرگ در بازی سن‌سیرو، با پاس گل ارزشمند برای گل چهارم فرانزی. طارمی از همین‌جا دوباره آغاز خواهد کرد، و اینزاگی نیز از همین‌جا بار دیگر به او اعتماد خواهد کرد: امروز بعدازظهر، پس از تقریبا سه ماه از آخرین حضورش در ترکیب اصلی (یوونتوس-اینتر، ۱۶ فوریه، ۱-۰)، مهدی آماده است تا دوباره از ابتدا در سری آ بازی کند.
این تنها پنجمین باری‌ست که او در این فصل از ابتدا در لیگ به میدان می‌رود، پانزدهمین حضورش در تمامی رقابت‌ها؛ اما اگر زمانی برای تغییر مسیر باشد، همین حالاست. چراکه طارمی نسبت به گذشته حال بهتری دارد؛ در گذشته‌ای نه‌چندان دور که آشکارا از دردهایش می‌گفت («می‌دانم هواداران انتظار بیشتری از من داشتند، اما بازی‌کردن با درد و مصرف دائمی مُسکن آسان نیست») و سیمونه نیز می‌گفت او تقریباً تمام فصل گرفتار مصدومیت بوده است. اما حالا، باید نشانه‌هایی از آمادگی بدهد؛ باید گل بزند.
تاکنون آمار گل‌هایش بسیار پایین بوده: سه گل در چهل بازی. آماری که هرگز در دوران حرفه‌ای‌اش در اروپا چنین پایین نبوده است. هیچ‌گاه برای تغییر دیر نیست، همان‌طور که اینتر نیز باید همین کار را انجام دهد، چراکه عملکردش در بازی‌های خارج از خانه افت کرده است: پس از هشت برد پیاپی، تنها یک پیروزی در هفت بازی اخیر خارج از خانه، از ماه مارس مقابل آتالانتا.
در تورین، طارمی احتمالاً در کنار خواکین کورئا بازی خواهد کرد: ترکیبی تازه، دست‌کم از ابتدا در سری آ. و او تنها تغییر نخواهد بود: در اینتری که خود را برای مونیخ شارژ می‌کند، تمام سه‌گانه‌ی اصلی خط میانی استراحت خواهد کرد؛ و با حضور آسلانی و زیلینسکی، نوبت به زالفسکی خواهد رسید تا جایگاهش را از جناح به میانه تغییر دهد، تا ببینیم چه نتیجه‌ای خواهد داشت.
