به گزارش "ورزش سه"، امید در قاب آخر فصل؛ شاید در آینده باشد و شاید هم نه! برای بازیکنی که بارها پیشنهادات سنگین تیم‌های دیگر را رد کرده و بیش از یک دهه در پرسپولیس بوده، دل کندن از هواداران و این لباس سخت‌ترین کار دنیاست.
در روزی که پرسپولیس آخرین بازی فصلش را برابر هوادار برگزار کرد، یکی از چهره‌های ویژه سکوهای ورزشگاه آزادی، کسی بود که در میدان حضور نداشت، اما بیش از هر بازیکنی نامش فریاد زده شد: امید عالیشاه.
کاپیتان باتجربه سرخ‌پوشان که این فصل نیز در مقاطع حساس‌بار دیگر کارآمدی و تعصب خود را به نمایش گذاشته بود، با پیراهن مشکی و چهره‌ای آرام در جایگاه ویژه حضور یافت تا از نزدیک شاهد پایان کار هم‌تیمی‌هایش باشد؛ پایانی تلخ و بی‌ثمر که با رتبه سوم در روزهای مصدومیت او رقم خورد.
از ابتدای بازی هواداران پرسپولیس با شعار «کارتال یادت باشه، امید باید باشه» فضای آزادی را پر کرده بودند و دیگر شعارها در وصف و تشویق امید خوانده می‌شد. او چند بار ایستاد، دست بر سینه برد، با مردم چشم در چشم شد و به ابراز احساساتشان پاسخ داد.
در یکی از این لحظات، وقتی برای واکنش به شعارها دستش را مقابل صورتش آورد، پلک‌هایش آرام بسته شد؛ حرکتی ساده اما پرمعنا، که گویی انباشت تمام احساسات یک فصل سخت و مبهم را در خود داشت.
این تصویر، شاید آخرین قاب امید در قامت کاپیتان پرسپولیس باشد؛ شاید هم نه. هواداران با تمام وجود آرزو می‌کنند قاب بعدی، او را در باشگاه و در حال امضای قرارداد جدید نشان دهد، اما فعلاً این پایان مبهم، تا تغییر نظر اسماعیل کارتال بیش از هر چیز بوی خداحافظی می‌دهد.
