به گزارش همشهری آنلاین، بدون شک در مرور خاطرات فوتبال ایران در دهه ۹۰، نمی‌توان در خصوص پرسپولیس و دوران باشکوه حضور برانکو ایوانکوویچ صحبت نکرد. برانکو ایوانکوویچ که حالا هدایت تیم ملی چین را بر عهده دارد، به تازگی در یک پادکست با یکی از خبرنگاران فوتبال کرواسی در خصوص دوران زندگی خود و اولین روزهای حضورش در ایران به عنوان سرمربی تیم ملی تا دوران حضور در پرسپولیس صحبت کرده است.

بخش‌هایی از این مصاحبه را که در خصوص فوتبال ایران و روزهای حضورش در کشور بوده را می‌توانید در ادامه بخوانید.

در ایران اولویت فوتبال است
برانکو در شروع صحبت‌های خود درباره زندگی در ایران گفت: «آرزوی من این بود که بتوانم در زندگی‌ام، بیشتر نقاط جهان را ببینم و بتوانم با فرهنگ‌های مختلف تعامل کنم، ببینم ادیان دیگر چه اعتقاداتی دارند و مشخص است که همه جای جهان با کرواسی متفاوت است. ما به ایران جور دیگری توجه می‌کنیم. یعنی تمام ایران با آنچه ما شنیده‌ایم، فرق دارد. زمانی که وارد ایران شدم، در همان ابتدا تعجب کردم. از خودم پرسیدم، یعنی من الان در ایران هستم؟ کشوری زیبا و مردمانی فوق‌العاده با فرهنگی دیرینه.

من آن‌ها را در جام جهانی ۱۹۹۸ دیده بودم و زمانی که با میروسلاو (بلاژوویچ) به ایران رفته بودم، هر بازی به چشم خودم دیدم که صد هزار نفر در ورزشگاه برای تماشای فوتبال حضور داشتند. همین الان متوجه شدم که در ایران، تراکتور قهرمان شده و شما می‌‎توانید یک جستجوی کوچک در خصوص آن‌ها داشته باشید. اول به من گفته بودند که از کودک ۷ ساله تا پدربزرگ و مادربزرگ‌ها عاشق فوتبال هستند و من اول باور نمی‌کردم اما نظرم به طور کامل تغییر کرد. فوتبال اولویت اول ایران است. یک کشور فوتبالی درجه یک است.

ژاپن مقابل ما هیچ حرفی نداشت اما قهرمان شد
برانکو در مورد حضور در تیم ملی ایران و موفقیت در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ گفت: «من تیمم را برای جام ملت‌های آسیا باید آماده می‌کردم. آنجا در مرحله یک‌چهارم نهایی بهترین بازی ممکن را انجام دادیم و تیم تاریخ‌ساز کره‌جنوبی را با نتیجه ۴ بر ۳ شکست دادیم که خاطرتان هست که کره‌جنوبی در جام جهانی چه تیم خوبی داشت. ما خیلی خوب بودیم و در نیمه نهایی در ضربات پنالتی به میزبانی چین بازی سختی داشتیم. ما با یک بازیکن کمتر بازی کردیم و به پنالتی‌ها رفتیم. در پنالتی پنجم، بازیکنی که کاپیتان تیم ما بود تصمیم گرفت چیپ بزند و ما پنالتی آخر را هم دریافت کردیم و گل خوردیم تا چین به فینال برود. چین در فینال رقیب سختی برای ژاپن بود و ژاپن همان تیمی بود که در مرحله گروهی مقابل ایران هیچ حرفی برای زدن نداشت».

در جام جهانی ۲۰۰۶، آماده نبودیم
برانکو در ادامه از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان هم حرف زد و گفت: «بهترین بازیکن تیم ما، علی کریمی بود که او و وحید هاشمشیان هر دو در آلمان بازی می‌کردند که این اتفاق خیلی خوبی برای ما بود. از مصدومیت علی کریمی زیاد نگذشته بود و می‌دانستیم در فاصله ۳ ماه تا جام جهانی، شرایط سختی برای بهبودی دارد. ۹۳ روز از آخرین مسابقه‌اش گذشته بود و ما تصمیم گرفتیم او را در بازی‌های دوستانه به تیم اضافه کنیم. در بازی با کرواسی، کریمی خودش اثرگذار بود اما به من بعد از ۲۰ دقیقه گفت که مصدوم است و نمی‌تواند ادامه دهد. برای من کاملا منطقی بود چون می‌دانستم او سه ماهه است که مصدوم است. علی کریمی در بازی مقابل هامبورگ و در تیمی که مهدوی‌کیا دیگر ستاره تیم من بازی می‌‎کرد، مصدوم شده بود و ما کار سختی برای آماده‌سازی تیم‌مان داشتیم.

