کاوشگر ناکام کاسموس 482 که بیش از نیم قرن در مدار زمین سرگردان بود سرانجام در سیاره زمین سقوط کرد.
طبق اعلام آژانس فضایی روسیه (Roscosmos)، این فضاپیما بالاخره بر فراز اقیانوس هند غربی، نزدیک جاکارتا اندونزی، وارد جو شد و به احتمال زیاد بدون آسیب درون دریا افتاده است. البته پیش‌بینی‌های دیگر مکان‌های متفاوتی از جنوب آسیا تا اقیانوس آرام را برای سقوط این کاوشگر مطرح کرده‌اند و مکان دقیق سقوط هنوز مشخص نیست.
کاسموس 482 بخشی از برنامه Venera در دوره اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1970 بود که می‌خواست فضاپیماهایی به سیاره زهره بفرستد. اما نقص فنی در پرتاب باعث شد این فضاپیما در مداری به دور زمین گرفتار شود. طی 53 سال گذشته، مقاومت جو به‌آرامی مدار این فضاپیما را کاهش داد تا سرانجام امروز به سفر خود پایان دهد.
فضاپیمای مذکور که قطری معادل 1 متر و وزنی برابر با 495 کیلوگرم داشت، برای مقابله با شرایط سخت جو سیاره زهره ساخته شده بود و احتمالا سالم به زمین رسیده است. طبق برآورد کارشناسان، اگر این فضاپیما هنگام ورود متلاشی نشده باشد، با سرعتی حدود 240 کیلومتربرساعت به سطح کره زمین برخورد کرده و انرژی مشابه برخورد یک شهاب‌سنگ با قطر 40 تا 55 سانتی‌متر ایجاد کرده است.
سقوط کاسموس 482 بار دیگر توجه‌ها را به مشکل فزاینده زباله‌های فضایی جلب کرد. طبق گزارش آژانس فضایی اروپا (ESA)، درحال‌حاضر بیش از 14240 ماهواره در مدار زمین وجود دارد که 11400 عدد از آنها فعال هستند. بیشتر این ماهواره‌های عملیاتی متعلق به منظومه عظیم استارلینک از شرکت اسپیس ایکس هستند که درحال گسترش است.
با افزایش شمار منظومه‌های ماهواره‌ای همچون پروژه کویپر آمازون و پروژه‌های مشابه چینی، ترافیک فضایی همچنان روبه‌افزایش است. اگرچه خطر آسیب ناشی از سقوط زباله‌های فضایی کم است، اما با بالا رفتن تعداد این قطعات، احتمال برخوردهای مخرب نیز بیشتر می‌شود. همچنین پژوهشگران هشدار داده‌اند که آلودگی ناشی از ورود این ماهواره‌ها می‌تواند لایه اوزون زمین و اقلیم سیاره ما را تحت تأثیر قرار دهد.
