به گزارش "ورزش سه"، کریستال پالاس با پیروزی ۱-۰ برابر منچسترسیتی در فینال جام حذفی، فصل کابوس وار پپ گواردیولا را تکمیل کرد و شاگردان اولیور گلاسنر برای اولین بار در تاریخ ۱۱۹ ساله باشگاه موفق به کسب یک عنوان قهرمانی شدند.
گلاسنر اتریشی که حالا به محبوب ترین چهره یک هفته اخیر لندن تبدیل شده است، در فصل ۲۱-۲۰۲۰ وولفسبورگ را به سهمیه لیگ قهرمانان اروپا رساند و در سال ۲۰۲۲ با فرانکفورت به قهرمانی در لیگ اروپا رسید. جایی که شاگردان او دست به کار بزرگی زدند و بارسلونای تحت هدایت ژاوی را در مرحله یک چهارم نهایی حذف کردند تا گلاسنر تبدیل به اولین قاتل ژاوی در رقابت‌های اروپایی تبدیل شود.
ورود او به کریستال پالاس در فصل گذشته اما با تردیدهایی عجیبی با توجه به شرایط دشوار این تیم برای بقا در لیگ برتر مواجه بود. جایی که گلاسنر در واکنش به آن گفت:"اگر می ترسیدم که پس از چهار بازی اخراج شوم، به لندن نمی آمدم. می توانستم در اتریش بمانم و به اسکی کردن ادامه دهم."
با این حال او آنقدر خوب کار کرد که فصل را با شش برد در هفت هفته آخر به پایان رساند و حتی نامش به عنوان جانشین توماس توخل برای حضور در بایرن مطرح شد. جایی که طبق گزارش بیلد، استیو پریش، رئیس پالاس، با درخواست مبلغ باورنکردنی 100 میلیون یورو، بایرن مونیخ را ترساند.
گلاسنر درست یک ماه پیش، زمانی که سیتی با نتیجه 5-2 برابر پالاس پیروز شد، به پپ هشدار داد و در کنفرانس گفت: "اگر دوباره همدیگر را ببینیم، نمی توانی با این سیستم بازی کنی زیرا آن را مهار خواهیم کرد."
گلاسنر پس از به دست آوردن جام گفت: "بزرگترین دستاوردی که می توانیم به عنوان مربی یا بازیکن داشته باشیم، بالا بردن جام نیست، بلکه فراهم کردن لحظه ای برای هوادارانمان است تا برای بقیه عمر خود به یاد داشته باشند."
"50 درصد شانس زنده ماندن" نقطه عطف زندگی گلاسنر
جذاب تر از عناوین گلاسنر در دوران مربیگری او اما داستان زندگی او است. گلاسنر که در دوران بازی به عنوان یک مدافع میانی به میدان می‌رفت، مجبور شد در سال 2011 به دلیل خونریزی مغزی با مستطیل سبز وداع کند.
او که تقریباً تمام دوران حرفه ای خود را به عنوان مدافع در باشگاه راید اتریش گذراند، به یاد می آورد: "پزشکان به همسرم گفتند که 50 درصد شانس زنده ماندن دارد. پس دلیل ندارد همه چیز را فقط برای شش ماه دیگر فوتبال بازی کردن به خطر انداخت."
گلاسنر که در آن زمان 36 سال داشت و قبلاً برای بازنشستگی خود در ژوئن 2012 برنامه ریزی کرده بود، در این خصوص می‌گوید: "دلیل ندارد همه چیز را فقط برای شش ماه دیگر فوتبال بازی کردن به خطر انداخت. این یک خطر بزرگ برای خانواده و من به حساب می‌آمد و به همین دلیل تصمیم گرفتم برای همیشه از فوتبال خداحافظی کنم."