ما یک بازی خوب مقابل مکزیک داشتیم که واقعا به خاطر بی‌تجربگی شکست خوردیم. ما بازی خوبی انجام دادیم و در بدترین حالت، باید از دیدار با مکزیک یک امتیاز می‌گرفتیم. بازی بعدی ما مقابل پرتغال بود که با توجه به حضور لوئیز فیگو، کریستیانو رونالدو و دکو مشخصا بازی سختی برای ما بود و بعد از آن هم آنگولا بود. مشکلات آماده‌سازی تیم ما، حالا آن زمان را نشان داد».

برانکو همچنین در مورد ستاره‌های فوتبال ایران هم گفت: «علی دایی نه تنها برای ایران و آسیا، بلکه در جهان از بهترین‌ها بود. خصوصیات شگفت‌انگیزی داشت و یک ذهنیت بینظیر که همان روزها می‌دانستم دارم با یک اسطوره کار می‌کنم. در تمرین اگر ۵-۴ گل نمی‌زد، تمرین متوقف نمی‌شد. او یک مرد درجه یک بود که بلد بود در زمین فوتبال چه کار کند. با حضور علی دایی کافی بود فقط به این فکر کنیم که چطور او را تغذیه کنیم. داشتن نفراتی مثل علی کریمی، وحید هاشمیان و مهدی مهدوی‌کیا به ما کمک می‌کرد که از علی دایی به بهترین شکل استفاده کنیم.

رونالدو برای پیشی گرفتن از دایی ۲ سال صبر کرد و قطعا او به عنوان بهترین بازیکن جهان فوتبال خیلی بهتر می‌تواند در خصوص علی دایی صحبت کند. او حاضر بود از باشگاهش بدون توجه به تصمیم سرمربی‌اش، خودش را به اردوی تیم ملی برساند برای مردم کشورش ارزش بسیار بالایی قائل بود. اکنون هم همین است. علی دایی و علی کریمی ستاره‌های بزرگی هستند که همین امروز، مردم آن‌ها را در لیست بازیکنان محبوب‌شان قرار می‌دهند. ایرانی‌ها برای پیشکسوتان فوتبال‌شان احترام زیادی قائل هستند و برای این دو نفر، بیشتر از هر نام دیگری این حس را دارند».

در تبریز جام را از دست دادم
سرمربی اسبق تیم ملی، در مورد دوران حضورش در پرسپولیس هم گفت: «من پرسپولیس را از سقوط نجات دادم و چند هفته مانده به پایان لیگ به آنجا رفتم. من چند سال بود که در ایران نبودم و پس از ۱۰ سال به کشورشان رفتم اما برای من احترام ویژه‌ای قائل بودند. پرسپولیس خطر سقوط را احساس می‌کرد و من به این فکر می‌کردم که این تیم را چگونه قهرمان لیگ کنم. به سراغ بازیکنانم رفتم و دیدم که فقط ۸ بازیکن برای فصل بعد می‌توانند به ما کمک کنند که فقط ۳ بازیکن از آن نفرات دروازه‌بان بودند. با بازیکنانم صحبت کردم و در اولین کنفرانس مطبوعاتی خاطرم هست که خودم حرفی زدم که از اعماق قلبم به آن اعتقاد داشتم و چهره‌هایی را مقابل خودم دیدم که می‌خندیدند. من به عنوان سرمربی تیمی که خطر سقوط را احساس می‌کرد، به طور شفاف گفتم برای قهرمانی خواهیم جنگید. همین هم شد. تیم من در فصل اولش برای قهرمانی آماده بود. اصلی‌ترین اشتباه تیم من در تبریز مقابل گسترش فولاد بود که بازی ساده‌ای بود ولی تیم من فکر می‌کرد قهرمان است. به هر حال برخی از آن ۸ نفر هم ذهنیت خوبی نداشتند و باید همان‌ها را تغییر می‌دادم. من در تبریز با اختلاف ۲ گل با نتیجه ۴ بر ۲ پیروز شدم و در هفته آخر به خاطر همان ۲ گلی که خوردیم، قهرمان نشدیم.

