به گزارش مشرق، با تکمیل کادر فنی تیم ملی والیبال ایران و حضور دو مربی سرشناس ایتالیایی، روبرتو پیاتزا (سرمربی) و تومازو توتولو (دستیار اول)، نشانه‌هایی از یک بازسازی جدی و علمی در ساختار فنی تیم ملی دیده می‌شود. به نظر می‌رسد که والیبال ایران در آستانه ورود به مرحله‌ای تازه قرار دارد که بر پایه نظم، تخصص و نوسازی بنا شده است.

نظم تاکتیکی بالاتر

والیبال ایران در سال‌های اخیر بیش از حد متکی به توانایی‌های فردی بوده است. بازی‌ها معمولاً با انرژی احساسی، افت‌وخیز شدید و اتکای زیاد به بازیکنان کلیدی مثل سعید معروف، محمد موسوی یا امیر غفور پیش می‌رفت. اما پیاتزا مربی‌ سیستم‌محور است. در فلسفه او، هر بازیکن باید در چارچوب مشخصی بازی کند؛ جای‌گیری، نوع حمله، نوع دفاع و حتی واکنش به سناریوهای خاص از پیش تمرین می‌شوند. این رویکرد باعث کاهش اشتباهات، انسجام تیمی بیشتر و توانایی کنترل بازی در لحظات حساس خواهد شد.

تمرکز بر سرویس و دریافت

سرویس و دریافت، اساس کار هر تیم قدرتمند مدرن است. در ایران، دریافت اول سال‌ها یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌ها بوده، مخصوصاً مقابل تیم‌هایی که سرویس‌های پرسرعت و هدف‌دار دارند. در سیستم تمرینی پیاتزا، این دو بخش در اولویت قرار دارند؛ تمرینات فنی، آنالیز ویدئویی، شبیه‌سازی بازی‌های پرفشار و کار انفرادی روی دریافت‌کننده‌ها جزو اجزای جدایی‌ناپذیر روزانه هستند. بهبود این مهارت‌ها، به پاسور این امکان را می‌دهد که بازی متنوع‌تری بسازد و تیم حملات کارآمدتری داشته باشد.

فرصت برای جوانان

رویکرد پیاتزا نسبت به بازیکنان جوان، مبتنی بر اعتماد و شایسته‌سالاری است. در تیم ملی هلند، او به بازیکنانی میدان داد که با وجود نداشتن تجربه زیاد، استعداد و انگیزه بالایی داشتند. این فلسفه در ایران می‌تواند منجر به شکوفایی استعدادهایی مانند بردیا سعادت یا امیرحسین توخته شود. اگر این روند ادامه پیدا کند، تیم ملی ایران نه‌تنها برای موفقیت‌های کوتاه‌مدت، بلکه برای ساختن یک نسل جدید تا المپیک 2028 آماده خواهد شد.

پیاتزا آمده تا والیبال ایران را از تیمی پرستاره اما ناپایدار، به تیمی ساختارمند، متوازن و آینده‌دار تبدیل کند.