در فاصله دو هفته مانده تا پایان بیست و پنجمین دوره لیگ برتر ، طبق روال هر ساله خبرهایی مبنی بر انتقال بازیکنان و همچنین کاندید شدن سرمربیان بر روی نیمکت تیم های مختلف لیگ برتر به گوش می رسد و شاید یکی از باشگاه هایی که بیش تر از هر تیمی منتظر به پایان رسیدن این فصل فوتبال است، باشگاه بزرگ استقلال نام دارد.

آبی های پایتخت روزهای کابوس وار و تلخی را پشت سر گذاشته اند و هواداران این تیم از این چرخه باطل 10 ساله خسته شده اند و خواهان ثبات و یک برنامه بلند مدت از باشگاه محبوب خود هستند. اما نیاز های اساسی این تیم چیست؟ چه اقداماتی جهت برطرف کردن نواقص این باشگاه نیاز است.

ثبات مدیریتی و برنامه های بلند مدت: یکی از نیاز های اساسی این باشگاه ثبات مدیریتی است. نکته ای که در 10 سال گذشته در این باشگاه گم شده است، آن ها به طور میانگین هر 6 ماه یک بار تغییرات مدیریتی را انجام می دهند و با ثبات ترین مدیر استقلال در چند سال گذشته مصطفی آجرلو با یکسال بوده است! همین آمار نشان می دهد که اوضاع اصلا خوب نیست. یکی از لازمه های موفقیت یک باشگاه ثبات مدیریت و داشتن برنامه های بلند مدت است.

پرسپولیس باشگاه رقیب استقلال این قانون را رعایت کرده است. این تیم در چند سال گذشته تغییرات مدیریتی کم تری نسبت به آبی پوشان داشته و ماه عسل آن کسب جام های متعدد بوده است. اگرچه انتقاد های زیادی به رضا درویش مدیرعامل سرخپوشان وجود دارد اما این مدیر بیش از 3 سال است که روی صندلی مدیریت تیکه زده و توانسته برنامه های اقتصادی خود را انجام دهد. 

همچنان مشخص نیست هیئت مدیره فعلی آبی ها آیا به کار خود ادامه خواهند داد یا نه اما هولدینگ خلیج فارس به عنوان مالک باشگاه استقلال باید هرچه سریعتر تصمیم های کلان و مهمی را اتخاذ کند.

انتخاب یک سرمربی بزرگ و پروژه محور: هفت سرمربی در یک فصل! این جمله برای هواداران استقلال بسیار آشنا است. آن ها بر روی نیمکت تیم خود در این فصل: جواد نکونام، پیتسو موسیمانه، سهراب بختیاری زاده (2 مقطع)، محمد نوازی، میودراگ بوژوویچ و مجتبی جباری را دیده اند و انقدر این موضوع برای آن ها عذاب آورد بوده که فقط منتظر به پایان رسیدن این فصل هستند. بدون شک یکی از ماموریت های ویژه مدیران استقلال انتصاب یک سرمربی بزرگ است.

اما کار به اینجا خطم نمی شود و باید یک برنامه حداقل سه ساله و پروژه محور با سرمربی بزرگ استارت بخورد. استقلال در چند سال گذشته از مربیانی استفاده کرده که به عنوان یک قرص مسکن بوده اند و خبری از تحول عظیم یا حضور متداوم نبوده. اگر چه آن ها سرمربیان خوبی ماننده استراماچونی، وینفرد شفر و حتی پیتسو موسیمانه را به خدمت گرفتند اما به علت قرارداد های اشتباه و بدون کارشناسی شده به جز ضرر های سنگین مالی چیزی نصیب استقلال از این دست مربیان نشد.

اگر به گفته مدیران استقلال جذب ماتزاری تمام شده، همین گزینه می تواند شروعی برای یک پروژه باشد. هیئت مدیره باید به خوبی  با بستن یک قرارداد بلند مدت با ماتزاری و همپنین شروع یک پروژه از این سرمربی بزرگ نهایت استفاده را بکنند. نظارت بر تیم های پایه، ثبات در اسکواد تیم و همچنین برطرف کردن نواقص فنی تیم باید از خواسته های اصلی مدیران استقلال باشد.

بنجل زدایی و بازگشت روحیه قهرمانی به تیم: یکی دیگر از مشکلات عمده تیم استقلال بازیکنان فعلی این تیم هستند. اگرچه در این فصل افرادی مانند رامین رضاییان، روزبه چشمی، صالح حردانی و مهدی کوشکی از جمله بازیکنان خوب و باکیفیت آبی ها بودند اما این تیم در پست های مختلف از جمله دفاع نیازمند یک بازسازی گسترده است.

بازیکنان زیادی باید در انتهای فصل این تیم را ترک کنند. آن ها جدا از کیفیت پایین فنی، از داشتن یک روحیه برنده و قهرمانی عاجز هستند نمی توانند در بازی های بزرگ کمک حال این تیم باشند. باشگاه های بزرگی مانند استقلال همواره در سال های اخیر بازیکنان بزرگی نظیر مرحوم ناصر حجازی و منصور پور حیدری داشته که به خوبی این روحیه را به تیم تزریق می کردند.

با تمام این توضحیات باید منتظر ماند و دید آیا باشگاه استقلال می تواند در فصل آتی این نواقص را برطرف کند و در قامت یک مدعی خود را نشان دهد یا همچنان سریال اتفاق های تلخ در این تیم تکرار می شود.