عصرایران؛ علی خیرآبادی- در شیراز، گویی توپ را نه با پا، که با واژه‌ها نوازش می‌کنند؛ انگار فوتبال هم این‌جا بوی شعر می‌دهد. شهری که از کوچه‌پس‌کوچه‌هایش صدای ساز می‌آید و از زمین‌های خاکی‌اش بازیکنانی برخاسته‌اند که تا تیم ملی و قله لیگ برتر پیش رفته‌اند.
با این‌همه، چند سالی بود که جای شیراز در لیگ برتر خالی بود؛ جای شهری که فوتبال را با طراوت طبع شاعرانگی می‌آمیزد. نبودن تیمی از شیراز در سطح اول فوتبال ایران، نه فقط یک خلأ ورزشی، که غیبت بخشی از فرهنگ فوتبالی کشور بود.
حالا اما دوباره نام این شهر بر نقشه لیگ برتر جا خوش کرده؛ با فجر سپاسی. تیمی که بازگشتش، تنها بازگشت یک باشگاه نیست، بلکه طنین دوباره صدایی‌ست که سال‌ها در گلوی فوتبال جنوب خاموش مانده بود. شیراز برگشته؛ با همان طبع شاعرانه، با همان عطش جاودانه برای بازی.
پیروز قربانی اول فصل سرمربی فجر سپاسی شد. شاید خوشبین ترین هوادار فجر هم فکر نمی کرد تیم پیروز انقدر خوب عمل کند که یک هفته زودتر از پایان رقابت‌ها این تیم قهرمان لیگ یک شود اما پیروز از اول مصمم بود که اتفاق مهمی را برای خود و تیمش رقم بزند و در نهایت هم با پیروزی هفته گذشته مقابل داماش یک هفته زودتر فجر را قهرمان لیگ آزادگان کرد.
حالا کوچه پس کوچه‌های شیراز دوباره آخر هفته‌ها منتظر میزبانی از تیم‌های لیگ برتر از نقاط مختلف کشور هست. باید بازیکنان تیم‌های مختلف هم از ورود فجر به لیگ برتر خوشحال باشند چه اتفاقی بهتر از سفر به شیراز و مهمان مردم شیراز بودن.
تنها نقطه نگرانی برای فصل بعد عدم حمایت استان از باشگاه است. مسئولان شیراز همگی باید کمک کنند تا اتفاق تلخ سقوط دیگر برای فجرسپاسی تکرار نشود. بازیکنانی مثل سروش رفیعی، داریوش شجاعیان و حسین حسینی و خیلی از بازیکنان دیگر لیگ برتر ایران همگی نماینده فوتبال شیراز هستند. شیراز همیشه استعدادهای مهمی به فوتبال ما معرفی کرده است و حضور آن در لیگ برتر برای رشد فوتبال ایران ضروری است.
امیدواریم با حمایت درست از این باشگاه و حمایت درست فجر در لیگ برتر باقی بماند و فوتبال شیراز دیگر اتفاق تلخ سقوط را هرگز تجربه نکند.
