اوایل سال ۱۴۰۳ گزارش یک درگیری خونین به پلیس اعلام شد. پس از آن مأموران به محل درگیری که خانه‌ای در جنوب تهران بود رفتند. بررسی‌های اولیه نشان می‌داد که درگیری میان پدر و پسر جوان رخ داده و در جریان آن پسر خانواده با ضربات متعدد چاقو کشته شده است. 

 

به گزارش ایران، پس از دستگیری مرد میانسال و تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه ۸ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. 

 

در ابتدای این جلسه مادر مقتول به جایگاه رفت و گفت: «همسرم قصد نداشت پسرمان را بکشد. او از چند ماه قبل درگیر اعتیاد شده بود و خیلی من و پدرش را اذیت می‌کرد. او در روز حادثه قصد داشت من را با چاقو بزند که همسرم مانع شد و ناخواسته پسرم به قتل رسید به همین خاطر من رضایت بی‌قید و شرط خودم را اعلام می‌کنم.» 

 

پس از آن متهم به جایگاه رفت و با تأیید اظهارات همسرش گفت: «هیچ پدری دوست ندارد حتی خار به پای فرزندش برود اما باور کنید من در روز حادثه ناخواسته باعث مرگ پسرم شدم. او ابتدا با مادرش جر و بحث کرد و بعد چاقویی برداشت و به سمت او حمله کرد همسرم فرار می‌کرد تا اینکه خودم را به آن‌ها رساندم و لگدی به پسرم زدم که او روی زمین افتاد. من چاقو را از دستش گرفتم و داشتم می‌رفتم که اینبار پسرم به من حمله کرد. برگشتم تا از خودم دفاع کنم که با من گلاویز شد و چاقو به او خورد. باور کنید اصلاً نمی‌فهمیدم چه کار می‌کنم.» 

 

با پایان این جلسه قضات متهم را از اتهام قتل عمد تبرئه کردند و پرونده برای رسیدگی از جنبه عمومی جرم به شعبه ۵ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. 

 

در این جلسه متهم بار دیگر از مرگ پسرش ابراز ندامت و پشیمانی کرد. 

 

قاضی از متهم پرسید: طبق اعلام پزشکی قانونی شما ۵ ضربه چاقو به پسرتان زده‌اید اما در اظهارات‌تان می‌گویید دو ضربه خورده. 

 

متهم جواب داد: وقتی باهم درگیری فیزیکی پیدا کردیم من فقط می‌خواستم چاقو به او نخورد اما ناخواسته این اتفاق افتاد. اصلاً نمی‌دانم چند ضربه و به کدام قسمت‌ها خورد چون درگیری خیلی سریع رخ داد. حالا هم پشیمانم. 

 

با پایان جلسه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.