خبرورزشی | فردای آن شب، روز حساب‌وکتاب و خشم بود. زمان محاسبه امتیازاتی که برای تکرار قهرمانی کافی نبودند؛ خشم از فرصتی که از دست رفت و حسی عمیق از بی‌عدالتی که اینتر آن را در خود احساس می‌کند. داوری‌هایی که از ماه مارس به‌ویژه پس از دیدار با ناپولی زیر سوال رفتند، یکی از دلایل اصلی این خشم است. عملکرد VAR نیز مورد انتقاد قرار گرفته – چرا برخورد بیسک با کاستلانوس پنالتی بود، ولی برخورد مشابه با اندیکا مقابل رم نه؟ و چرا گل تساوی یک-یک روز یکشنبه مقابل سالرنیتانا در نظر گرفته نشد، در حالی که از نگاه اینتر واضحاً تأثیرگذار بود؟
دیروز صبح در آپیانو، سیمونه اینزاگی ناامیدی را در چهره بازیکنانش دید و تصمیم گرفت گفت‌وگو با تیم را ۲۴ ساعت به تعویق بیندازد. حتی با ذهنی آرام، هنوز خشمگین بود. احتمالاً امروز از شاگردانش خواهد خواست تا تمام این خشم را در فینال لیگ قهرمانان اروپا تخلیه کنند.
ایست ناگهانی
اینتری که خیال قهرمانی دوباره داشت، دیگر خیال‌پردازی نمی‌کند. اعتمادبه‌نفس قبل از بازی با لاتزیو – که در زمین هم نشانی از آن نبود – حالا به ناامیدی بدل شده. امیدی اندک باقی مانده که شاید ناپولی دوباره امتیاز از دست بدهد، که اگر رخ دهد، سومین لطف بزرگ به نراتزوری خواهد بود. اما حالا همه چیز به فینال لیگ قهرمانان مقابل PSG خلاصه شده است. بعد از آن، می‌توان نشست و افت ۱۵ امتیازی را به‌طور دقیق تحلیل کرد. افتی سنگین که فقط گردن داوری‌ها نمی‌افتد؛ اینتر هم اشتباهاتی داشت که نباید نادیده گرفت.
اینزاگی پیش از آغاز فصل گفته بود: «تکرار قهرمانی سخت‌تر از رسیدن به آن است.» مثل میلان پس از قهرمانی که ۱۶ امتیاز افت کرد یا ناپولیِ فصل گذشته با سقوط ۳۷ امتیازی. اینتر هم از فرم سال گذشته‌اش فاصله گرفته. این افت باید قابل پیش‌بینی و کنترل می‌بود، اما از حد انتظار فراتر رفت. همین باعث شد که ناپولی با عملکردی نه‌چندان درخشان، به قهرمانی نزدیک شود.
طرح و پروژه
افت امتیاز بیشتر حاصل نتایج ضعیف در بازی‌های رودررو و امتیازهای از دست‌رفته مقابل تیم‌هایی بود که شکست‌دادن‌شان باید ساده‌تر می‌بود: جنوا، مونزا، پارما. سه بازی خارج از خانه، بدون حتی یک پیروزی. اما نکته مهم‌تر، استراتژی کلی باشگاه بود. برنامه اینتر این نبود که مثل فصل گذشته تا آخرین هفته برای قهرمانی بجنگد. هدف این بود که با ریتمی باثبات، هم در سری A و هم در اروپا پیش بروند. از ابتدا حاضر بودند شانس قهرمانی داخلی را فدای درخشش در لیگ قهرمانان کنند. و دقیقاً همین اتفاق افتاد. اما مشکل اینجاست: در آخرین پیچ، مسابقه را باختند.
شایعات عربی
حالا، تنها چیزی که اهمیت دارد فینال لیگ قهرمانان است. و این بی‌اهمیت نیست. این بازی می‌تواند فصل اینتر را از یک حسرت بزرگ به موفقیتی به‌یادماندنی تبدیل کند. بردن یک جام، به‌خصوص این جام، با تمام فصل بدون جام فرق دارد. اینزاگی این را خوب می‌داند؛ چه در برد و چه در شکست. حالا همه تمرکز روی PSG است. پیش از دیدار با لاتزیو، هواداران در سن‌سیرو فریاد می‌زدند: «ما داریم می‌ریم مونیخ!» حالا آن بازی رسیده؛ کومو فقط پیش‌درآمدی بود.
اروپا همیشه قلمرو محبوب اینزاگی بوده – و سعودی‌ها این را می‌دانند. الهلال آماده است پیشنهاد وسوسه‌برانگیزی برای او بدهد. گفته می‌شود یکی از نزدیکانش در ریاض حاضر شده، اما باشگاه اینتر شایعه را رد کرده. افزون بر آن، اینزاگی در فهرست گزینه‌های باشگاه‌هایی چون چلسی، منچستریونایتد و تاتنهام هم قرار دارد. با این حال، فعلاً فقط یک بازی اهمیت دارد: فینال مونیخ.
