به گزارش همشهری آنلاین، فداحسین مالکی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی: در روزهایی که معادلات قدرت جهانی در حال تحول شتابان است و مناسبات منطقه‌ای بار دیگر به کانون توجه سیاست‌گذاران بین‌المللی بدل شده، تهران بار دیگر میزبان تجمعی بزرگ از مقامات، دیپلمات‌ها و کارشناسان خارجی شد. مجمع گفت‌وگوی تهران، که از ۲۸ تا ۲۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ در سالن البرز ساختمان شهید سلیمانی مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه برگزار گردید، با حضور بیش از ۲۰۰ هیأت رسمی از ۵۳ کشور و بیش از ۲۵۰ مهمان خارجی، جلوه‌ای کم‌نظیر از دیپلماسی فعال ایران به نمایش گذاشت.
جمهوری اسلامی ایران، به‌واسطه موقعیت منحصر به فرد جغرافیایی، پیشینه تمدنی، و نقش تاریخی خود در تحولات منطقه‌ای، همواره در مرکز توجه مجامع بین‌المللی بوده است. اما برگزاری چنین مجمع قدرتمندی در شرایطی که برخی قدرت‌های فرامنطقه‌ای به‌دنبال منزوی‌سازی ایران‌اند، خود نشانه‌ای آشکار از شکست سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه و محکوم‌سازی پرهزینه تحریم‌هاست. این نشست با عنوان «عاملیت منطقه‌ای در نظم یا بی‌نظمی جهانی» به تحلیل و واکاوی نقش ایران و دیگر بازیگران فرامنطقه‌ای در شکل‌دهی به نظم نوین بین‌الملل اختصاص یافت.
حضور نمایندگان سازمان ملل متحد، وزرای خارجه، سفرا و مقامات عالی‌رتبه کشورهای آسیایی، اروپایی، آمریکای شمالی و خاورمیانه، از عربستان سعودی و امارات تا هند، چین و روسیه، نشان از اعتقاد آنان به ارزش این پلتفرم گفت‌وگو دارد. در مجموع، ۴۰ جلسه تخصصی، پنل‌های زنده و گفتگوهای استودیویی پیش‌بینی شده است که همه به‌صورت مستقیم یا با انتشار ویدئو برای عموم مخاطبان در دسترس قرار خواهد گرفت.
از وجوه برجسته این اجلاس، ادغام سه کنفرانس خلیج فارس، آسیای مرکزی و قفقاز و افغانستان در قالب یک مجمع واحد بود؛ حرکتی که از چند سال پیش در دستور کار مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی قرار گرفت و امسال به ثمر نشست. این رویکرد یک‌پارچه، نشان از تداوم چهار دهه گفت‌وگوی راهبردی ایران با جهان دارد و افق‌های تازه‌ای را پیش روی همگرایی منطقه‌ای و توسعه همکاری‌های اقتصادی و تجاری می‌گشاید.
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این مجمع، تقویت ظرفیت‌های نرم‌قدرت ایران در برابر پروپاگاندا و سیاه‌نمایی‌های رسانه‌ای است که با هدف تخریب تصویر جمهوری اسلامی در غرب آسیا و فراتر از آن دنبال می‌شود. برگزاری چنین اجلاس دیپلماتیک و دعوت گروه‌های متنوع فکری و رسانه‌ای، پاسخی قانع‌کننده به جریان‌های تحریم‌طلب و تندروست که می‌کوشند ایران را از چرخه تعامل جهانی حذف کنند.
علاوه بر آن، این نشست بستری مناسب برای انعقاد تفاهم‌نامه‌های همکاری اقتصادی میان ایران و کشورهای شرکت‌کننده فراهم آورد. موضوعاتی چون نوسازی زیرساخت‌های انرژی، توسعه حمل‌ونقل ریلی و جاده‌ای، همکاری در حوزه فناوری اطلاعات و صنایع دانش‌بنیان از محورهای اصلی مذاکرات دو و چندجانبه بود. در نتیجه، می‌توان انتظار داشت که این مجمع، در ماه‌های آینده به امضای قراردادها و آغاز پروژه‌های مشترک منجر شود.
در پایان، باید تأکید کرد که مجمع گفت‌وگوی تهران بیش از یک اجلاس رسمی بود؛ جلوه‌ای از اراده ملی برای حضور فعّالانه و تأثیرگذار در نظم جهانیِ نوین. وقتی تهران میزبانی چنین جمعیتی را عهده‌دار می‌شود، پیام روشنی به جهان مخابره می‌کند: ایران نه از انزوای سیاسی هراس دارد و نه از چالش‌های حقوقی تحریم می‌هراسد؛ چرا که همواره آماده گفت‌وگو، همکاری و مشارکت سازنده با همه کشورها، در چارچوب احترام متقابل و حفظ منافع ملی است.
