به گزارش مشرق،کانال تلگرامی مطالعات یمن در مطلبی با عنوان ابهام مقامات لندن پس از رهاشدگی انگلیس در توافق میان آمریکا و انصارالله، نوشت:
آن‌چه مشهور است، بزرگ‌ترین زیان‌دیدگان از سیاست‌های متغیر رئیس‌جمهور آمریکا که منافع کشورش را بر هر اولویت دیگری مقدم می‌داند، متحدان او هستند. در بحبوحه‌ی وضعیت بی‌ثباتی که کشورهایی همچون انگلیس و اعضای اتحادیه اروپا به دلیل نحوه‌ی برخورد ترامپ با مسائلی نظیر تعرفه‌های گمرکی و جنگ روسیه – اوکراین تجربه می‌کنند، اخیراً مشخص شده که توافقی که ترامپ با جنبش «انصارالله» در یمن امضا کرده، انگلیس را دربر نمی‌گیرد؛ حال آنکه این کشور یکی از نزدیک‌ترین متحدان آمریکاست.
بر این اساس، توافق یادشده بین انصارالله و آمریکا، نیروی دریایی سلطنتی انگلیس را وادار کرده که برای مقابله با هرگونه تهدید احتمالی از سوی یمن در دریای سرخ و خلیج عدن، به‌طور دائم در حالت آماده‌باش باقی بماند. این در حالی است که قرار است به‌زودی ناو جنگی «اچ‌ام‌اس پرینس آو ویلز» این کشور از تنگه باب‌المندب عبور کند و به سمت اقیانوس آرام اعزام شود. گفته می‌شود که این ناو حامل ۱۸ فروند جنگنده‌ی اف-۳۵ است.
اگرچه هیچ نشانه‌ای مبنی بر قصد نیروهای مسلح یمن برای حمله به اهداف انگلیس وجود ندارد، اما صنعاء همچنان انگلیس را به دلیل مشارکت لندن در حملات به خاک یمن، برای مجازات در زمان مناسب مادامی که این کشور توافق یک‌جانبه‌ای با یمن امضا نکرده است، مستحق می‌داند.
در این زمینه، روزنامه‌ی «دیلی میل» انگلیس در گزارشی نوشت که نیروی دریایی این کشور در حال آماده‌باش برای مواجهه با حمله‌ای احتمالی به یکی از ناوهای هواپیمابر اصلی خود در هنگام عبور از نزدیکی آب‌های تحت کنترل دولت صنعاء است. این روزنامه از «طرح‌هایی برای انجام حملات هوایی به یمن در صورت هدف قرار گرفتن ناو جنگی خود» خبر داد.
گمان می‌رود که «اچ‌ام‌اس پرینس آو ویلز» اخیراً از تنگه‌ی مسینا، واقع میان سیسیل و ایتالیا، عبور کرده باشد تا توانایی خود در مقابله با پهپادها و موشک‌های یمنی را تقویت کند. در این شرایط، می‌توان گفت که انگلیس «دومین بازنده‌ی بزرگ» توافق آمریکا-یمن است.
قابل ذکر است که دور دوم حملات هوایی ایالات متحده، در ابتدا بدون مشارکت انگلیس انجام شد که برخی را به این نتیجه رساند که دولت «حزب کارگر» تصمیم گرفته بود از اقدامات آمریکا در منطقه فاصله بگیرد، اما مدتی بعد هواپیماهای جنگی انگلیسی، به‌طور غافلگیرکننده‌ای مواضع یمنی را هدف قرار دادند؛ این اتفاق یک هفته پیش از اعلام توافق آمریکا و یمن،و یک ماه پس از آغاز دور دوم حملات رخ داد.
به نظر می‌رسد که انگلیس در برنامه فریب آمریکا گرفتار شده زیرا چند روز قبل از آتش‌بس، هیلی در پاسخ به پرسشی در مجلس عوام درباره میزان اعتماد لندن به اطلاعات جاسوسی موجود، گفت: شواهد ارائه‌شده از سوی ارتش آمریکا درباره‌ی این کارزار جدید، مداوم و فشرده، بر سرعت و میزان تهدید ناشی از حوثی‌ها(انصارالله) تأثیر داشته و مداوم است!
افزون بر این، تصمیم ترامپ مبنی بر عدم مشارکت دادن انگلیس در ابتدای دور دوم حملات همچنان جای پرسش دارد. افشای مکالمات اپلیکیشن سیگنال از خشم سیاست‌گذاران آمریکایی نسبت به متحدان اروپایی خود و درخواست از آن‌ها برای اینکه کشورهای اروپایی هزینه‌ی مالی جنگ علیه یمن را بر عهده بگیرند، پرده برداشت؛ چراکه به اعتقاد آنان، اروپایی‌ها بیشترین بهره را از گذرگاه‌های باب‌المندب و کانال سوئز می‌برند. این امر باعث شد برخی ناظران این‌گونه استدلال کنند که ترامپ آگاهانه قصد داشته در عملیات علیه یمن تنها باشد و موفقیت را تنها به نام خود ثبت کند.
از سوی دیگر، مشارکت در دور دوم حملات هوایی بدون اعتراضات داخلی در انگلیس نبود. به‌عنوان نمونه، «لیندسی جرمن» هماهنگ‌کننده جریان «جنگ را متوقف کنید» تأکید کرد که یمن و انصارالله عامل بی‌ثباتی منطقه‌ای یا تهدیدکننده‌ی امنیت اقتصادی خانوارهای انگلیسی نیستند» و یادآور شد که «استارمر پیش از انتخاب به‌عنوان نخست‌وزیر، وعده داده بود که همیشه پیش از هرگونه اقدام نظامی، تأیید پارلمان را جلب کند.»
جرمن افزود: «اکنون با رسوایی یک دولت (کارگری) روبه‌رو هستیم که از نسل‌کشی در فلسطین حمایت می‌کند، یمن را بمباران می‌کند، معترضان اقلیمی را زندانی می‌کند، حق اعتراض را سرکوب می‌کند و سیاست ریاضت اقتصادی بیشتری را بر مردم خود تحمیل می‌کند، تا جنگ‌های بی‌پایان بیشتری به راه اندازد – و همه‌ی این‌ها بدون هیچ‌گونه تفویض اختیاری از سوی مردم بریتانیا صورت گرفته است».
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
