به گزارش مشرق، استان «لاذقیه»، در غرب سوریه پس از کشتارهای مارس گذشته به‌دست عناصر گروه تروریستی «هیئت تحریر شام» که در نتیجه آن صدها غیرنظامی از جمله ده‌ها زن و کودک علوی به شکلی وحشیانه کشتار شدند، همچنان از نبود امنیت و ادامه تجاوزهایی مانند آدم‌ربایی، بازداشت‌های خودسرانه و قتل و کشتار در سکوت و نادیده‌انگاری جامعه بین‌المللی رنج می‌برد.
شهادت‌های مردمی
به گواه ساکنین استان لاذقیه مناطق مختلف این استان همچنان از نبود امنیت رنج می‌برد. موانع و ایست‌های نظامی همچنان برقرار هستند و عبور از آنها تابع هیچ قاعده و اصلی نیست، بلکه شانسی است. در یک‌جا با چند سؤال و بازجویی رهایت می‌کنند و جای دیگر، کار به بازرسی بدنی و گوشی، همراه با فحش‌ها و ناسزاهای طایفه‌ای می‌کشد و در ایست دیگر هم علاوه بر همه اینها ضرب و شتم هم اضافه می‌شود، بهانه‌ها و دستاویزها هم متفاوت است: مدل خودرو، پوشش، سرنشین همراه، قیافه.
مردم لاذقیه می‌گویند، تعرض‌ها و تجاوزها نه تنها کاهش نیافته، بلکه تشدید شده و گستره آن علاوه بر علوی‌ها شامل طوایف دیگر مانند دروزی‌ها و مسیحیان نیز شده است، اما علوی‌ها همچنان بیش از هر طایفه دیگری قربانی این شرایط هستند
به گفته اهالی عناصر جولانی در همه چیز سرک می‌کشند، از پوشش مردم گرفته تا روابط جوانان؛ شب که می‌شود، نوبت دوره‌گردی آنها می‌رسد تا به بهانه برقراری امنیت هرکسی که در سر راهشان باشد، را بازداشت و به نقطه نامعلومی منتقل کنند و دیگر هیچ خبری از سرنوشت او به دست نیاید و طبیعتا این گشت‌ها ویژه مناطق علوی‌نشین است.
برخی هم به پدیده قتل‌های مرموز اشاره می‌کنند و می‌گویند، هر چند روز یک بار پیکر جوانی را کنار سطل زباله‌ای پیدا می‌کنند که معلوم نیست، توسط چه کسی و چرا به قتل رسیده یا قتل‌های بی‌سروصدایی که در خانه‌ها صورت می‌گیرد و همسایگان پس از چند روز بی‌خبری از صاحبخانه از آن خبردار می‌شوند، درحالی روی بدن قربانیان آثار شکنجه مشاهده می‌شود.
از زمان روی‌کارآمدن گروه تروریستی هیئت تحریر شام به سرکردگی «ابومحمد الجولانی» در سوریه، قتل‌های مرموز در مناطق علوی‌نشین به ویژه منطقه ساحل افزایش چشمگیری یافته است. افزایش سرسام‌آور این قتل‌ها که به «ترورهای خاموش» معروف هستند، در گوشه و کنار استان لاذقیه نگرانی‌های بسیاری در میان علوی‌ها و دیگر اقلیت‌های سوریه ایجاد کرده است.
پدیده‌ای که یادآور قتل‌های مرموز در عراق بعد از سال ۲۰۰۳ است که آمریکایی‌ها این کشور را تصرف کردند و دست گروه‌های تروریستی تکفیری از جمله القاعده را در آنجا باز گذاشتند.
وقتی ناامنی معیشت مردم تحت الشعاع قرار می‌دهد
استان لاذقیه از جمله مناطق سیاحتی و گردشگری سوریه است که اقتصاد مردم آن بر این صنعت می‌چرخد و حالا از زمان سقوط دمشق در ۸ دسامبر ۲۰۲۴ در نتیجه تعرض‌ها و تجاوزها و همچنین، قوانین عجیب و غریب و سختگیرانه تحریر شام با فروپاشی این صنعت مواجه است.
اهالی می‌گویند، بسیاری از گردشگران که سال‌های قبل به سواحل لاذقیه سفر می‌کردند، اکنون از سفر به این مناطق ترس دارند. اندک گردشگرانی هم که به خود جرأت می‌دهند، از مناطق دیگر سوریه به اینجا بیایند، با آزار و اذیت‌های نیروهای امنیتی جولانی مواجه و تعداد زیادی از آنها توسط همین تروریست‌های افراطی جبهه النصره بازداشت می‌شوند و پس از بازداشت دیگر هیچ اطلاعی از سرنوشت آنها در دست نیست.
اهالی تأکید می‌کنند، نبود قانون و هرج‌ومرج باعث شده تا عناصر جولانی در هر محله بنابر قوانین خود حکومت کنند، فحاشی به طوایف دیگر، از جمله علوی‌ها، ضرب‌وشتم افراد این طایفه و تهدید آنها به بازداشت و ذبح به جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره در منطقه ساحل سوریه تبدیل شده است.
تشدید خشونت‌ها پس از کشتارهای ساحل
اهالی لاذقیه با اشاره به کشتارهای وحشتناک مارس گذشته که در جریان آن اعضای ده‌ها خانواده از زن و مرد و کودک و سالمند به طورکامل قتل‌عام شدند، تأکید می‌کنند که کشتارها همچنان در سکوت و بی‌خبری جامعه بین‌المللی ادامه دارد و عناصر جولانی به کوچک‌ترین بهانه، حتی یک تخلف کوچک رانندگی فرد را بازداشت و سر به نیست می‌کنند، درحالی‌که هیچ مرجعی برای شکایت و اعتراض به این اقدامات وجود ندارد.
به گفته مردم سرقت و دزدی از اهالی به امور عادی و روزمره شهرها و روستاهای لاذقیه تبدیل شده و هرگونه اعتراض با ضرب و شتم و تهدید و وحشت‌افکنی ساکت می‌شود
بخش قابل‌توجهی از این افراد به گفته مردم، عناصر خارجی از جمله ازبک‌ها، چین‌ها و تاجیک‌هایی هستند که در حکومت جولانی جایگاه و منصبی یافته‌اند و به‌خود اجازه می‌دهند، هر قانونی را وضع و هر تعرضی به‌ویژه علیه طایفه علوی‌ها را روا دارند.
بسیاری از مردم ساکن منطقه ساحل سوریه تأکید می‌کنند، از ترس عناصر جولانی همچنان ترجیح می‌دهند، بیشتر ساعات روز را در خانه بمانند و فقط برای کارهای ضروری بیرون بروند تا از خشونت‌ها آنها در امان بمانند، اگرچه در خانه ماندن را راه‌حل این وضعیت نمی‌دانند.
اکنون با وجود گذشت بیش از دو ماه از کشتار علوی‌ها در منطقه ساحل سوریه، مردم این منطقه نه تنها با نبود امنیت و ادامه بازداشت‌های خودسرانه و کشتارها مواجه هستند، بلکه از عدم فعالیت مراکز بهداشتی و درمانی، مانند صلیب سرخ نیز رنج می‌برند.