بعد از آن هر آنچه می‌خواستم را اصلاح کردم. ما تا ۳ سال در ایران قهرمان بودیم و ۲ سال به خاطر محرومیت توسط فیفا، حتی یک ورودی هم نداشتیم. من تیمم را می‌شناختم. تمام بازیکنانی که به پرسپولیس آورده بودم را به طور کامل از خودشان بهتر می‌شناختم. می‌دانستم با آن‌ها می‌توانم تا سال‌های سال قهرمان باشم. ما با همان تیم که تمام درهای ورودش بسته بود، به فینال آسیا رفتیم و واقعا کار سختی بود. حتما کلیپ بازی ما را ببینید. ۱۰۰ هزار نفر در ورزشگاه بودند و حتی اینفانتینو هم آمده بود. کار سختی داشتیم چون من فقط ۱۱ بازیکن داشتم و به غیر از آن‌ها هیچ بازیکن دیگری نداشتم. باورش سخت بود که ببازیم».

می‌خواستم در پرسپولیس بمانم
برانکو در مورد جدایی‌اش از پرسپولیس هم گفت: «تخمین زدن تعداد هواداران یک تیم کار سختی است ولی پرسپولیس ۴۰ میلیون هوادار داشت که تنها هر هفته من ۱۰۰ هزار نفر از آن‌ها را می‌دیدم. جدایی از آن‌ها سخت بود. وقتی در ایران قرار است پرسپولیس با استقلال بازی کند، مردم از ۳ روز قبل مقابل درب ورزشگاه چادر می‌زنند. در تمامی داربی‌های ایران، هر دو تیم به معنای واقعی نصف ورزشگاه را پر می‌کنند. بنا بر این دیگر میزبان و میهمان وجود ندارد، هر دو میزبان هستند و این یعنی شما باید برنده باشی و جای هیچ بهانه‌ای نداری. من دوست داشتم در پرسپولیس بمانم اما در ۴ سال، با ۴ مدیر جدید و ۴ رویکرد جدید مواجه شدم. من در این تیم کارهای زیادی کردم اما به این نتیجه رسیدم که باید جدا شوم.

محرمی نیاز به حمایت عاطفی دارد
برانکو همچنین در مورد صادق محرمی و انتقالش به کرواسی هم توضیح داد: «مامیچ از من پرسید و من محرمی را به او توصیه کردم. من باعث شدم او در ۲۰ سالگی ملی‌پوش شود. بازیکن خوبی بود و به معیارهای من راضی نبود. به من از طرف باشگاه پیام دادند و گفتند محرمی بازیکنی است که برای آینده پرسپولیس است و به فروشش فکر کرده بودند. من گفتم که بازیکنانم در پرسپولیس را بهتر از خودشان می‌شناسم.

صادق نیاز به حمایت دارد. او آنقدر تهاجمی و سریع است که می‌تواند با سرعتش ویرانگر باشد. صادق هر بار که برای دینامو بازی کرد، خوب بود و نمی‌دانم چرا او این فرصت را پیدا نکرد که بیشتر و به طور مداوم بازی کند. من اگر او را در تیمم داشته باشم، از او حمایت می‌کنم و سعی می‎‌کنم اعتماد به نفسش را بیشتر کنم. صادق در دینامو سردرگمم است. سرمربیان زیادی آمده‌اند و هیچکدام آن طور که نیاز بوده با صادق ارتباط نگرفته‌‎اند.

افتخار می‌کنم که سرمربی طارمی بودم
برانکو در پایان حرف‌هایش در مورد مهدی طارمی هم صحبت کرد و گفت: «من طارمی را به اوسیجک و دینامو پیشنهاد دادم و فکر می کنم به ریه‌کا یا هایدوک هم پیشنهاد دادم. بازیکنان خیلی خوبی در ایران هستند. او پتانسیل استثنایی دارد، زیرک، سریع، قوی در دوئل‌ها و از نظر سرعت فوق‌العاده است. او قطر را به مقصد باشگاه کوچکی به نام ریو آوه ترک کرد و سپس در ۳۰ سالگی به اینتر پیوست. طارمی در کل یک بازیکن استثنایی است. بسیار حیله‌گر و سریع است. حالا در سن ۳۰ سالگی بازیکن اینترمیلان شده. من به کار کردن با او افتخار می‌کنم.

منبع: فوتبال ۳۶۰